nin təbiətini və funksiyalarım başa düşməkdir, həmçinin Allahın
varlığını fəlsəfi cəhətdən əsaslandırmaq, onun təbiəti, dünyaya
və insana münasibəti haqqında fikirləşməkdir.
Dinin fəlsəfəsi sözün dar mənasında Allah və din haqqında
konkret, müstəqil, ciddi fəlsəfi düşüncədir, fılosofluğun xüsusi
növüdür.
Din - mifologiyaya nisbətən fəlsəfəyə daha yaxındır. Lakin
fərq də çoxdur. Din - mənəvi, fəlsəfə isə daha çox nəzəri
şüurdur. Din - müddəalarını sübut etməyi, məntiqi cəhətdən
əsaslandırmağı tələb etmir, o inamın həqiqiliyini ağılın
həqiqiliyindən üstün tutur. Təsəvvüf (sufi) mütəfəkkirlər də bu
fikirdə idilər. Ümumiyyətlə fəlsəfə ilə dinin qarşılıqlı
münasibəti fəlsəfə tarixində heç vaxt birmənalı olmamışdır.
Hegelə görə fəlsəfə və din eyni dərəcədə insanın Mütləqi
dərk etməsinə xidmət edir. Lakin din təsəvvür və obrazlardan,
fəlsəfə isə məntiqi anlayışlardan istifadə edir.
Dinin fəlsəfəsi həmişə ya fəlsəfi dinşünaslıq, ya da fəlsəfi
ilahiyyatçılıq (teologiya) kimi, yəni ya dini etiqadların indi
mövcud olan sisteminin fəlsəfi təhlili, ya da ilk növbədə Allah
haqqında fəlsəfi təlim formasında çıxış edir.
ninin fakftfasi Ö7ünün fəlsəfi-teoloii formasında fəlsəfə ilə
dinin bir yerdə qovuşmasıdır. Allah haqqında fəlsəfi təlim
yaratmaq - fəlsəfi ilahiyyatçılığın ən əsas funksiyasıdır.
Din ilə fəlsəfə arasındakı qarşılıqlı münasibət tarixən dəyiş-
gən və müxtəlif olmuşdur. Əgər fəlsəfədə materialist xətt ardıcıl
olaraq özünü dini dünyagörüşə qarşı qoyursa, idealist fəlsəfənin
müxtəlif cərəyanları dəfələrlə ilahiyyat (teologiya) ilə
birləşmişdir. Fəlsəfə həmişə insan zəkasının gərgin işləməsidir,
nəzəri şüurdur. Dinin fəlsəfəsi - dinin nəzəri cəhətdən
əsaslandırılmasıdır.
Din ilə elm arasında əlaqə haqqında da müxtəlif, çox hallarda
ziddiyyətli fikirlər var. Materialistlər din ilə elmi bir- birinə
qarşı qoyur, onların düşmən olduğunu deyirlər. İla- hiyyatçılar
həmişə dini elmdən yüksək tuturlar. Bir çoxları isə din və elmin
bir-birinə zidd olmadığını, hətta yardımçı olduqlarını deyirlər.
Bəziləri isə onların müstəqil sahələr olduğunu
481
göstərir və bir həqiqətə - Allahın varlığına doğru apardığını
təsdiq edirlər. Məsələn, İbn Rüşdün «ikili həqiqət» təlimi buna
misaldır.
Britaniya antropoloqu, müasir funksionalizmin yaradıcısı
Bronislav Malinovski yazır: «Elm, magiya və din əşyalara,
müvafiq fikri proseslərə, sosial təşkilatlara və praqmatik
funksiyalara münasibətə görə fərqlənirlər. Onların hər birinin
başqalarından aydın şəkildə fərqlənən forması var. Elm-
texnologiyada ifadə olunur, müşahidəyə əsaslanır, nəzəri
cəhətdən qısaca şərh edilmiş qaydaların, daha son mərhələdə isə
bilik sisteminin tərkibində olur. Magiya - mərasim, hərəkət, söz
və cadunun birləşməsi kimi çıxış edir. O insana müşahidə və
təcrübə vasitəsilə deyil, mifoloji təsəvvürlərə əsaslanan
möcüzələrdə açılır. Din - kütləvi və yaxud xüsusi təntənə, dua,
qurbanvermə və dini ayin formasını qazanır».^'
Böyük elmi nailiyyətlərin, məsələn, Nyütonun qanunlarının,
Eynşteynin nisbilik nəzəriyyəsinin və başqa kəşflərin qaynağını
müqəddəs dini kitablarda axtarmaq bizcə düzgün deyil. Belə
münasibət dinin rolunu kiçiltməkdir. Din - insanı fani, keçici
maddi dünya üçün deyil əbədiyyət üçün hazırlayır, onun
mənəviyyatını saflaşdınr, Allaha yaxınlaşdırır. Elmin isə öz
vəzifələri var - real gerçəkliyi öyrənmək. Bununla əlaqədar
Harvard (ABŞ) universitetinin professoru Oyen Qinqric haqlı
olaraq deyir: «Mən Bibliyanı heç də elmi soraq kitabçası hesab
etmirəm və bu məsələdə Bibliya göyün necə qurulduğunu deyil,
insanın oraya necə getməyini öyrədir, - fikrini irəli sürən Qalileyi
qızğın müdafiə edirəm. Ona görə də mən Bibliyanı dərs vəsaitinə
oxşar bir şey etmək istəyənlərlə mübahisə etməyə hazıram».®^
Dostları ilə paylaş: