İudaizm, xristianlıq, islam həm də səmavi (göydən göndərilən) din
hesab edilir. Çünki müvafiq olaraq Bibliya (Qədim / Əhd), «İncil»
(Yeni Əhd) və Quran - Allah kəlamı hesab edilir.^
Bütün dinlər Ali Reallığa inam ilə bağlıdır və insanlan
ümumi məqsədə doğru aparır. Doğrudur, müxtəlif dinlərin hər
biri özünün müstəsna məqsədini elan edir, öz Allahının və
yaxud Ali Prinsipinin başqalarına oxşamadığını qətiyyətlə sübut
etməyə çalışır. Buna baxmayaraq Ali Reallığın və yaxud Ali
Prinsipin mövcudluğunu qəbul etməklə biz təsdiq edirik ki, bu
Reallığa itaətin formalan çox olsa da O yalnız tək ola bilər.
Konfusi demişdir: «Dünyada çox yollar var, lakin onların
hamısı bir məqsədə doğru aparır. Yüz üsul var, lakin nəticə
həmişə birdir».“*“
Filosof və sosioloqların heç də hamısı dinin insan həyatında
roluna müsbət qiymət verməmişlər. Məsələn, K.Marks hesab
edirdi ki, din şüurun təhrif edilmiş formasıdır və xalq kütləsinin
istismar olunmasına şərait yaradır. O, dini «xalq üçün tiryək»,
«zülm çəkən canlı varlığın ah-naləsi» hesab edirdi.
Materialistlər, xüsusən marksistlər mübariz ateizm (Allahı
inkar) mövqeyində dayanırdılar. F.Engels yazırdı: «...Hər bir
din in- sanlann beynində onların üzərində, gündəlik həyatında
hökmranlıq edən xarici qüvvələrin elə fantastik inikasıdır ki,
burada dünyəvi qüvvələr qeyri-dünyəvi forma kəsb edİD>.“"
Marksist təlimə görə, dinin ən dərin kökləri ictimaidir. Allaha
inam hər şeydən əvvəl insanların təbiətdən və onlar üzərində
hökmranlıq edən ictimai qüvvələrdən asılılığının obyektiv
münasibətləri ilə şərtlənir. Dinin həm də qnoseoloji kökləri var.
İctimai varlıq insan şüurunda gerçəkliyin təhrif olunmuş şəkildə
əks olunmasının mümkünlüyü şəraitində təbiətüstü qüvvəyə
inam yaradır. Ateizm - dini görüşləri inkar etməyə yönəlmiş
təlim kimi meydana gəlib.
Dinin bir çox idealist tədqiqatçıları da Allahın varlığını inkar
edirlər (ateist ekzistensialistlər, freydçilər və b.). Məsələn, Freyd dini
cəmiyyətin xüsusi xəstəliyi, narkotik sərxoşluğun
Dostları ilə paylaş: 
