350
üçün bu obyektiv qeyri- müəyyənlikdən möhkəm yapışmaq
məcburiyyətindəyəm: dənizin 70.000 fatom dərinliyində də inamımı
qorumalıyam».
-
Bu, çox çətin oldu.
- Kyerkeqordan əvvəl bir çoxları Tanrının varlığını sübut etməyə, ən
azı Tanrını ağıl yoluyla dərk etməyə çalışırdılar.
Halbuki, insan bu cür sübutlarının, məntiqi tezislərinin olduğunu
düşünəndə inamını və inamla birlikdə dini səmimiyyətini də itirir.
Çünki xristianlığın doğru olub-olmadığı deyil, mənim üçün
doğruluğudu əsas. Orta əsrlərdə bu düşüncə «credo quia absurdum»
sözlərilə ifadə olunurdu.
-
Heç deməmişdin.
- Mənası belədi: “Cəfəngiyyat olduğuna görə, inanıram”. Xristianlıq
başqa tərəflərimizə deyil, ağlımıza müraciət etsəydi, inam məsələsi
olmaqdan çıxardı.
-
İndi başa düşdüm.
- Beləliklə, Kyerkeqorun “ekzistensiya”, “subyektiv həqiqət”,
“inam” deyərkən nəyi nəzərdə tutduğunu gördük. Bu üç anlayış
Kyerkeqordan əvvəlki fəlsəfə ənənəsini və xüsusən, Hegeli tənqid
etməsindən qaynaqlanırdı. Bunlara “sosial tənqid” də daxil idi.
Kyerkeqora görə, müasir cəmiyyətdə insan “ictimai” olmaq
məcburiyyətindədi və bu, cəmiyyətin ən bariz xüsusiyyətidi.
Kyerkeqor bu gün yaşasaydı, bunu konformistlik adlandırardı. Bununla
da daxili istək olmadan hamının eyni
şeyi “deməsini” və eyni şeyi “müdafiə etməsini” nəzərdə tutardı.
- Kyerkeqor Coannanın ata-anası haqqında nə deyərdi bəs?
- Kyerkeqorun çox kəskin, iynəli dili var idi. Məsələn, “kütlə
yalandır”, “əsl insanlar azlıqdır” kimi sözlər deyir, əksər insanların
həyata səthi yanaşmasını tənqid edirdi.
- Barbi kukla kolleksiyası yığmaq bir şeydi, onlardan biri olmaq ayrı
və dəhşətli bir şey...
- Bu, bizi Kyerkeqorun “həyatın üç mərhələsi” nəzəriyyəsinə gətirir.
-
Necə?
downloaded from KitabYurdu.org
351
- Kyerkeqora görə, üç cür həyat tərzi var. Onları mərhələ adlandırır.
Estetik, etik və dini mərhələ. Burada “mərhələ” sözündən insanın ilk
iki vəziyyətdə olandan sonra qəfil sıçramayla daha yüksək vəziyyətə
keçə biləcəyini vurğulamaq üçün istifadə edir. Lakin bir çoxları
ömürləri boyu eyni mərhələdə qalır.
- Bütün bunları bir az da açıqlayacaqsan yəqin. Həm də özümün
hansı mərhələdə olduğumu bilmək istəyirəm.
- Estetik mərhələdə olan adam gününü yaşayır, hər anından zövq
almağa çalışır. Bu adamlara görə, gözəl, xoş olan və kef verən hər şey
yaxşıdı. Bu mərhələdəki insan duyğularının aləmində yaşayır və öz
istəklərinin, ovqatının quludu. Onun üçün darıxdırıcı olan hər şey pisdi.
-
Çox sağ ol, bu yanaşma mənə tanışdı.
- Tipik romantik beləcə, həm də tipik estetdi, çünki estetika təkcə
hisslərlə zövq almaq deyil. Gerçəkliyi, yaxud incəsənəti, fəlsəfəni və
ya gördüyü işi ciddi qəbul etməmək də estetik mərhələdə qalmaq
deməkdi. İnsan iztiraba, kədərə belə, estetik, yaxud “reflektiv”
münasibət göstərə bilər. Bu zaman təkəbbür önə keçir. İbsen “Pyer
Günt”də belə bir estetin portretini cızıb.
-
Deyəsən, başa düşürəm.
-
Sən də bu mərhələdəsən, səncə?
-
Sanmıram. Amma bu dediklərin mənə mayoru xatırladı.
- Ola bilər, bəlkə də, Sofi... Amma sənin bu sözlərin onun romantik
ironiyasına nümunədi. Ağzını təmiz saxla.
-
Nə danışırsan?
-
Nə isə. Fikir vermə!
-
Onda davam elə.
- Estetik mərhələdə olan bir nəfər çox keçməmiş ruh düşkünlüyünə
və boşluq duyğusuna qapıla bilir. Amma insan bu duyğunu yaşayırsa,
deməli, yenə də ümid var. Kyerkeqora görə, hətta bezmək pozitiv bir
şeydi. Bu, “ekzistensial vəziyyətə” çatmağın ifadəsidi. Estet bu
mərhələdən daha yüksək mərhələyə sıçramağı seçə bilər. Amma
bacarar, ya da bacarmaz. Sözün tam mənasında sıçramadıqdan sonra
bunun mənası yoxdu. Ya olmalıdı, ya da yox; ikisinin arası ola bilməz.
downloaded from KitabYurdu.org
352
Və bu sıçramanı sənin yerinə başqası edə bilməz. Seçimi sən etməlisən.
-
Bu, mənə içkini, ya da narkotiki tərgitməyə bənzəyir.
- Bəli, ola bilər. Bəlkə də Kyerkeqorun bu “qərar kateqoriyası”
Sokratın əsl dərketmənin insanın içindən gəlməsi haqda fikirlərini
xatırladır. İnsanın estetik həyat tərzindən etik,
yaxud dini həyat tərzinə keçmək qərarı da içdən gəlməlidi. İbsen bu
haqda “Pyer Günt” əsərində söz açır. Bu ekzistensial seçimin böyük
çarəsizlik və qərarsızlıq duyğuları nəticəsində necə partlayaraq ortaya
çıxdığı haqda böyük yazıçı Dostoyevski “Cinayət və cəza” romanında
danışır.
Deməli, belə insanın edə biləcəyi ən yaxşı iş başqa bir həyat tərzini
seçməkdi.
- Beləliklə, insan etik mərhələdə yaşamağa başlaya bilər. Bu
mərhələnin əsas cəhəti ciddiyyət və əxlaqi seçimlərin tutarlılığıdı. Bu
mərhələ bir qədər Kantın borc əxlaqını xatırladır. İnsan əxlaq
qanununun işığında yaşamağa çalışır. Kant kimi Kyerkeqor da əvvəlcə
insan temperamentini irəli çıxarır. İnsanın doğru, yaxud yanlış olaraq
nəyi seçməsi vacib deyil. Vacib olan insanın içində bunu seçmək üçün
istəyin olmasıdı. Estetlər üçünsə nəyin əyləncəli, nəyin darxdırıcı
olması vacibdi.
-
Belə yaşayan insan həddən ziyadə ciddi olmurmu?
- Ola bilər! Kyerkeqora görə, etik mərhələ də tam qənaətbəxş
mərhələ deyil. Vasvasılıqla özünü borcu yerinə
yetirməyə həsr edən insan da axırda bundan yorula bilər. Bir çox insan
həyatının sonuna yaxınlaşanda belə bir yorğunluq duyur. Bəziləri
bunun nəticəsində yenidən estetik mərhələyə qayıdır. Bəziləri isə dini
mərhələyə
sıçrayır. Bununla onlar inamın “70000 fatom
dərinliyindəki” sulara tullanırlar. Bu insanlar inamı estetik həzz və
ağlın borc əmrindən üstün tuturlar. Kyerkeqorun sözlərilə desək, “canlı
Tanrının qucağına tullanmaq qorxunc olsa da”, insan yalnız bu yolla
özünü xilas edir, özüylə barışır.
-
Yəni xristianlıqla.
- Bəli, Kyerkeqor üçün dini mərhələ xristianlıqdı. Lakin onun qeyri-
downloaded from KitabYurdu.org
Dostları ilə paylaş: |