Dünyada hərənin öz xarakteri, öz dünyası olan çoxlu sayda insan-lar var
Yüklə 5,01 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Küçələrdə, dayanacaqlarda, metroda, gənclərin daha çox yığışdığı yerlərdə Məmməd Arazın misralarını reklam plakatlarında vermək çox yaxşı olardı. «Səninləyəm, Azərbaycan!»
147 hüququnun qanunsuz olaraq başqasına verilməsinin qadağan olunması və qarşısının alınmasına yönəldilmiş tədbirlər haqqında» 1970-ci il Paris Konvensiyası, «Ümumdünya mədəni və təbii insan mühafizəsi haqqında» YUNESKO-nun 1972-ci il Paris Konvensiyası və s. kimi beynəlxalq konvensiyalara Azərbaycan da qoşulmuş və bu qanunlardan irəli gələn müddəalara həmişə əməl edir. Ermənistan da bu konvensiyaların üzvüdür, ancaq beynəlxalq qanunları kobudcasına pozur, heç bir hüquqi normalara məhəl qoymayaraq Azərbaycan abidələrini dağıdır. XXI əsrdə bütün bəşəriyyətin gözü qarşısında bu cür özbaşınalıq hökm sürür və təəssüf ki, dünya susur. Bu yaxınlarda «Armen press» dövlət informasiya agentliyi «Şuşa fondu» adlanan erməni təşkilatı tərəfindən Şuşa şəhərinin ətrafındakı bürünc əsrindən qalmış 200-ə yaxın qəbirüstü abidələrdə arxeoloji qazıntılar aparılacağı xəbərini yaymışdı. Bu xəbər Azərbaycan xalqı və hökuməti tərəfindən hiddətlə qarşılandı. Azərbaycan Mədəniyyət Nazirliyi çox kəskin və qəti bəyanatla YUNESKO təşkilatının direktoruna, Avropa Şurasının Mədəniyyət Komitəsinə, Beynəlxalq Qırmızı Xaç Cəmiyyətinə və bir sıra beynəlxalq təşkilatlara müraciət edərək ermənilərin Şuşada arxeoloji qazıntılara başlamasının cinayət kimi qiymətləndirilrnəsini tələb etdi. DAK Qadınlar Şurası da YUNESKO-ya, Avropa Şurasının Mədəniyyət Komitəsinə və bir sıra təşkilatlara məktub göndərmiş, bütün dünyanın azərbaycanlı anaları, qadınları adından ermənilərin azğınlığının qarşısının alınmasını tələb etmişdir. Bu, adi məsələ deyil. Damarında azərbaycanlı qanı axan hər kəs bu haqda ciddi düşünməli, əlindən gələni əsirgəməməlidir. Bu bir həqiqətdir ki, dağılmış kəndləri, şəhərləri bərpa etmək, maddi ziyanı ödəmək olar, amma itirilmiş mədəniyyəti, yaralanmış mənəviyyatı qaytarmaq, sağaltmaq mümkün olmur. Allahın köməyi ilə işğal olunmuş torpaqlarımızı yaxın gələcəkdə azad edəcəyik, amma tariximizi, mədəniyyətimizi yaşadan, əks etdirən maddi-mənəvi abidələrimizin taleyini hər an düşünməliyik. Haqq səsimizi dünyaya car çəkərək milli-mənəvi sərvətlərimizə sahib çıxmalıyıq. «Azərbaycan» qəzеti, 12 iyun 2005-ci il BİR ОRDUYA BƏRABƏR ОLAN PОЕZİYA Mən ədəbiyyatçı deyiləm, sadə oxucu, adi bir kitabxanaçıyam. Məmməd Arazın poeziyasının təhlilini vermək, onun haqqında fikir yürütmək gücüm, iqtidarım xaricindədir. Bir kitabxanaçı kimi demək istəyirəm ki, Məmməd Araz bizim ən müntəzəm oxunan şairimizdir. Kitaba, mütaliəyə marağın azaldığı indiki zamanda da onun kitabları axtarılır, şerləri oxunur. Bu bir həqiqətdir ki, hər yazılan əsərin, çap olunan kitabın taleyini oxucu təyin edir. Əgər kitab oxucu tərəfindən tez-tez tələb olunursa, oxunursa, deməli, ədəbiyyat tarixində yeri və izi qalacaq. Məhz Məmməd Araz belə şairlərdəndir. Məmməd Araz poeziyasının başlıca üstünlüyü insanları mübarizəyə ruhlandırmasındadır. Onun şerlərini oxuyanda içində bir titrəyiş, təlatüm hiss edir, vətəni köksünə sıxmaq, xalqı bağrına basmaq istəyirsən. Şairin əbədı mövzusu vətəndir, torpaqdır, xalqdır, millətdir. Hər səhər işə gələndə Bakının «Azadlıq» prospektində «16 mərtəbə» kimi tanınan binanın başında iri hərflərlə yazılmış xarici bir firmanın adını oxuyanda qəlbimdən sızıltılı bir arzu keçir. Deyirəm kaş onun yerinə Məmməd Arazın: Azərbaycan! Mayası nur, qayəsi nur ki, Hər daşından alov dilli ox ola bilər. Azərbaycan! Deyiləndə ayağa dur ki, Füzulinin ürəyinə toxuna bilər. - misraları yazılmış olaydı. Səhər evindən çıxıb işə tələsən hər kəs şəhərin yüksək nöqtəsindən səslənən bu misraların ovqatı ilə köklənəydi. Ən soyuqqanlı, biganə insanın da damarlarında qanı qaynayardı. Bakının küçələrində, metrolarda nəyin istəsən reklamını görə bilərsən, təkcə vətəndən 148 başqa. Bu, torpaqlarının 20 faizdən çoxunu itirmiş, müharibə şəraitində yaşayan bir xalqa yaraşan hal deyil. Küçələrdə, dayanacaqlarda, metroda, gənclərin daha çox yığışdığı yerlərdə Məmməd Arazın misralarını reklam plakatlarında vermək çox yaxşı olardı. «Səninləyəm, Azərbaycan!» səsləyən, «Vətən mənə oğul desə nə dərdim» deyən şairin qəlbinin bu sevgi səsinə yüzlərlə səs qoşulacağına, alovuna yüzlərlə ürək alışacağına əminəm. Çünki bu poeziyanın gücü bir ordunun gücünə bərabərdir. Ürək düşmənə nifrətlə, vətənə məhəbbətlə alışmasa nə dizdə taqət olar, nə də qolda qlivvət. «Azərbaycan» qəzеti GƏNC ALİMLƏRƏ MЕYDAN VЕRƏK Mən təbiətən paxıl adam deyiləm. Buna görə Tanrıma minnətdaram, çünki paxıllıq insana əzab verən bir hissdir. Amma başqa millətə, xalqa mənsub olan istedadlı, savadlı, ağıllı adamları görəndə qibtə hissi keçirirəm. Öz millətimi, xalqımı belə görmək arzusu məndə bu hissi yaradır. Amma öz xalqımın istedadlı, ağıllı övladlarını görəndə fərəhdən ürəyim sinəmə darlıq eləyir. İşimin xüsusiyyəti elədir ki, hər gün gənclərlə, tələbələrlə ünsiyyətdə oluram və çox şükür ki, belə fərəh hissini tez-tez keçirməli oluram. Savadına, dünyagörüşünə, ağlına heyran olduğum, ana öz balası ilə necə fəxr edərsə, eləcə fəxr etdiyim bir azərbaycanlı oğlu tanıyıram. Təxminən 4 il əvvəl «Ekspress» qəzetində tanış olduğum, sonralar tez-tez gördüyüm və dərindən tanıdığım, bələd olduğum gənc ədəbiyyatşünas-tənqidçi Əsəd Cahangir doğrudan da sevilməli, fəxr edilməli oğuldur. Cəmiyyətin həyatında, inkişafında ədəbiyyatın rolu necədirsə, ədəbiyyatın inkişafında tənqidin rolu da elədir. Tənqid ədəbiyyatın güzgüsüdür, onu saflaşdırır. Tənqid yazıçını oxucuya yaxınlaşdırır, oxucuda zövq və qabiliyyəti inkişaf etdirir. Məncə tənqidçi olmaq, yazıçı olmaqdan qat-qat çətindir. Söz haqqında söz demək daha böyük məsuliyyət və qabiliyyət tələb edir. Yazıçı tənqidçiyə həmişə minnətdar olmalıdır, ən əvvəl ona görə ki, onun daimi və diqqətli oxucusudur. Bəzən tənqidçi yazıçının xatirinə dəyməli olur, amma düşünmək lazımdır ki, bu tənqid yazıçının yaradıcılığında əsaslı və müsbət dönüş yarada bilər. Yersiz tərifdənsə, haqlı tənqid yaxşıdır. Bəzən yersiz təriflər ürək bulandırır, insanda ikrah hissi yaradır. Yersiz tərif ürək bulandırdığı kimi haqsız tənqid də ürək ağrıdır. Hər ikisi düzgün və ədalətli olmalıdır. Bu məsuliyyət də ədəbiyyatşünas tənqidçilərin üzərinə düşür. Azərbaycan ədəbiyyatının həmişə görkəmli yazıçı, şairləri olduğu kimi, tənqidçiləri də olub və indi də var. Əkrəm Cəfər, Məmməd Arif Dadaşzadə, Cəfər Xəndan və onlarla bu kimi ədəbiyyatşünas tənqidçilərin yaradıcılığından bəhrələnmiş, sanballı köklərdən su içmiş gənc tənqidçilər bu gün öz sələflərinin ənənələrini ləyaqətlə davam etdirirlər. Onlardan biri də Əsəd Cahangirdir. Mən onun mətbuat səhifələrindəki elmi-tənqidi məqalələrini izləyirəm və gələcəyinə böyük ümid bəsləyirəm. Çox böyük hörmət bəslədiyim, sanballı alim kimi tanıdığım Bəkir Nəbiyevin bir çıxışında Əsəd haqda dedikləri mənim bu qənaətimin əsassız olmadığını bir daha sübut etdi. Hər halda adi oxucu fikri, alim fikri ola bilməz. Əgər bu fikirlər üst-üstə düşürsə, deməli, yanılmamışam və buna çox sevinirəm. Mən Əsədin adi bir şer, adi bir yazı haqda dediyi fikirlərə, sözlərə dəfələrlə qulaq asmışam və o şer, o yazı haqda təsəvvürlərim o qədər aydınlaşıb, dəqiqləşib ki, özüm də mat qalmışam. Yazıçı, şair bəzən öz yazısı haqda heç özü də yazarkən düşünmədiyi, duymadığı fikirləri tənqidçidən eşidərkən təəccüblənir. Məncə nə təəccüblənməməlidir, nə də inciməməlidir. Əsəd hələ çox gəncdir. Gənc olmasına baxmayaraq çox iş görüb və görəcəyinə də əminəm. Layiq görüldüyü prezident təqaüdü anasınm südü kimi ona halaldır. Mənə elə gəlir ki, savadlı, qabiliyyətli gənclərimizi yersiz ittihamlarla, haqsız iradlarla sındırmamalıyıq, həvəsdən salmamalıyıq. Əksinə, onlara dayaq olmalı, geniş imkanlar yaratmalı, meydan verməliyik. Kök, gövdə, təzə pöhrələnmiş qol-budaqların inkişafı, böyüməsi üçün nəyi var əsirgəməməlidir. Yüklə 5,01 Kb. Dostları ilə paylaş:
|