EğİTİM-ÖĞretim yilinda



Yüklə 6,73 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə7/9
tarix19.07.2018
ölçüsü6,73 Mb.
#56883
1   2   3   4   5   6   7   8   9

13 

 

“Ders çalışmak gibi bir şey İbrahim. Hadi sen bana bir çay daha getir az sonra.” 

Gidiyor  İbrahim,  kaç  bininci  çayını  almaya  gidiyor,  ömrünün  her  bir  gününe  bir  çay  düşüyor…  Ben  üç  tane  gün  oldum  İbrahim’de… 

Şimdilik… Cebimdeki para bana da hükmediyor, İbrahim’in günlerine de… İbrahim’de üç günlük öykü oluyorum. 

Bir  bakış,  an  gelir  bir  paragrafın,  koca  bir  metnin,  koca  bir  hitabenin  önünü  keser,  susturur  en  keskin  söylemleri…  İbrahim’in  bakışları 

masada  kalıyor,  masanın  tam  üstünde,  sigaramın  yanında  geziniyor.  İbrahim,  sigara  isteyecekti,  gururu  da  ona  hükmetti…  Bir  öykücü  hislerinde 

yanılmaz. 

Aşk, çok geciktin çok… Aşka başlamalıyım artık. Öykü bunaldı elimde, gerildi. İyi de, nerden çıktı şimdi bu Ömer ismi? Ve neden çıkmadı 

hala aşk? 

Dördüncü  çayımı  içiyorum,  bir  çay  içecek  kadar  param  var.  Umarım  bir  tanıdık  gelip  de  oturmaz  masama.  Hadi  otursun,  ikinci  çaya 

niyetlenmek var. Kimse gelmese bari… 

“Boyayalım mı abi?”  

Bir Çingene çocuk. Gen karası teni, boyalarla daha bir kararmış. Bakışlarında bir cinlik var. Cinlik sonradan eklenmiş gibi duruyor, hayat 

eklemiş. Yaz kış, her gün şu sahilde akşam nevalesini çıkaracak kadar para peşinde koşmak, yüzüne kalıcı bir yorgunluk düşürmüş. Yüzüme bakıyor, 

kilitlenmiş bir vaziyette bakıyor. Ekmek parası iki dudağımın arasında… Boya, diyeceğim ama kahretsin ki sadece bir liram kaldı. Bu çocuğa bir lira 

vermek haksızlık olmaz mı? Hem belki 2 ya da üç lira isteyecek. Belki benden beş lira koparmaya çalışacak. Sorsam mı ki kaça boyuyor?  

“Senin adın Ömer mi?”  

Buna bir çeşit zaman kazanma diyebiliriz, bir manevra…  



“Yok abi, Tümer!”  

Çocuğun  cin  bakışlı  olduğunu  fark  ediyorum    da,  beni  alaya 

alabileceğini hiç düşünemiyorum. Hesapta bu yoktu, cinliğin eyleme geçeceğini 

kestiremedim.  



“Abi,  sen  demin  garsona  da  Ömer  dedin,  o  kadar  çay  içtin.  Şu 

ayakkabını da boyayıver işte, siftah yapalım.”  

Tümer,  savunmaya  geçmeme  fırsat  vermeden  saldırıya  devamda… 

Deminkinden daha çaresizim. 

“Oğlum, gel benimkileri boya.”  

Patron vardı  ya hani  demin dibimde, o  kurtarıyor beni. Şu on dakika  sonra bir 

yerlerde olacak adam. Öykümün konu mankeni olmaktan bir anda çıkıp, en baş 

köşedeki kahraman olmak için hamle yapıyor sanki…  Derin bir nefes alıyorum 

ki, aynı derin nefesi bir kedi de alıyor…  

Bir köpek, kirli ve sevimsiz… Kediyi kovalıyor, zavallı kedinin ağaca bir tırmanışı var ki, boyut atlıyor sanki. Beni kurtaran patron, kediyi 

kurtaran ağacın dibinde. Ayağında boyacının verdiği terlikler, kediyi izliyor. Köpek pes edip gidiyor ama kedi tedirgin. Aşağıda köpeğin varlığı yok, 

ama korkusu kalmış. Ağacın tam dibinde bir korku duruyor, onu sadece ben ve kedi  görebiliyoruz. Kedi  aşağıya bakıyor, giden  bir köpeğin, kalan 

korkusunu seyrediyor. İnecek ağaçtan kedi, ama nasıl? 

“Abi, bir çay daha?”  

“Yok İbrahim, sağol. İbrahim, şu kediyi indirsene ağaçtan, inemez tek başına.”  

“İner, abi iner. Nasıl çıktıysa, öyle iner.”  

İbrahim, göremezsin ki sen kedinin gözlerindeki korkuyu. O korku olmasa, o kedi o ağaca çıkamazdı belki… Kaçını kullandın bu hakkının 

bilmiyorum  ama,  gerçekten  dokuz  canlıysan  sen,  atla  gitsin  be  kedi!  Bu  öykünün  kahramanı  ne  benim  ne  garsondur  ne  boyacıdır  ne  de  patron. 

Gözlerimle dokunuyorum kediye. Kediyi öykümün şövalyesi ilan ediyorum. 

Sadece ben değil, çay bahçesindeki herkesin dikkati kedide. Bakışları fark ediyor sanki. Deminki tehlikeden daha huzursuz bu  bakışlar. Bir 

öykü  kahramanı  gibi  değil,  tedbirli  ve  realist  bir  edayla  atlıyor  kedi…  Köpek  gittiği  için  atlamıyor,  bakışlar  gitmediği  için  atlıyor.  Herkesin  ona 

bakmasından  rahatsız  oluyor  sanki.  Canını  yakarak  atlıyor  hem  de…  Belki  yarım  canı  daha  gidiyor.  Gidiyor  kedi,  kedinin  kuyruğuna  bakışlarını 

bağlıyor herkes. Kuyruğunda bakışlarla, gidiyor kedi… Kedi gibi gitmiyor, kedilerce gidiyor… 

Bu öyküden aşk çıkmadı diyordum. Çıktı, çıktı… Kediden çıktı. Bir gün sahilde bir kedi görürsen, kuyruğuna bak.  Kendini göreceksin orda, 

öykünü göreceksin… Herkes bakışlarını bağlamıştı o kuyruğa, ben ise aşkı…  

 

 

 



 

 

 



 

 

 



 

 

 



Kasım 2010, Silivri 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

CENGİZ ŞAĞBAN 


 

14 


BUNLARI BİLİYOR MUYDUNUZ? 

Sıkça  dinlediğimiz,  zaman  zaman  dilimizden 

düşürmediğimiz  bazı  şarkılar,  ezgiler  vardır. 

Bunların 

kime 

ait 

olduklarını 

bilmeyiz, 

önemsemeyiz.  Bu  ezgiler,  genelde  o  ezgiyi 

söyleyenin  /  seslendirenin  ismiyle  bütünleşse 

d

e,  aslında  o  şarkının  ön  planda  olmayan  gizli 

kahramanları  vardır.  Şairler  ve  bestekarlar,  bu 

ezgilerin asıl kahramanlarıdır.

 

İşte  size  bazı  şarkıların  /  ezgilerin  söz 

yazarlarından

 

/ şairlerinden

 

örnekler:

 

Çıktık açık alınla on yılda her savaştan,  

On yılda on beş milyon genç yarattık her yaştan;  

Başta bütün dünyanın saydığı Başkumandan;  

Demir ağlarla ördük anayurdu dört baştan  

Çeşitle  törenlerde  coşkuyla  söylediğimiz  10.Yıl 

Marşı’nın  sözlerini  Beş  Hececilerden  biri  olan 

FARUK NAFİZ ÇAMLIBEL

 

(Behçet Kemal Çağlar 

ile birlikte) yazmıştır. 

 

Sakın bir söz söyleme, yüzüme bakma sakın! 

Sesini duyan olur, sana göz koyan olur. 

Düşmanımdır, seni kim bulursa cana yakın, 

Annen bile okşasa benim bağrım kan olur... 

Başta  Nilüfer  olmak  üzere  birçok  ses 

sanatçısının seslendirdiği Kıskanç adlı şarkının 

sözleri de FARUK NAFİZ ÇAMLIBEL’e aittir.

 

      



      


 

 



 

ş

enlik dağıldı bir acı yel kaldı bahçede yalnız 



o mahur beste çalar müjganla ben ağlaşırız 

gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız 

yalnız kederli yalnızlığımızda sıralı sırasız 

o mahur beste çalar müjga'la ben ağlaşırız  



Nazan 

Öncel, 

Ahmet 

Kaya 

gibi 

ses 

sanatçılarının 

seslendirdiği 

Mahur 

Beste 

şarkısının şiiri ATTİLA İLHAN’a aittir.

 

      



      


 

 



 

Dün gece sen uyurken  

Yüreğim bir yıldız gibi bağlandı sana  

İş

te bu yüzden sırf bu yüzden  



Yeni bir isim verdim sana Destina 

Yeni Türkü’nün seslendirdiği meşhur Destina 

şarkısının şiirini LALE MÜLDÜR

 

yazmıştır.

 

      



      


 

 



 

Sana gitme demeyeceğim  

Ama gitme lavinya  

Adını gizleyeceğim  

Sen de bilme lavinya  

Feridun  Düzağaç’ın  seslendirdiği  Lavinya 

şarkısının sözleri de ÖZDEMİR

 ASAF

’a aittir.

 

      



      


 

 



Âsâf'ın mikdârını bilmez Süleyman olmayan 

Bilmez insan kadrini âlemde insan olmayan 

 

Zülfüne dil vermeyen bilmez gönül ahvâlini 



Anlamaz hal-i perişanı perişan olmayan 

 

Rızkına kani' olan gerdûna minnet eylemez 



Âlemin sultanıdır muhtâc-ı sultân olmayan 

 

Bir  gazel  örneği  olan  yukarıdaki  şiir,  soba 



zehirlenmesi 

sonucu 

hayatını 

kaybeden 

Kazancı Bedih

 

tarafından seslendirilmiştir ve 

bu 

ezgiye  bir  albümünde  de  yer  vermiştir. 

Seslendirmesini  yaptığı  bu  ezginin  sözleri 

Tanzimat

’ın

 

ünlü şairi ZİYA PAŞA’ya aittir.

 

 



      

      



 

 



 

Bir yanımı sardı müfreze kolu  

Bir yanımı sardı var iki oğlu  

Beş yüz atlıyılan kestiler yolu  

Eşkiya dünyaya anam hükümdar olmaz  

Şu  anda  bir  televizyon  dizisine  de  ilham  olan, 

Edip  Akbayram  tarafından  seslendiren  şarkının 

şiiri  SABAHATTİN  ALİ’ye  aittir.  Ayrıca  Aldırma 

Gönül,  Benim  Meskenim  Dağlardır

,  Leylim  Ley 

şarkılarının da söz yazarıdır.

 

      



      


 

 



 

Karadutum çatal karam çingenem  

Daha nem olacaktın bir tanem  

Gülen ayvam, ağlayan narımsın  

Kadınım, kısrağım, karımsın 

Bir  dönem  Fatih  Kısaparmak  tarafından 

seslendirilen  bu  şarkının  sözleri  BEDRİ  RAHMİ 

EYUBOĞLU

na aittir. 

 

 

 

 

Ceren DOĞAN 

 

 

 

 

11-GRAFİK 



Yüklə 6,73 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   2   3   4   5   6   7   8   9




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə