müəyyənlik—>Rəqabət^Qcyri-müəyyənlik
triadasmm
formalaşdırdığı anlaşılmazlığa qərq olur.
Problemin qəlizliyi ondadır ki, qeyri-müəyyənlikdən doğan
rəqabətin (nəticəsi məlum olan şey rəqabət doğurmaz) özü də
qeyri-müəyyənlik doğurur.
Göründüyü kimi, inhisar prosesinə metodoloji yanaşmanın
qısa xülasəsi də sübuta yetirir ki, inhisarlaşma hər şeydən əwəl
qeyri-müəyyənlikdən qaçma cəhdi kimi təzahür edir. Kəmiyyət
ölçüsü olan madiyyatın rasional karkulyasiyasmm aparılması
mümkünsüz olan proscsdaxili «intriqalarda» onun itirilmə
təhlükəsi əlahiddə mövqe qazanma istəyini tamamilə təbii bir
istək keyfiyyətində ortalığa çıxarır.
Beləliklə, hər hansı bir bazar subyektinin inhisarçı^ mövqe
uğrunda çarpışmasında «qəbahətli» heç də yoxdur. Ona' görə ki,
inhisarçTmovqe ən azı aşağıdakılara nail olmaq imkanı yaradır:
'
• '
1)
Konkret mal bazannda rəqabətin məhdudlaşdırılması,
onun müəyyən mənada «əhliləşdirməsi»;
2)
Qeyri-müəyyənliyin
əhatə
dairəsini
əhəmiyyətli
dərəcədə daratmaqla bir sıra problemlər və risklərdən
uzaqlaşmaq imkanı;
3)
Bazarda hökmran mövqeyə nail olma və iqtisadi gücü
öz əlində cəmləşdirmək;
4)
Bazardakı «oyun qaydalanm» diqtə etmə imkanı;
5)
Bazar subyeldlərinə, hətta ümummilli mənafelərə öz
maraqları prizmasından təsir göstərmək imkanı;
6)
Qiymətqoymada liderlik;
7)
Yüksək inhisar mənfəəti əldə etmə imkanı və s.
Həmçinin, inhisarlaşmanın bazar iqtisadiyyatı üçün
yabançı bir proses olduğunu iddia edənlərin də müəyyən
arqumentləri olmamış deyildir. Burada, sadəcə olaraq eyni
anlayışa fərqli baxışlar ön plana çıxarılır. Belə ki, müasir elmi
fikirdə iqtisadi liberalizm əksər hallarda ideoloji liberalizmlə eyni
mahiyyət daşıyan anlayışlar kimi səsləndirilir. Aydındır ki, məhz
«liberal» prizmadan iqtisadi münasibətlərin və bazarın sərbəstliyi
mütləq anlamda dərk edilməməlidir və
179
edilmir də! Axı, bazarın, əgər belə demək caizdirso, mütləq
hökmranlığı demokratiya ilə qətiyyən bir araya sığmır və
nəticə etibarı ilə «hakimiyyətin» iri kapitalın «əsarətinə»
keçməsinə gətirib çıxanr. Həmin məntiqi zəncirin hərəkətə
gətirdiyi proses, yəni «azad» və məhdudiyyətsiz rəqabətin
inhisarlaşma ilə yekunlaşması labüdleşir. Problemin məhz bu
miqyasda qoyuluşu bir sıra amillər baxımından qaçılmazdır.
Belə ki, əvvəla, inhisar yaxud inhisarlaşma prosesi nəinki
bazar demokratiyasına yaxud bazar münasibətlərinin demokra-
tikliyinə öldürücü zərbə endirir, həmçinin şəxsiyyət azadlığını
məhdudlaşdırır. İkincisi, qeyd edilən yönümdə proseslərin
inkişafı cəmiyyət üzərində azsaylı «sahibkar» inhisarının
formalaşmasına gətirib çıxaracaqdır.
Ümumiyyətlə, bazar sərbəstliyi yaxud azadlığı
keyfiyyətinə can atmaq ən azı məntiqi antinomiya doğunır. Öz
mahiyyəti etibarı ilə bazar demokratik dəyərlər sisteminə aid
deyil (sözün mütləq mənasında). Tam «azad» bazar
demokratiyanı məhv edü*.
^Bazara yanaşmada, tənzimləmə nöqteyi-nəzərindən,
-kritik nöqtə istehsalçı OıkTaTının yaxud’""sSıibkar ağalığın
yaranması prosesinin start xəttidir. Məhz bu xəttdən sonra
anarxiya gəlir. Məhz bu proses bazarın fiaskosu ilə yaxud özü-
özünü məhv etməsi ilə nəticələnir.
^ Beləliklə, əgar h^ç hir
—faAÜyycıt-
göstərən bazar əks-demokratik mahiyyət daşıyırsa, onda
sosial-siyasi və iqtisadi münasibətlər kompleksinin normal
mütənasibliyi məzmunca elə bazar kortəbiiliyinin aradan qal-
dırdmasına söykənməlidir. Belə ki, qeyd etdiyimiz
qərarlaşmanın baza müstəvisi bazar münasibətləri ilə
şəxsiyyət azadlığının dialektik vəhdətindən qaynaqlanır.
v.^^Öigər tərəfdən, araşdırdığımız problemə fərqli nəzəri
bazaə§asfflÖ§r^3aşmaqKf^
fərqli nəticələr eldə edə
bilərik. Belə ki, inhisar fenomeninə sinergetik yanaşma
mahiyyətcə, həm prosesin start anını, həm də nəticədə
meydana çıxan «yaranışı» fərqli müstəvidə şərh edir. Bu
konsepsiyanın məntiqindən çıxış etsək, onda belə alınır ki, XX
əsrin 30-cu illərinə qədər formalaşmış inhisarlar bazarda
180
meydana
gələn
fluktasiya
proseslərini
öz
gücü
ilə
neytrallaşdıraraq
milli iqtisadiyyatların sabit, dayanıqlı
inkişafında mühüm rol oynamışlar. *
Amma, digər tərəfdən, şübhəsiz ki, inhisarlar labüd surətdə
tələb və təklif arasında kəskin natarazlığın aramsız olaraq təkrar
istehsalına, başqa sözlə, defisitin təkrarlana- təkrarlana artımına
səbəb olurlar ki, nəticədə də iqtisadi sistem illər keçdikcə özünün
hipotetik tarazlıq vəziyyətindən daha çox uzaqlaşır. Və, beləliklə,
inhisarın özü fluktasiya prosesinin məntiqi nəticəsi keyfiyyətində
meydana çıxır. Həmin məntiqlə davam etsək, deməli natarazlığın
daha da güclənməsi Özünün böhran həddinə çatanda
(bifurkasiya nöqtəsi) xaos başlanır və bundan sonra iqtisadi
sistemin özünü təşkili prosesi start götürür. Yeni tipli qaydalar
meydana çıxır və iqtisadiyyat ya qapalı, ya da açıq (mümkün
variantlar çoxluğundan hansı alternativin prioritet mövqeyə
çıxmasından asılı olaraq) tipli səciyyə daşımağa başlayır.
Beləliklə, sinergetik konsepsiya birmənalı şəkildə bəyan edir ki,
inhisar öz məzmunu etibarı ilə tamamilə fərqli və müxtəlif iqtisadi
sistemlər formalaşdıra bilər. Göründüyü kimi, bu problemə bizim
yanaşma tərzimiz yekun olaraq sinergetik baxışla üst-üstə düşür.
Maraqlı cəhət bundadır ki, inhisar fenomeninin həm
klassik, həm də müasir yozumları ilə Azərbaycan gerçəkliyi
arasında əhəmiyyətli dərəcədə böyük fərqlər mövcuddur.
§ 3, AZƏRBA YCAN «İNHİSARININ» SPESİFİK
XÜSUSİYYƏTLƏRİ VƏ QLOBAL MEYLLƏR
'-f
Azərbaycanda,
eləcə
də
əksər
sabiq
mütəffıq
respublikalarda inhisarizmin tamamilə fərqli özəl xüsusiyyətləri
mövcuddur. Və, bu xüsusiyyətlər əsasən sabiq SSRİ-iqtisa-
diyyatınm idarəedilməsi prinsiplərindən qaynaqlanır. İnzibati-
amirlik sistemi öz daxili təbiəti etibarı ilə iqtisadiyyatın bütün
sahələrində hər hansı bir formada olursa-olsun, rəqabəti sərf-
nəzər edirdi. Bu iqtisadiyyat bütün sferaları əhatə edən mərkəzi
planlaşmaya,
qiymətqoymanın
dövlət
tənzimlənməsinə,
maddi-material resurslarının mərkəzləşdirilmiş bölgüsü-
181
Dostları ilə paylaş: |