Əhli Sünnə Vəl Cəmaat Sələfi Salihin

 

Səhih Dua Və Zikirlər Kitabı

 

 

585 

 

Cabir    rəvayət  edir  ki,  Ubey  İbn  Kəb    Əhzab  günü  qolunda  olan  qan 

damarından vuruldu (kəsildi). Peyğəmbər  onu dağladı”

1758

.  

 

 

Cabir  rəvayət edir ki, Sad İbn Muaz  qan damarından vuruldu (kəsildi). 

Peyğəmbər  əlində olan uzun dəmir parçası (oxun ucunda olan dəmir parça) 

ilə onu dağladı. Sonra şişti və onu ikinci dəfə dağladı”

1759

.  

 

)

) (

(

 

Səhl  İbn  Sad    rəvayət  edir  ki:  “(Peyğəmbərin    yarasından  danışarkən 

bunları söylədi): “(Bu döyüşdə) onun ön dişi qırılmış, üzü yaralanmış, başında 

olan miğfəri isə qırılmışdı. (Mən, Peyğəmbərin   yarasını kim yuyurdu, onun 

üzərinə kim su tökürdü və nə ilə müalicə edilirdi? Bunları məndən daha yaxşı 

bilən bir kimsə bilirəm). Peyğəmbərin   qızı Fatimə  onun qanını silir, Əli 

  qalxanı  ilə  daşıdığı  suyu  tökürdü.  Fatimə    suyun  qanın  qarşısını 

kəsmədiyini  gördükdə  həsirdən  bir  az  götürərək  yandırdı  və  külünü  yaraya 

basdı. Bundan sonra qan kəsildi»

1760

.  

 







 

Ənəs İbn Malik  demişdir: “Peyğəmbər  ənsardan olan bir ailəyə (zəhərli 

heyvan)  sancmasını  və  qulaq  ağrısını  (müalicə  etmək  üçün)  ruqya  oxumağa 

izn  vermişdi.  Peyğəmbərin    sağlığında  plevrit  xəstəliyimdən  dolayı  mənim 

bədənimə  dağ  basmışdılar.  Əbu  Təlhə,  Ənəs  İbn  Nədr  və  Zeyd  İbn  Sabit   

bunun şahidi olmuşlar. Məni dağlayan isə Əbu Təlhə  olmuşdur”

1761

.  

 

                                                

1758

 Müslim 5877.  

1759

 Müslim 5878, Əbu Davud 3866, 3868, İbn Məcə 3494.  

1760

 Buxari 3037, 5722, 2872, 5390, İbn Məcə 2085, 3465.  

1761

 Buxari 5719, 5720.  

---

 

Səhih Dua Və Zikirlər Kitabı

 

 

586 

 

  طا ع تْسا و  ةماَّج حْلا 

HİCAMƏ (QAN ALMAQ) ETMƏK VƏ BURUNA 

DƏRMAN DAMCILATMAQ 

 

 

Abdullah İbn Abbas  rəvayət edir ki, Peyğəmbər  hicamə (qan aldırmaq) 

etdirdi, hicamə edənin pulunu verdi və burnuna dərman damcılatdı”

1762

.  

 

 

İbn  Abbas    rəvayət  edir  ki,  Peyğəmbər    buruna  dərman 

damcılatmışdır”

1763

.  

 

 

Əbu  Hureyrə    rəvayət  edir  ki,  Peyğəmbər    buyurdu:  “Sizin  müalicə 

olunduğunuz şeylər içərisində xeyirli olanı varsa o da qan almaqdır”

1764

.  

 

 

Ubeydullah  İbn  Əli  İbn  Əbi  Rafi  nənəsi  Səlmədən  rəvayət  edir  ki,  O 

Peyğəmbər   xidmət  edərdi.  O  deyir  ki:  “Başındakı  ağrıdan şikayət  edən  elə 

bir kimsə yox idi ki, ona: “Qan aldır” deməsin. Ayaqlarındakı ağrıdan sızlanan 

elə bir kimsə də yoxdur ki, ona: “Onlara xına qoy” deməsin

1765

.  

 

 

Əbu  Kəbşə Ənməri    rəvayət  edir  ki,  Peyğəmbər    başının ortasından  və 

iki  çiyni  arasından  qan  aldırır  və  (alınan  qana  işarə  edərək):  “Kim  bu  qanı 

çıxararsa  artıq  başqa  bir  xəstəlik  üçün  bir  başqa  yolla  müzlicə  olmaması  ona 

                                                

1762

 Müslim 5879.  

1763

 Əbu Davud 3867, 3869, əl-Albani “Səhih”.  

1764

 İbn Məcə 3476, Əbu Davud 3857, 3859, əl-Albani “Səhih”.  

1765

 Əbu Davud 3858, 3860, əl-Albani “Səhih”.  

---

 

Səhih Dua Və Zikirlər Kitabı

 

 

587 

 

zərər verməz”

1766

.  

 

 

Abdullah  İbn  Buheynə    rəvayət  edir  ki,  Peyğəmbər    (Vida  Həccində) 

Ləhyi  Cəməl  adlanan  yerdə  ehramlı  olarkən  başının  ortasından  qan 

almışdır”

1767

.  

 

 

Cabir  rəvayət edir ki, Peyğəmbər  omba (budunda) olan ağrıdan dolayı 

qan aldırmışdır”

1768

.  

 

 

İbn Məsud   rəvayət edir ki, Peyğəmbər   İsra və Merac gecəsindən bəhs 

edərkən  buyurdu:  “Mələklərdən  hansı  bir  qrupa  rast  gəldimsə  onlar: 

“Ümmətindən qan aldır” dedilər

1769

.  

 

 

İbn  Abbas    rəvayət  edir  ki,  Peyğəmbər    buyurdu:  “Qan  alan  qul 

(Allahın)  ən  gözəl  quludur.  (Çirkli)  qanı  gedər,  beli  (qaməti)  yüngülləşər  və 

görməsi yaxşılaşır”

1770

.  

 

 

Əbu Hureyrə  rəvayət edir ki, Peyğəmbər  buyurdu: “Kim (Hicri təqvimi 

ilə  hər  ayın)  17,  19,  21  günlərində  qan  aldırarsa  (bu  qan  alması)  hər  bir 

xəstəliyə şəfa olar”

1771

.  

                                                

1766

 İbn Məcə 3484, Əbu Davud 3859, 3861, əl-Albani “Səhih”.  

1767

 İbn Məcə 3481, əl-Albani “Səhih”.  

1768

 Əbu Davud 3863, 3865, əl-Albani “Səhih”.  

1769

 İbn Məcə 2052, 3477, 3479, əl-Allbani “Səhih”.  

1770

 İbn Məcə 3478, əl-Albani “Zəif”.  

1771

 İbn Məcə 3486, 3487, Əbu Davud 3861, 3863, əl-Albani “Həsən”.  

---

 

Səhih Dua Və Zikirlər Kitabı

 

 

588 

 

 

.

 

Ənəs    rəvayət  edir  ki,  Peyğəmbər    başının  arxasında  olan  iki 

(damarından)  və  iki  çiyni  arasından  qan  aldırmışdı.  Qan  aldırmağı  isə  (hər 

ayın) 17, 19, 21-ci günləri etmişdir”

1772

.  

 

 

Kəsiyyə  Binti  Əbu  Bəkr  atasından  rəvayət  edir  ki,  ailə  əhlinə  ikinci  günü 

qan  aldırmağı  qadağan  edər  və  Peyğəmbərin:  İkinci  günü  qanın  (artma) 

günüdür.  O,  gündə  elə  bir  saat  vardır  ki,  (o  saatda  axıdılan  qan  bir  daha) 

dayanmaz” dediyini söylədi

1773

.  

 

 

Asim İbn Ömər İbn Qatədə belə rəvayət edir: “Biz ailəmizlə ikən yanımıza 

Cabir  İbn Abdullah   gəldi.  Bir  kişi əlindəki çiban və yaxud yaradan şikayət 

edirdi.  Cabir:  “Nədən  şikayət  edirsən?”  deyə  soruşdu.  Kişi:  “Əlimdəki  çiban 

mənə çox əziyyət verir!” deyə cavab verdi. O: “Ey oğlan, mənə bir hicamə edən 

çağır”.  Kişi:  “Ey  Abdullah,  hicamə  edəni  nə  edəcəksən?”  deyə  söylədi.  O: 

“Oraya  bir  hicamə  süşəsi  qoyacağam!”  deyə  cavab  verdi.  Kişi:  “Allaha  and 

olsun  ki,  mənim  üzərimə  milçəklər  qonur  və  ya  paltarıma  ilişərək  mənə 

əziyyət  edir.  Bu  mənə  ağır  gəlir”.  Cabir    kişinin  bundan  diksindiyini 

gördükdə  dedi:  “Mən  Peyğəmbərin    belə  dediyini  eşitmişəm:  “Əgər  sizin 

dərmanlarınızın  hansındasa  bir  xeyir  varsa,  bu  neştər  (cərrah  bıçağının) 

vuruşunda  (hicaməsində) ya  bal şərbətində  və  ya  odla  dağlamadadır”.  Sonra 

Peyğəmbər  belə buyurdu: “Mən dağ çəkməyi sevmirəm”. Sonra Cabir  bir 

hicamə edən gətirərək onu neştərlə kəsdi və kişidən, çəkdiyi ağrılar itdi”

1774

.  

                                                

1772

 Tirmizi 2051, 2053, əl-Albani “Səhih”. 

 

1773

 Əbu Davud 3862, 3864, əl-Albani “Zəif”.  

1774

 Müslim 2206, 5873.  

---