«kəmiyyət baxımından müəyyən
etməyə
cəhd göstərəndə ciddi çətinliklərlə qarşılaşır. Əgər rifah
xoşbəxtliklə eyniləşdirilsə, onu necə ölçmək olar? İqtisadçı
utilitaristlər maksimum zövqdən və yaxud üstünlükdən
danışırlar. Lakin zövqün müxtəlif növlərini ekvivalent və
bir-birini qarşılıqlı əvəzləyə biləcəyini mümkün hesab etmək
olar- mı?...»^’
Utilitarizm hətta məqsədi təsvir edəndə də vasitə və məqsəd
arasında dəqiq fərq qoymur. Hər bir əməli işə «daha çox insana
daha çox xoşbəxtlik» prinsipinə uyğun olaraq qiymət verilir.
Utilitarizmi tənqid edən C.Mur diqqəti bu təlim üçün
xarakterik olan metodoloji üsula yönəldir: «xeyin>in meyarı
kimi daha çox sayda insan üçün daha çox xoşbəxtlik, və
«xoşbəxtlik nədir?», «əxlaqi davranış nədir?», «xeyirxahlıq
nədir?» və başqa suallara məhz həmin mövqedən cavab verilir.
Mur «Əxlaq fəlsəfəsinin təbiəti» əsərində göstərir ki, hər bir
əxlaqi davranış və xeyirxahlıq növü nəticədə heç də əvvəlkinə
nisbətən daha çox adam, hətta bir adam üçün mütləq xoşbəxtlik
gətirmir. Çox vaxt belə olur ki, əxlaq prinsiplərinə əməl etmək
və xeyirxah həyat tərzi xoşbəxtlik ilə mükafatlandırılmır, və
yaxud əksinə, xoşbəxtlik əxlaqi davranışlara görə əldə edilmir,
yəni əxlaq və xoşbəxtlik heç də üst-üstə düşmür. Ona görə də
Mur həm də utilitarizmi «naturalist səhv» üçün ittiham edir və
onun fayda ilə xoşbəxtliyi birləşdirmək cəhdini yanlış hesab
edir. Lakin o, etiraf edir ki, bir sıra başqa nəzəriyyələr ilə
müqayisədə utilitarizm daha məqbul təlimdir.
Utilitarizmə zidd olan nəzəriyyələrdə motivin, vəzifənin və
prinsipin əhəmiyyəti xüsusi qeyd edilir. Belə nəzəriyyələr
adətən vəzifə (borc) nəzəriyyələri adlandırılır.
Antiutilitarist filosofların ən məşhuru şübhəsiz ki, Kant
olmuşdur. Onun fikrincə xoşbəxtlik və zövq axtarmaq mənasız
işdir, çünki belə iş adətən uğursuz nəticələnir. Kant deyirdi ki,
xoşbəxtlik öz-özlüyündə dəyərli bir şey deyil. Əgər onun dəyəri
olsaydı biz cəmiyyətdə görkəmli yer tutan və özünü xoşbəxt
hesab edən alçaqlara rast gəlməzdik. Pis adamların xoş-
Dostları ilə paylaş: |