Elxan Elatlı o gecə yağIŞ yağirdi
Yüklə 5,01 Kb. Pdf görüntüsü
|
downloaded from KitabYurdu.org * * * səhər yeddiyə iyirmi dəqiqə işləmiş evdən çıxmışam. Qapı-pəncərələr də içəridən bağlı olub. Yəni doğrudanmı Hikmət yalan danışır? Bu ola bilərmi? Niyə də olmasın, suda batan saman çöpündən yapışar - deyərlər. Zərbənin küt mətbəx bıçağının vasitəsi ilə bu dərəcədə qüvvətli olması onun vəhşi ehtirasla vurulmasına dəlalət edirdi ki, bu da məni dəhşətə gətirirdi. Bıçaq sümüyü parçalayıb Ələddinin kürəyindən çıxıbmış. Bəs gecə yarı Hikmətin eşitdiyi taqqıltı səsi nə imiş? Qaranlıq fikirlər məni rahat buraxmırdı. Heç bir qəti qərara gələ bilmirdim. Yeganə ümidim yenə də xəfiyyə qonşumun qeyri-adi bacarığına qalmışdı. Belə müəmmalı məsələdən ancaq o baş çıxara bilərdi. Ələddinin evinin qabağında maşından düşəndə həyətdə bir neçə kişinin dayanıb söhbət etdiyini gördük. Evin qabağında yasxana qurulmuşdu. Məlum oldu ki, dəfn mərasimi qurtarıb və camaat evlərinə dağılışıb. Həyətdəkilərlə ağızucu salamlaşdıq. «Allah rəhmət eləsin» - dedik. Yunusov kişilərin ikisi ilə bizi tanış etdi: - Bu kişi Ələddinin dayısıdır, - sonra orta boylu kürən kişini göstərib dedi: - Bu da Elmar Manafovdur. Amma bizim kimliyimiz barədə onlara heç nə demədi. Evdən həzin ağlaşma səsi gəlirdi. Pilləkəndə düzülən ayaqqabılar evdə on-on beş nəfər qadının olduğunu göstərirdi. Qasımlı mayor Yunusovdan xahiş etdi ki, evdə Nilufərdən başqa heç kim qalmasın, hamı həyətə çıxsın. Yunusovun tapşırığından sonra Ələddinin dayısı evə girib qadınları həyətə çıxartdı. Biz evə girdik. Ələddinin dayısı və Elmar da bizimlə idi. Qanbay Qasımlı otaqlan bir-bir gəzdi. Pəncərələri, qapını diqqətlə yoxladı. Çarpayıların yerinin hadisədən sonra dəyişdirilmədiyini soruşub öyrəndi. Ələddinin yatdığı çarpayının baş tərəfinin üstündə, tavanda tüstü borusu çıxmaq üçün diametri təxminən on beş santimetr olan dairəvi deşik var idi. Tavana başdan-başa taxta faner vurulmuş, həmin fanerlərin birindən kəsilib açılmış bu dairənin kənarına isə borunun istiliyindən alışmamaq üçün nazik dəmir təbəqə vurulmuşdu. downloaded from KitabYurdu.org downloaded from KitabYurdu.org * * * Deşiyə yuxarıdan iri cındır parçası tıxanmışdı. Qasımlı deşiyi Nilufərə göstərib soruşdu: - Sobanı nə vaxt çıxarmısınız? - Aprel ayının axırlarında. Hər il yaz girəndə çıxarırıq. Yenə payızda gətirib qururuq, - ağlamaqdan gözləri qızanb şişmiş, başdan ayağa qara geyinmiş Nilufər cavab verdi. Ona gözəl demək olardı. İri, ala gözləri, yaraşıqlı dodaqları, mütənasib bədəni var idi. Əllərini qoynuna qoymuşdu. Danışığına ara verəndə başını aşağı dikib dərdli-dərdli yırğalayırdı. Qasımlı diqqətlə onu süzüb xəbər aldı: - Bəs mərhum əvvəl harada yatırdı? - Burada. - Nilufər öz çarpayısının yanını göstərdi. - Qatilin istifadə etdiyi bıçağı haraya qoyurdunuz? Nilufər dəhlizə çıxıb qaz peçinin yanma qoyulmuş stolu göstərdi. - Bu stolun üstündə olurdu. Stolun üstündə kiçik mətbəx şkafı qoyulmuşdu. Şkafın içi, üstü, stolun üstü qab- qacaqla dolu idi. - O bıçağı axırıncı dəfə nə vaxt görmüsünüz? - O gün günorta işlətmişdim, sonra lazım olmayıb. - Axşam yerində idimi? - Fikir verməmişdim. Biz yenə əsas otağa qayıtdıq. Qasımlı sorğu- sualı davam etdirdi: - Evinizə kimlər tez-tez gəlirlər? - Bizim evə demək olar ki, heç kəs gedib- gəlmir. Rəhmətlik bir az adamayovuşmaz idi. - Son bir-iki ayda sizə kənardan qonaq gəlib gecələyən olub? - İyunun əvvəllərində həmin bu Hikmət gəlmişdi. Amma gecə qalmadı. Dedi ki, Bakıda vacib işim var. Rəhmətlik maşın tapıb onu yola saldı. Qasımlı üzünü Elmara tutdu: - Siz o vaxt onu görmüşdünüz? - Bəli. Gündüz o gələndə mən burada idim. Amma çox downloaded from KitabYurdu.org downloaded from KitabYurdu.org * * * dayanmadım. Evimizə getdim. Axşama yaxın rəhmətlik Ələddin Hikməti bizim evin yanma qədər ötürdü. Bizim ev kəndin girəcəyindədir. Onda bildim ki, Hikmət çıxıb getdi. Polkovnik əlini arxasına qoyub otaqda o baş- bu başa getdi. Birdən çevrilib Nilufərin üzünə baxdı: - Gecələr bu otaqda işıq yanırmı? - Bəli, yanır. - Nilufər cavab verdi və pəncərənin pərdəsini çəkib gecə lampasını göstərdi. - Axşam yatanda bunu stolun üstünə qoyuruq. Qasımlı həyətə çıxdı. Biz də onun ardınca getdik. Nilufər isə evdə qaldı. Qasımlı evin ətrafına hərləndi. Evin pəncərələrinə, damma göz gəzdirdi. Evin damı sadə formaya malik idi. Qarşı-qarşıya olan iki uzun tərəfə şifer döşənmişdi. Bu tərəflər maili formada idi. O biri qarşı tərəflər üçbucaq formasında idilər və onlara şaquli taxtalar vurulmuşdu. Bu tərəflərin birində talvara açılan kiçik qapı var idi. Qasımlı həyətdə iri ağaca söykənmiş nərdivanı Elmara göstərib onu gətirməyi xahiş etdi. Elmar nərdivanı gətirib evə söykədi. Qasımlı nərdivanla çıxıb talvarın qapısına keçirilən sadə cəftəni qaldırdı və qapını açıb nərdivanın üstündə duraraq talvarı gözdən keçirdi. Sonra üzünü bizə çevirərək cib fənəri istədi. Elmar tez evə girərək əlində cib fənəri geri qayıtdı. Qasımlı fənəri alıb talvara girdi. Biz həyətdə dayanmışdıq. Bölmə rəisi bir kənarda Ələddinin dayısı ilə söhbət edirdi. Ələddinin dayısı ucaboy, enlikürək, sağlam bir kişi idi. Qalın bığları var idi. Üzünü tük basmışdı. Sonra bildim ki, Ələddinin atası olmadığı üçün yas mərasiminə o ağsaqqallıq edirmiş. Bir azdan Qasımlı nərdivanla aşağı düşdü. Fənəri Elmara verib su istədi. Elmar yenə evə girib bir qrafində su gətirdi. Qasımlı əllərini yudu. Cib dəsmalı ilə əllərini quruladı və Elmardan soruşdu: - Siz Ələddinin nəyisiniz? - Mən? Heç nəyi... Kəndçisiyəm də... Həm də dostu idim rəhmətliyin. - Nə işləyirsiniz? - Traktorçuyam. downloaded from KitabYurdu.org Yüklə 5,01 Kb. Dostları ilə paylaş:
|