217
Şeyx İbrahim ibn Məhəmməd ibn Şihabəddin Gülşəni
(1427–1533) Bərdədə anadan olmuş, gənj ikən Təbrizə köçmüş,
burada Dədə Rövşəninin yaratdığı «Xəlvətiyyə» sufi təriqətinin
fəal üzvü olmuşdur. Ədibin türk (Azərbayjan), fars dillərində
şeirlər divanı mövjuddur. O, bir neçə dərin məzmunlu
məsnəvilərin müəllifidir. Şair Təbrizə gələnədək əsərlərini
«Heybəti» təxəllüsü ilə yazırdı. O, Təbrizdə mürşidi Dədə Ömər
Rövşəninin tövsiyəsi ilə əvvəlki təxəllüsünü «Gülşəni» təxəllüsü
ilə əvəz etmişdi.
38
Rövşəni vəfat etdikdən sonra Gülşəni onun
janişini olmuşdur. Mövlana Gülşəni 1 İsmayıl Səfəvi şahlıq
taxtına çıxarkən Azərbayjanı tərk etmiş, Misirdə yaşamış,
Osmanlı sultanı Səlim Misiri (Qahirə şəhərini) fəth edərkən
(1517-ji ildə) qalib hökmdar tərəfindən xüsusi hörmət
görmüşdür. Yeni Osmanlı sultanı Süleyman Qanuni də ona
böyük diqqət və qayğı ilə yanaşmışdır. Misirdə onun başçılığı
ilə 10 il ərzində böyük xanəgah inşa olunmuşdu. Təriqət başçısı
olmuş bu şəxsin 40 min beytdən ibarət olan «Mənəviyyül-xəfi»
(«Gizli mənəvi məsələlər») adlı məsnəvisində
39
bir çox dini-
fəlsəfi mətləblər nəzərdən keçirilmişdir. Məsnəvidə hürufi
təliminin təsiri aydın şəkildə nəzərə çarpır. Qəzəllərindən birjə
parça isbat edir ki, Gülşəni öz zəmanəsinin böyük şairlərindən
olmuşdur:
Diri ikən ölüymüş, istəyübən bulmazam,
Çünki diri olmuyan eşq ilə duymaz bana.
Janü-jəhandan keçüp istəməyən eşq ərin,
Dirlik üçün eşq ilə janını verməz bana.
40
XV əsrin ortalarında Jənubi Azərbayjanın Deyləmqan (in-
diki Səlmas) şəhərində anadan olmuş, 1490-jı ilə qədər
Ağqoyunlu sultanı Yaqubun sarayında yaşamış, sultan
öldürüldükdən sonra saraydan uzaqlaşdırılmış Nemətulla
Kişvəri Dilməqani dövrün tanınmış şairlərindən biri idi. O,
Təbriz ədəbi mühitində formalaşmışdı. Saray şeir ənənələrinə
əməl etmək məjburiyyəti qarşısında qalmış istedadlı şair
218
məddahlığa alışa bilməmiş, Ağqoyunlu sarayını tərk edərək 6
divan yaratmış özbək şairi, mütəfəkkiri və dövlət xadimi Əlişir
Nəvaiyə (1441-1501) pənah aparmışdır. Kişvəri Azərbayjan
(türk) və fars dillərində «Divan» yaratmış, əsasən lirik qəzəllər
müəllifi kimi tanınmışdır. Onun Əlişir Nəvaiyə həsr olunmuş bir
sıra şeirləri vardır. Doğma dildə yazdığı qəzəllərindən birində
Kişvərinin poetik məharətinin şahidi oluruq:
Məndən ey naseh ki, rüsvayi-jahanam yarsız,
Arü namus istəmə kim, aşiq olur arsız.
41
Azərbayjan (türk) ədəbi dilinin formalaşmasına Nemətulla
Kişvərinin böyük təsiri olmuşdur. Azərbayjan şeirində ərəb və
fars tərkiblərinin azaldılması prosesində bu şairin nəzərəçarpajaq
rolu vardır. Beləliklə, Azərbayjan ədəbiyyatının XV yüzillikdəki
inkişafında daha çox diqqəti jəlb edən jəhət, istiqamət xalqa
doğma olan dilin ədəbi prosesdə ön mövqelərə çıxması, türk di-
linin potensialının daha sürətlə gerçəkləşməyə başlaması
olmuşdur.
Tarixi biliklərə maraq bəşəriyyətin, jəmiyyətin əzəli və
əbədi meyllərindəndir. XV əsrdə də tarixi səjiyyəli salnamələr,
əsərlər əsasən hökmdar saraylarında, hökmdar sifarişi ilə, taxt-
taj sahiblərinin mənafelərinə və tələblərinə uyğun şəkildə
yazılırdı. Bu dövrdə yaşamış tarixçi və joğrafiyaşünas
Əbdürrəşid ibn Salih ibn Nuri əl-Bakuvi «Kitab təlxis əl-asar və
əjaib əl- malik əl-qəhhar» («Abidələrin xülasəsi və qüdrətli
hökmdarın möjüzələri») adlı əsərin (ərəb dilində) müəllifidir.
Əsər 1403/1404-jü ildə yazılmışdır. Bu joğrafi əsər yazılarkən
Zəkəriyyə Qəzvininin «Ölkələrdəki abidələr və Allah bəndələri
haqqında xəbərlər» (1275) əsəri əsas götürülmüşdür. Lakin
müəllif istinadlandığı əsərdə ixtisarlar, əlavə və düzəlişlər
etməyi də «unutmamışdır». Əsərdə müxtəlif tarixi abidələr,
Azərbayjanın bir sıra şəhərləri haqqında məlumatlar da vardır.
Bu dövrdə Ağqoyunlu hökmdarı Sultan Yaqubun
sarayında Əbubəkr Tihrani, İdris Bidlisi, Fəzlullah Ruzbihan
Xunəji (Xunji) kimi tarixçilər fəaliyyət göstərmişlər.
219
Əbubəkr ət-Tihrani əl-İsfahani İran tarixçisi olsa da,
Azərbayjan tarixinə daha çox xidmət etmiş şəxs kimi
tanınmışdır. O, Qaraqoyunlu hökmdarı Jahanşahla Teymuri
sultanı Əbu Səid arasında bağlanmış sülh müqaviləsinin, bir sıra
dövlət sənədlərinin, dövlətlərarası yazışmaların («məktubların»)
mətnlərinin müəllifi olmuşdur. Əbubəkr Tihrani Ağqoyunlu
dövlətinin banisi Uzun Həsənə də xidmət etmişdir. Tarixçi bir
müddət Uzun Həsənin sarayında münşi («katib») vəzifəsində
çalışmış və bu hökmdarın göstərişilə «Kitabi-Diyarbəkriyyə»
əsərini yazmışdır. Əsərdə Uzun Həsənin səltənəti, Qaraqoyunlu-
lar,
Teymurilər
və s. haqqında
məlumatlar
vardır.
Ağqoyunluların mənşəyi, Ağqoyunlu dövlətinin təşəkkülü
barədə ən səhih məlumatlar verən
42
«Kitabi-Diyarbəkriyyə» XV
yüzillikdə yazılmış dəyərli əsərlərdəndir. Kürd mənşəli İdris
Bidlisinin də ümumtürk, Azərbayjan tarix elminə xidmət etdiyi
şübhəsizdir. O, fars dilində, nəzmlə «Həşt behişt» («Səkkiz
jənnət») adlı əsərini ilk səkkiz Osmanlı sultanına həsr etmişdir.
Ağqoyunlu hökmdarı Sultan Yaqubun yanında məmur olmuş
İdris Bidlisi sonralar Osmanlı sultanı Səlimin tərəfinə keçmişdi.
O, bir çox hallarda siyasi iddiası olan kürd dairələrinin deyil,
Osmanlı imperiyasının mənafelərini qızğınlıqla müdafiə edirdi.
Ağqoyunlu
sultanı Yaqubun sarayında
xidmət
etmiş
tarixçilərdən biri də Fəzlullah Ruzbihan Xunəji (Xunji) idi.
Ümumiyyətlə, «son zamanlaradək elm xüsusi olaraq Qara-
qoyunlu və Ağqoyunlu sülaləsinin hakimiyyətinə həsr olunmuş
sülalə salnaməsinə malik deyildi… Bu jür salnamələr çox azdır
və nisbətən yaxın zamanlarda aşkara çıxarılmışdır. Biz Əbubəkr
Tihraninin «Kitabi-Diyarbəkriyyə» və Fəzlullah ibn Ruzbihan
Xunəjinin «Tarixi-aləmarayi Amini» əsərlərini nəzərdə tuturuq,
özü də Fəzlullahın əsəri zamanja Əbubəkr Tihraninin əsərinin
bilavasitə davamıdır».
43
Əsərdə Sultan Yaqubun hakimiyyəti
dövründə baş vermiş müxtəlif səjiyyəli hadisələr öz əksini
tapmışdır. Fəzlullah Ruzbihan Xunəji (Xunji) Səfəvi nəslindən
olan Ərdəbil şeyxlərinin fəaliyyətinə xeyli diqqət yetirmişdir.
Lakin müəllifin Ərdəbil şeyxlərinə münasibəti mənfiliyi və
kəskinliyi ilə fərqlənir.
44
Buna baxmayaraq, əsərdə Səfəvi-
Dostları ilə paylaş: |