etmək cəhdi ilə eyniləşdirmək isə həddən artıq radikal mövqedə
durmaq deməkdin>.‘^‘ Onun fikrincə bu iki ifrat tərəf arasında
orta yol var ki, «praqmatik realizm»in yeni variantını yaratmağa
apanr.
Robert Nozikin
1974-cü ildə çap olunan «Anarxiya, dövlət
və utopiya» kitabı Amerika və Avropanın siyasi fəlsəfəsində
əhəmiyyətli hadisə hesab edilir.
Artur S,Danto
(1924) ensiklopedik təfəkkür tərzinə malik
filosofdur: əxlaq və tarix fəlsəfəsi, idrak nəzəriyyəsi və
incəsənətin fəlsəfəsi ilə ciddi məşğul olurdu. O, postanalitik
cərəyanın tərəfdan kimi çıxış edirdi: «Mən analitik filosofam.
Mən bunu fılosofluğun düzgün üslubu hesab edirəm və
praktikada tətbiq etməkdə davam edirəm. Bu üsul məndə fikrin
strukturu haqqında dəqiq təsəvvür yaratdı: bu strukturda
elementlər demək olar ki, orqanizmin anatomik quruluşunda
olduğu kimi birləşirlər və mənim üçün bu gözəl təfəkkür
tərzidir. Mən artıq analitik fəlsəfənin inkişafını stimullaşdıran
pozitiv və neqativ proqramlara inanmıram; nə fəlsəfədən xilas
olmaq məqsədi güdən və onu dilin düzgün istifadə edilməsinin
nəticəsi olduğunu göstərən terapevtik proqramlara, nə də elmi
özündə yerləşdirə bilən ideal dillər yaratmaq istəyən pozitiv
proqramlara inanmıram».‘^^
Analitik fəlsəfənin tənqidi
Riçard Rortinin
(1931) neopraq-
matizmi üçün başlanğıc nöqtə oldu. Lakin bu tənqid əsasən
məntiqi pozitivistlərin ABŞ-a mühacirətindən sonra meydana
gələn tənqidin birinci variantına qarşı çevrilir. Bu tənqid
praktiki olaraq analitik hərəkatın Kuayn və Devidson kimi
müəlliflərin adı ilə bağlı olan ikinci mərhələsinə toxunmur.
Onlann praqmatizmə yaxınlığını Rortinin özü də etiraf edir.
Stenli Keyvlin
(1926) dediyinə görə Vena dəməyinin Kar-
nap, Reyhenbax, Gödel və başqa üzvlərinin təsiri altında
yaradılan elmi və epistemoloji analizin üstünlüyü fikri ingilis
fəlsəfəsinin, xüsusən L.Vitgenşteynin adi dil haqqında
görüşlərinin düzgün başa düşülməsinə mane olmuşdu.
Ke}rvlinin fikrincə
Dostları ilə paylaş: 
