Ancaq gəlirlərin təkrar bölüşdürülməsindən sonra dövlətin gəlirləri xeyli
artır. Bu artım dinamikası 5.9 saylı cədvəldəki informasiyalarla xarakterizə olunur.
Belə ki, 2005-ci üdə dövlət gəlirləri 2861 milyon manat olmuşdursa, 2011-ci ildə
23652 milyon manata çatmışdır. 2011-ci ildə ümumi daxili məhsuldan dövlət
gəlirlərinin payına 46,2 faiz düşmüşdür ki, bu da 2005-ci illə müqayisədə 2 dəfə
çoxdur. Ancaq əsas artım (artımın 72 faizi) Dövlət Neft Fondunun hesabına baş
vermişdir. Bu da neft sektorundakı hasilatın pay bölgüsündə dövlətin payının artması
ilə əlaqədardır. Daxili vergilər və rüsumlar 2005-2011-cu illərdə, inflyasiya nəzərə
alınmadan, 4,6 dəfədən çox artmışdır. Ancaq onlann ümumi daxili məhsula nisbəti
15,2 faizdən 13,1 faizə qədər azalmışdır. Bununla yanaşı inkişaf etmiş ölkələrlə
müqayisədə bu göstərici Azərbaycanda xeyli aşağıdır. Bunun da əsas səbəbi
Azərbaycamn qanunlarında təsərrüfat subyektləri üçün xeyli sayda vergi
güzəştlərinin nəzərdə tutulması hallandır.
Azərbaycanda dövlət gəlirlərinin artınlmasınm bir çox ehtiyatlan vardır.
Onlardan biri vergilərlə əlaqədardır. Azərbaycanda dövlət gəlirlərinin 30%-ə qədəri
daxili vergilər və rüsumlar təşkil etdiyinə görə (2011-ci il) öncə vergilər probleminə
diqqət yetirmək istərdik.
Bütünlükdə vergilər (sosial vergilər də daxil olmaqla) ABŞ-da, Yaponiyada,
Kanadada və Avstraliyada ümumi daxili məhsulun üçdə birinə, Qərbi Avropa
ölkələrində orta hesabla 40-50 faizinə, İsveç və Danimarkada 50 faizinə bərabərdir.
Azərbaycanda bu göstərici, 14,6 faiz təşkil edir (2010-cu il).
Ölkənin əsas kapitalının üçdə birindən çoxunun, ümumi torpaq sahəsinin
57%-nin, yeraltı sərvətlərin hamısının dövlətə məxsus olması, habelə dövlət
mülkiyyətinin təkcə infrastruktur sektorda deyil, bilavasitə istehsal və xidmət
sahələrində də mövcudluğu ilə müqayisədə dövlət gəlirlərinin az olmasını söyləmək
olar. Sosialyönümlü iqtisadi siyasət aparan ölkələrlə müqayisədə bu göstəricinin
aşağı səviyyədə olduğunu demək mümkündür.
Azərbaycanda qanunvericiliklə aşağıdakı vergi güzəştləri nəzərdə tutulur:
-2001-ci ildən başlayaraq 2019-cu ilə qədər kənd təsərrüfatı məhsulla- nmn
istehsalçılannm bütün növ vergilərdən (torpaq vergisi istisna olmaqla) azad edilməsi;
-banklar tərəfindən fiziki şəxslərin əmanətlərindən və investisiya qiymətli
ks^zlardan ödənilən faizlərin gəlir vergisindən növbəti dəfə 2015-ci ilə qədər azad
edilməsi;
426
-bankİann və sığorta kompaniyalannın nizamnamə kapitahmn artırılmasına
yönəldilən mənfəətin vergidən azad edilməsi;
-müəssisələrin gəlirlərdən çıxanimasma yol verilən xərclərinin gəlirdən artıq
olan hissəsinin üç ilədək davam edən sonrakı dövrə keçirilməsi və illər üzrə mənfəətin
hesabına ödənilməsinə icazə verilməsi;
-amortizasiya ayırmalannm vergidən azad edilməsi;
-hasilatm pay bölgüsü əsaasında fəaliyyət göstərən xarici şirkətlərə xüsusi
vergi rejiminin tətbiq edilməsi;
-çoxsaylı məhsulların idxal və ixrac vergilərindən azad edilməsi;
-texnoparklann rezidenti olan hüquqi və fiziki şəxslərin əmlak və torpaq vergisindən
müddətli azad olması;
-məhsullannm (xidmətlərinin) qiymətləri (tariflər) dövlət tərəfindən
tənzimlənməyən adi inhisarçılann (sement, boya, armatur, çay və s. istehsal- çılan,
xidmət müəssisələri) əlavə mənfəətinin vergiyə cəlb edilməməsi;
-uşaq bağçalannm və körpələr evinin 2014-cü ildən 10 il müddətinə vergi
ödənişlərindən azad edilməsi;
-sənaye parklannda və texnoparklarida fədiyyət göstərən rezident hüquqi və
fiziki şəxslərin 7 il müddətinə, parklann idarəedici təşkilatlan və operatorlarmm
mənfəətinin parkın infrastrukturunun tikintisinə və saxlaml- masına yönəldilmiş
hissəsinin müddətsiz mənfəət vergisindən azad edilməsi (2014-cü ildən).
Beynəlxalq təcrübədən fərqli olaraq dövlət tərəfindən konkret olan heç bir şərt
qoyulmadan belə güzəştlər bütün iqtisadi sektorlara, özü də çox hallarda müddətsiz
verilir. Belə bir qənaətə təkco müəllif deyil, digər mütəxəssislər də gəlmişdir. Onlar
da hesab edirlər ki, Azərbaycanda bu göstəricinin aşağı olmasınm başlıca səbəbi bir
sıra gəlir növlərindən vergi yığımınm təşkil edilməməsi və vergi güzəştləridir (31,
20.11.1996). Azərbaycan Respublikası Vergilər Nazirliyinin sabiq idarə rəisi
AMEA-mn müxbir üzvü Akif Musayev yazmışdır: «...Azərbaycanın vergi
qanunvericiliyində ümumi vergi potensialınm təxminən 30 faizə qədər güzəşt və
imtiyazlar nəzərdə tutulmuşdur» (31, 18.04.07). Azərbaycan Respublikası Hesablama
Palatasımn hesablamalan göstərmişdir ki, 2013-cü ildə vergi güzəştləri ÜDM-in 7,4
faizini təşkil etmişdir (31, 13.11.2014). Bu da 4,3 milyard manata bərabərdir.
Mütəxəssis hesablamalan göstərir ki, idxal rüsumlan üzrə azadolmalar vergitutma
bazasında cəmi idxalın 50 faizini təşkil edir. Buraya neft konsorsiumu, nizamnamə
fondu, qrantlar, humanitar yardım, təkrar idxal, lizinq, azad ticarət sazişləri ilə bağlı
və s. digər azalmalar daxildir (31,20.12.2014).
427
Cədvəl 5.9
Azərbaycan Respublikasının və dövlətinin gəlirləri (mln. manat)
Gəlirlərin mənbəyi
2005
2010
2011
məbləğ
faizlə
məbləğ
faizlə
məbləğ
faizlə
Ümumi daxili məhsul
12523
100
42465
100
51158
100
Dövlət gəlirləri, ondan:
2861
22,8
19829
46,7
23652
46,2
I.Dövlət büdcəsinin gəlirləri'
1905
15,2
5488
12,9
6701
13,1
Ondan: daxili vergilər və rüsumlar
1756
14,0
5267
12,4
6395
12,5
2. Dövlət Sosial Müdafiə Fondunun
gəlirləri^
286
2,3
1202
2,8
1280
2,5
3. Dövlət Neft Fondunun gəlirləri
660
5,3
13089
30,8
15628
30,5
4.Naxçıvan MP büdcəsi
10
-
50
-
43
0.0
Mənbə:
"Azərbaycanın statistik göstəriciləri", Dövlətstatkom, "AR dövlət büdcə zərfi"
topluları əsasında müəllif tərtib etmişdir. Dövlət müəssisələrinin gəlirləri nəzərə alınmamışdır.
Dövlət büdcəsinin və Naxçıvan Muxtar MR büdcəsinin gəlirləri müvafiq olaraq Dövlət Neft
Fondundan və dövlət büdcəsindən transfer çıxılmaqla nəzərə alınmışdır.
Bunlardan başqa «Azərbaycanın Milli Hesablan »nda inhisar mənfəəti vergi
növü kimi təsbit edilmişdir. Ancaq Vergi Məcəlləsində bu vergi növü öz əksini
tapmamışdır. Məqsədəuyğun olar ki, Vergi Məcəlləsində həmin mənfəətin
bütünlükdə dövlət büdcəsinə daxil edilməsi nəzərdə tutulsun.
Bazar iqtisadiyyatlı ölkələrdə amortizasiya fonduna daxil edilən amortizasiya
ayırmalan təyinatı üzrə istifadə olunmayan hissə vergitutma bazasıdır. Azərbaycan
Respublikasının Vergi Məcəlləsinin əsas vəsaitləri üzrə amortizasiya ayırmalannm
gəlirdən çıxılması barədə 114-cü maddəsi normativ sənəd kimi təsdiq olunmuş
«Azərbaycan Respublikasımn Milli Hesablan »na (22, 2007,
S.13)
uyğun, deyil və
“Büdcə sistemi haqqında” Azərbaycan Respublikasının Qanununa (maddə 12.1.8)
ziddir. Belə ki, bu qanuna uyğun olaraq İqtisadiyyat və Sənaye Nazirliyi və Maliyyə
Nazirliyi hər il ölkənin «Toplu maliyyə balansı»nı hazırlayırlar və büdcə paketi ilə
birlikdə Milli Məclisə təqdim edirlər. Bu sənəddə də amortizasiya ayırmalan
təsərrüfat subyektlərinin ümumi mənfəətinə daxil edilir. Norma yaradan sənəd
statusunda Dövlət Statistika Komitəsi tərəfindən «Azərbaycamn Milli Hesablan»
hazırlanmış, Ədliyyə Nazirliyi ilə razılaşdınimış və təsdiq edilmişdir. Bu sənəddə
amortizasiya ayırmalan təsərrüfat subyektlərinin ümumi mənfəətinə daxil edilmişdir.
Azərbaycanda amortizasiya ayırmalanmn mənfəətdən vergitutma bazasına aid
edilməsi, amortizasiya ayırmalanndan kapital qoyuluşu kimi prioritet sahələrdə
məqsədli qaydada hökumətin icazəsi ilə istifadə edilməsi və ancaq investisiya kimi
istifadə olunan amortizasiya ayır- malannm mənfəət vergisindən azad edilməsi
düzgündür. İllik məbləği
3,5
milyard manatdan çox olan, 2017-ci ildə 6,2 milyard
manata çatması proq- nozlaşdınlmış amortizasiya ayırmalanmn mənfəətdən vergi
bazasına daxil
428
Dostları ilə paylaş: |