276
deyir: “Nə o, nə də o birinə görə. Sənin səxavətin
haqqında eşidib, yanına ümidlə gəlmişəm.” Peyğəmbər
(s) bu sözlərdən xoşhal olur. Mübarək ridasını qadına
bağışlayıb səhabələrinə buyurur: “Hər kəs imkanı
daxilində ona hədiyyə versin.”
Bəli, günahkar bir qadın Sənin peyğəmbərinə (s) ümid
bağlayıb, onun görüşünə gəlir və lazımınca mükafat
alır. Necə ola bilər ki, mən bir bu qədər ümidlə Sənin
dərgahına üz tutam və əliboş qalam?
Səndən ayrılığa halım yox, inan,
Könlümün səhnəsi Sənindir tamam.
Gec olsun, tez olsun, axır ki, bir gün
Qismətim olası Sənin görüşün.
Eşqinlə çırpınır sinəmdə ürək,
Qan da durub deyir eşq olsun gərək.
İçib ol badədən, düşmüşəm qəmə
Bu dərdin çarəsi bir Sənsən yenə.
Hara baxıramsa “vurul, sev” deyir,
Əlbət ki, sevgi də dözüm istəyir.
O qədər ucasan, Sənə baxanda
Ağıl başdan çıxır bir anda.
Vüsalından özgə bir diləyim yox,
Düşüncədən başqa bir köməyim yox.
Bəlkə də bu sevgi çox-çox yubanmış,
Amma nə yaxşı ki, qəlbimə qonmuş.
Yandırıb-yaxan da, qurub-tikən də
Həmin sevgi imiş, vüsalı Səndə.
Yağdırsan başıma sevgi yağışı
Əlbət qismət olar rəhmət ağuşu.
277
“Fəbiizzətikə, ya Səyyidi və Məvlayə, uqsimu
sadiqən, ləin tərəktəni natiqən, ləəziccənnə iləykə
bəynə əhliha zəcicəl-amilinə və ləəsruxənnə iləykə
suraxəl-mustəsrisxinə və ləəbkiyənnə ələykə bukaəl-
faqidinə və ləunadiyənnəkə əynə kuntə ya vəliyyəl-
mumininə ya ğayətə amalil-arifinə ya ğiyasəl-
mustəğisinə ya həbibə qulubis-sadiqinə ya ilahəl-
aləminə”
(“Ey Ağam, ey Mövlam! İzzətinə sədaqətlə dolu and
içirəm ki, məni danışmaqda azad buraxsan, Cəhənnəm
əhli içindən istəklilər kimi hüzuruna nalə çəkəcəyəm,
yardım istəyənlər tək fəryad qoparacaq, əzizlərini
itirənlər kimi ağlayacaq və bütün vücudumla Səni
çağıracağam: - Ey möminlərin ağası, ey ariflərin son
istəyi, ey fəryad qoparanların dadına çatan, ey sadiq
qəlblərin
məhbubu,
ey
aləmlərin
məbudu,
haradasan?”)
Doğrudan da, əzaba və əzabların ən ağırı olan ayrılığa
düçar olmuş şəxs oda büründüyü vaxt hansı halda
olar?!
Məşuqunu itirən insanın naləsindən də ağır nalə
varmı?!
Deyirlər ki, yoldan ötən arif bir ananın öz qızının
cənazəsi üstə ağladığını görür və deyir: - “Xoş bu
ananın halına ki, necə qiymətli gövhər itirdiyini
anlayır!”
278
Uşaq itirəndə evini ağlar,
Mənsə ev sahibin itirdim aşkar.
Xoş ağır Qiyamət səhnəsində rəhmətə qovuşanların
halına! Yaxşı olar ki, ölüm qapını döyməmiş
özümüzdən, kimliyimizdən, əməllərimizdən xəbərdar
olaq!
HARUN VƏ BƏHLUL
Harun Həcc səfərindən qayıdıb bir neçə gün Kufədə
qaldı. Bir gün yoldan ötərkən Bəhlul onu üç dəfə
“Harun, Harun, Harun” deyə səslədi. Harun təəccüb
etdi ki, onu bu sayaq kim çağıra bilər? Dedilər ki,
divanə Bəhluldur. Harun Bəhlulu çağırıb soruşdu:
“Məni tanıyırsan?” Bəhlul dedi: “Bəli, sən o kəssən ki,
məşriqdə zülm olunduğu vaxt məğribdə də olsan, ölkə
başçısı olduğun üçün Qiyamət günü cavab verməli
olacaqsan.” Harun ağladı və dedi: “Halımı necə
görürsən?” Bəhlul belə cavab verdi: “Qurana bax, halını
bil.” Sonra bu ayəni oxudu: “Şübhəsiz ki, yaxşılar
Behiştə
və
şübhəsiz
ki,
pislər
Cəhənnəmə
göndərilər.”
359
Harun soruşdu ki, bəs çəkdiyimiz
zəhmətlər necə olacaq? Bəhlul bu ayəni oxudu: “Allah
yalnız təqvalılardan qəbul edir.”
360
“Bəs Peyğəmbərlə
(s) yaxınlığımız necə olsun?”–deyə Harun soruşdu.
Bəhlul bu ayəni oxudu: “Sur üfürüldüyü vaxt bütün
qohumluq, yaxınlıq əlaqələri aradan götürülər və heç
359
“İnfitar”, 13-14.
360
“Maidə”, 27.
279
kim bir-birindən hal-əhval tutmaz.”
361
Harun Həzrət
Peyğəmbərin (s) şəfaəti haqqında soruşur. Bəhlul yenə
Quran ayəsi oxuyur: “Həmin gün Rəhman olan
Allahın icazə verdiyindən savayı digər şəfaət fayda
verməz.”
362
Bəhlula yaxşılıq etmək istəyən Harun soruşur ki, nə
istəyin var? Bəhlul deyir: - “Günahlarımı bağışla, məni
Behiştə göndər.” Harun deyir: “Məndə belə bir güc
yoxdur. Amma deyirlər borcun var, bəlkə borcunu
ödəyim?” Bəhlul deyir: “Borcu borcla ödəməzlər. Səndə
nə varsa, hamısı xalqın malıdır və sən xalqa borclusan.
Əvvəl öz borclarını ödə.” Harun başqa təklif edir: “Gəl,
ömrünün sonunadək sənə maaş təyin edim.” Bəhlul
yenə etiraz edir: “Mən Allahın ruzisini yeyirəm. Sən
bilən, Allah səni yada salır, məni yox?!”
Xəzinələr fəna, qənaət bəqa,
Biri sultan malı, o biri gəda.
“Əfəturakə subhanəkə ya İlahi və bihəmdikə təsməu
fiha səvtə əbdin muslimin sucinə fiha bimuxalifətihi və
zaqə təmə əzabiha biməsiyətihi, və hubisə bəynə
ətbaqiha bicurmihi və cərirətihi, və huvə yəziccu iləykə
zəcicə muəmmilin lirəhmətikə və yunadikə bilisani əhli
təvhidikə və yətəvəssəlu iləykə birububiyyətikə”
(“Səni beləmi tanıyırlar, ey mənim məbudum?! Ey
daim həmd oxumaqla hər eybdən pak bildiyim məbud,
361
“Muminun”, 101.
362
“Taha”, 109.
Dostları ilə paylaş: |