Ənvər M ete Həmidov, Zərnurə Həmidova
manlı imperiyasının ilk qanunvericilik məcəlləsi tərtib
edilmişdir. A na dilindən başqa yunan, italyan, fransız, ərəb və
fars dillərini bilən Sultan M ehm et elmi sevmiş və elm ad am la
rma arxa olmuşdur. «Sahni Səman» adında tikdirdiyi ilk m əd
rəsə ilə b u günün universitetinin əsasım qoymuşdur.
2 imperatorluğu, 4 krallığı, 6 knyazlığı, 4 əyaləti tutaraq 17
dövləti dünya xəritəsindən silmiş və torpaqlarını, həmçinin
bütün Balkan yarımadasını öz im peratorluğuna - türk dövləti
nə qatmışdı. Q ara dənizi bir türk dənizi etmiş, boğazlarda h a
kimiyyətini möhkəmlətmiş, Ç anaqqala və İstanbul boğazlarını
tutmuşdur.
Osmanlı im peratorluğunu möhkəmlədən Mehmet II F ateh
bir dövrü qapayıb, yeni bir dövr açmış, İntibah dövrünə atalıq
etmişdir.
M ehmet II Fatehin xocası - müəllimi Ağşəmsəddinin
islam peyğəmbərlərinin «Konstantinopolu, əlbəttə, fəth edən
sərkərdə nə yaxşı sərkərdədir, onun əsgərləri nə yaxşı
əsgərlərdir» müjdəsinin məhz ona, M ehm et xana aid olacağını
söylədi. Bu inancla 29 may 1453-cü il sər şənbə axşamı günü
İstanbul fəth edildi. İstanbulun fəth olunması həm türk tarixi,
həm də dünya tarixi üçün mühüm hadisədir. İstanbulun fəth
olunması ilə II M ehm et xan «Fateh» titulu aldı. İstanbul 467 il
(1453-1920) Osmanlı dövlətinin paytaxtı oldu.
I Süleyman Qanuni (1495-1566). Türk sultanı [1520-1566].
Onun siyasəti nəticəsində Osm anlı imperiyası dövrünün ən
qüdrətli dövlətinə çevrilmiş və ərazisi xeyli genişlənmişdir.
Süleyman Qununinin dövründə ölkənin daxili vəziyyətini niza
m a salm aq məqsədilə qanunlar məcəlləsi (qanunnamə) tərtib
edilmişdir.
Əmir Teymur, Teymurləng (1336-1405). Dövlət xadimi,
sərkərdə, Teymurilər imperiyasının banisi.
Qaşqadərya vilayətinin hakim i olmuşdur. Sağ dizindən və
çiynindən yaralandığına görə ayağı qatlanmırdı. Ona görə də
ona «Teymurləng» (Topal Teym ur) ləqəbi verilmişdi. 1361-ci
ildə Toğluq Teym urun yanında xidmətə girən Teymur, sonra-
158
İntellektual ekologiya
lar Səmərqənd və Bəlx hakimi Hüseynlə ittifaq bağlayıb,
Toğluq Teymura və oğlu İlyas Xocaya qarşı mübarizə apar
mışdır. O, Hüseynlə birlikdə Səməpqənddə başlanmış üsyanı
yatırdır. Hakimiyyət uğrunda mübarizə aparan Teymur 1370-
ci ildə Hüseynə qalib gəlir və əmir titulu alır.
İşğalçılıq yürüşlərinə başlayan Teymurləng 1386-cı ildə
Təbrizə, Naxçıvana, Qarsa, Tiflisə, Şəkiyə, Qəbələyə, Q ara
bağa hücum etmişdi. «Beşillik» (1392-ci ildən) və « yeddiillik»
(1399-cu ildən) yürüşlər zamanı Azərbaycana da hücum etmiş
di... 1404-cü ildə Səmərqəndə qayıdan Teymur orada xəstələ
nib ölmüşdür.
«Erməniləri bir millət kimi Yer üzündən silmədiyim üçün
gələcək xalqlar ya məni alqışlayacaq, ya da ki, lənətləyəcək»
(Əmir Teymur).
Əmir Teymurun vəsiyyətlərindən:
«Birincisi, öz səltənətimi İslam dini əsasında qurdum , xeyi
ri və ehsanı əskik olmayan şəriətə bağladım, hörmət-izzət bəs-
tənilməsi zəruri olan peyğəmbərlərin övladlarına və əshabələri
nə məhəbbət əsasında qaydaya saldım. Səltənətimin mərtəbələ
rini qanun-qayda əsasında o cürə saxladım ki, bir kimsənin səl
tənətin işlərinə qarışmağa, o na ziyan yetirməyə ixtiyarı çatm a
dı.
İkincisi, hərbiçiləri və rəiyyəti ümid ilə qorxu əsasında sax
ladım, dost-düşməni güzəştlə barışıq mərtəbəsində tutdum.
Tutduqları əməlləri, dedikləri sözləri bəzən səbirlə, hövsələ ilə,
bəzən də bildiyimi bilməməzliyə vurmaqla yola verdim. M ə
nim boynumda bir kimsənin haqqı vardırsa, o haqqı heç vaxt
unutm adım . Bir kimsə ilə tanış oldumsa, o kimsəni heç vaxt
diqqətimdən kənara qoymadım.
Üçüncüsü, heç kəsdən intiqam almaq niyyətində olmadım.
Çörəyimi yeyib, əvəzində pislik edənləri pərvərdigari-aləmə
tapşırdım. İş bacaran, şücaətli ər igidləri öz yanım da saxladım.
S af ürəkli adamların, seyidlərin, alimlərin və fazillərin üzünə
qapım həmişə açıq oldu. Bədnəfəsli xəsisləri, könlüpozuq qor
xaqları məclisimdən çıxarıb qovdum.
159
Ənvər M ete Həmidov, Zərnurə Həmidova
Dördüncüsü, xalqı özümə xas üzlə, rəhm və şəfqətlə ram
elədim. İşimi ədalət ilə yetirdim, cabirdən, zülmdən uzaq ol
mağa can atdım..!» («Əmir Teym urun vəsiyyətləri», özbəkcə-
dən çevirəni M əti Osmanoğlu, Bakı, 1991)
Şah İsmayıl Xəta! (1487-1524). Azərbaycan Səfəvilər döv
lətinin banisi, dövlət xadimi, sərkərdə, şair. İlk dəfə Azər
baycan türkcəsini dövlət dili səviyyəsinə yüksəltmişdir. 1501-ci
ilin payızında Ş.İ.Xətai paytaxtı Təbriz olan Azərbaycan Səfə
vilər dövlətinin əsasım qoydu. Sonrakı illərdə Şah İsmayıl Xə
tai bütün İranı, Xorasanı, İraqı Səfəvilər dövlətinə qatır. Şah
İsmayılın Səfəvilər dövləti Yaxın Şərqin qüdrətli dövlətlərindən
birinə çevrilir. Şah İsmayıl Xətai şiəliyi rəsmi dövlət dini möv
qeyinə qaldırdı. O, şiəliyi həm də sünni olan Ağqoyunlulara,
Şirvanşahlara, Şeybanilərə və osmanlılara qarşı mübarizə bay
rağına çevirmək məqsədi güdürdü və buna nail olmuşdu. Qon
şuluqda Səfəvilər kimi qüdrətli bir dövlətin yaranması Osmanlı
dövlətini çox narahat edirdi. 1514-cü ildə Sultan I Səlimin
[1512-1520] başçılıq etdiyi Osmanlı ordusu ilə Çaldıran
düzündə baş vermiş döyüşdə qızılbaşlar məğlubiyyətə uğradı
lar.
Şah İsmayıl Xətai 37 yaşında, həyatının, yaradıcılığının,
arzularının ən qaynar bir çağında dünyadan köçdü. Lakin o,
tarixə istedadlı bir sərkərdə, şair kimi həkk olundu. Şah İs
mayılın yüksək hərbi istedadı haqqında K .M arks yazmışdır:
«Səfəvilər xanədanının banisi Şah ismayıl fateh idi. O, 14 illik
hakimiyyəti dövründə 14 əyalət fəth etmişdi.» O, elmə, mədə
niyyətə, hətta idm ana həvəs göstərən bir şəxs idi. Şah İsmayıl
Uzun Həsənin Təbrizdə yaratdığı məşhur kitabxanamn nəz-
dində yeni tipli geniş bir kitabxana açmışdı ki, buradan nəinki
öz ölkəsinin əhalisi və alimləri, h ətta qonşu ölkələrin alimləri
də istifadə edirdilər. Şah İsmayıl m əğrur, azad fikirli, öz qüdrə
tinə inanan bir sərkərdə, həqiqət yolundan zərrə qədər kənara
çıxmayan, nəcib insan idi. Rəvayətə görə, Şah İsmayıl dərviş
paltarı geyərək məmləkəti gəzib dolaşar və xalqın dərd-səri ilə
maraqlanarmış.
160
İntellektual ekologiya
Ş.İ.Xətai az yaşamasına, vaxtının çoxunu dövlət işlərinə
sərf etməsinə baxmayaraq çoxcəhətli bir irs yaratmışdır. Onun
poeziyası çox vaxt ictimai-siyasi fəaliyyəti ilə birləşmişdir. Bu
poeziya qəhrəmanlığa, gözəlliyə, mənəvi saflığa məhəbbətlə,
şərə, eybəcərliyə, dönüklüyə, sədaqətsizliyə, cılızlığa nifrətlə do
ludur. Dünyagörüşü etibarilə panteist (aləmi Allahla eyniləşdi
rən fəlsəfi təlim) olan şair, M ənsur Həllac və İmadəddin Nəsi
mi kimi, «ənəlhəq» («mənəm Allah») şüarına, ideyasına tərəf
dar çıxıb, özünü «vəhdət gülüzarının bülbülü» adlandırır.
Çün Xətaidir bu gün gülzari-vəhdət bülbülü,
Dəxi ol, zaği-siyəh gülzarə gəlməsin.
Şairin sufi olması onun poeziyasına da güclü təsir göstər
miş, onu daha cəsarətli etmiş, humanist ruh vermişdir. Lakin
bu cəsarət Xətainin yaradıcılığını sırf təriqət poeziyasına çevir
məmişdir. O, bütün m əqam larda real həyat və real insan haq
qında düşünmüş, real insana müraciətlə yazıb-yaratmış, onun
hisslərindən, qayğılarından söhbət açmışdır.
Xətainin şeirlərində xeyir və şər anlayışları ilə bağlı fikirlər
do vardır. O da dahi Nizami kimi belə hesab edir ki, insan yax
şı-yaman nə iş tutsa, onun bəhrəsini görəcək, pis əməl sahibi öz
əməlləri üçün xəcalət çəkəcəkdir. Xətainin şeirlərində insan, li
rik qəhrəman, məğrur, azad fikirli, öz qüdrətinə inanan bir
varlıq kimi tərənnüm olunur. Onun ölməzliyi, əbədiliyi, ağıllı,
düşmənlərin canına vəlvələ salmağa qadir bir şəxs olması dö
nə-dönə nəzərə çatdırılır.
Dahi Nizami yolunu davam etdirən Xətai də sufiləri halal
və haram yola gedənlər adı ilə iki yerə ayırır. O, ən yüksək in
sanı keyfiyyətləri əsl sufilər arasm da axtarır, öz müridlərini əsl
sufi kimi hərəkət etməyə, sufi - insan adını uca tutm ağa çağı
rır.
Sufi isən, alıb-satma,
H alalına h aram qatm a,
161
Dostları ilə paylaş: |