Downloaded from KitabYurdu org
Yüklə 3,61 Mb. Pdf görüntüsü
|
356
fəlsəfə yarışmasında qalib gələnə mükafat kimi veriləcək fəlsəfə kitabına qədər hər şeyi planlaşdırdılar. Əslində Sofi belə bir kitab olub-olmadığını dəqiq bilmirdi. 21 iyunda, yəni 24 iyuna üç gün qalmış Albertonun zəngi gəldi: - Alo, Sofi eşidir. - Alberto isə danışır. - Ah, salam! Necəsən? - Yaxşıyam, çox yaxşıyam. Deyəsən, əla bir çıxış yolu tapmışam. - Nədən çıxış yolu? - Bilirsən nədən! İçində həddən artıq yaşamağa məhkum olduğumuz bu fikir məhbəsindən! Hə, o... - Amma planı həyata keçirməzdən əvvəl bu barədə heç nə deməyəcəyəm. - Bəs onda gecikmərik? Hansı planda rol oynayacağımı bilməyə mənim də haqqım yoxdu? - Sadəlövh olma. Bütün danışıqlarımız dinlənilir. Buna görə də heç nə deməmək ən ağıll hərəkətdi. - Doğrudan, bu qədər ciddidi? - Əlbəttə, mənim balam. Ən vacib şeylər biz danışmayanda baş verməlidi. - Deməli, belə.. - Biz uzun romanda uydurma gerçəklikdə, sözlərin arxasında yaşayırıq. Bu sözlərin hər bir hərfi mayorun köhnə makinasından çıxır. Buna görə də çap olunmuş heç bir şey mayorun gözündən yayına bilməz.
- Bunu başa düşürəm, bəs ondan necə gizlənəcəyik? - Suss!
- Nə oldu? - Sətirlərin arası da var! Mən bütün gücümü işə salıb, sətirlərin arasından istifadə edəcəyəm. - Başa düşdüm. - Amma bu gün də, sabah da vaxtımızın çoxunu birlikdə downloaded from KitabYurdu.org 357
keçirməliyik. Şənbə günü isə olan olacaq! İndi bu dəqiqə gələ bilərsən? - Gəlirəm, bu dəqiqə! Sofi quşların, balıqların yemini verdi, Qovindanın qarşısına böyük bir yarpaq, Şerekan üçün bir qutu pişik yeməyi açıb pilləkənə qoydu. Sonra çəpərdən keçib cığıra endi. Bir qədər gedəndən sonra meşənin ortasında bir yazı masası gördü. Masanın arxasında yaşlı bir adam oturmuşdu. Sanki nə isə hesablayırdı. Sofi onun yanına gedib adını soruşdu. Adam candərdi Sofiyə baxıb dedi: - Skruc, - və yenə başını kağızların üzərinə əydi. - Mənim adım isə Sofidi. Deyəsən, iş adamısınız. Kişi başını tərpətdi. - Özü də çox varlıyam. Bir qəpiyim da israf olmamalıdı. Buna görə də yaxşı hesablamalıyam. - İşində ol! - Sofi bunu deyib əlini yellətdi və yoluna davam etdi. Bir neçə addım getmişdi ki, hündür ağaclardan birinin dibində tək-tənha oturmuş bir qız gördü. Qız cırıq paltarlar geyinmişdi, sifəti çox solğun və xəstə görünürdü. Sofi ona yaxınlaşanda qız əlindəki torbadan bir kibrit çıxarıb ona uzatdı: - Kibrit almaq istəməzsən? Sofi ciblərini yoxladı və bir kron tapdı. - Neçəyədi? - Bir kron. Sofi qıza bir kron verib kibriti aldı. Yüz ildən çoxdu, məndən kibrit alan olmamışdı. Gah acından öldüm, gah soyuqdan. Sofi fikirləşdi ki, qız meşənin ortasında təbii ki, kibritə müştəri tapa bilməz. Amma sonra yadına bayaqkı iş adamı düşdü. O elə varlı idi ki, qıza bir az pul verər, bu da acından ölməzdi. Mənimlə gəl, - Sofi dedi. Qızın əlindən tutub varlı adamın yanına apardı. - Bu qıza yardım elə, - dedi. Kişi başını kağızlardan ayırıb: - Yardım etmək pul istəyir, mənsə bayaq dediyim kimi, bir qəpiyimi də havaya atmaram. downloaded from KitabYurdu.org
358
- Axı bu qız çox kasıbdı! O bu qədər kasıbdırsa, sənin bu qədər varlı olmağın ədalətsizlikdi! - Sofi səsini yüksəltdi. - Cəfəngiyyata bax! Ədalət yalnız bərabər adamlar arasında mümkündü. - Necə yəni? - Mən çox işləməklə varlanmışam. İnsan mütləq zəhmətinin bəhrəsini görür. Budur irəliləmə! - Mənə yardım etməsən, mən öləcəyəm, - kasıb qız dedi. İş adamı yenə də başını kağızlardan ayırdı və qələmini yazı masasının üstünə möhkəm çırpıb dedi: - Sən mənim hesablarımın içində yoxsan! Get burdan, düz yetimxanaya! - Sən mənə kömək etməsən, meşəni yandıracağam, - kasıb qız dedi. Bunu eşidən kimi kişi masanın arxasından dik atıldı, amma qız artıq kibriti alışdırmışdı. Kibriti quru otlara uzatmasıyla otların alovlanması bir oldu. Varlı kişi əllərini uzadıb “Kömək edin, kömək edin! Qırmızı xoruz banladı!”- qışqırırdı. Qızın üzündə kinayəli təbəssüm var idi. Komunist ola biləcəyim ağlına gəlməmişdi, elə deyilmi? - dedi. Bu vaxt qız, yazı masası və iş adamı yox oldular. Sofi getdikcə alovlanan otların arasında çaşıb qalmışdı. Odu ayaqqabılarıyla xeyli tapdadıqdan, əlləşib-vuruşduqdan sonra nəhayət, söndürə bildi. Şükürlər olsun! Sofi qaralmış otlara baxdı. Kibrit qutusu əlində idi! Yoxsa otu yandıran onun özü olmuşdu?! Evin qarşısında Albertonu görən kimi bütün olanları ona danışdı. Skruc Çarlz Dikkensin “Yeni il əhvalatı” əsərindəki xəsis kapitalistdi. Kibritsatan qız isə Andersenin nağılındandı. - Onlara burada, meşədə rast gələcəyimi heç bilməzdim. - Niyə də yox? Bu, adi meşə deyil, biz isə indi Karl Marks haqqında danışacağıq. Bu mənada sənin də keçən əsrdən, siniflər arasındakı dəhşətli uçurumdan danışan bir nümunə görməyin yerinə düşdü. Amma indi gəl içəri girək. Ən azı içəridə mayorun müdaxilələrindən bir az qorunarıq. downloaded from KitabYurdu.org Yüklə 3,61 Mb. Dostları ilə paylaş:
|