Elxan Elatlı o gecə yağIŞ yağirdi
Yüklə 5,01 Kb. Pdf görüntüsü
|
downloaded from KitabYurdu.org Onsuz da qaymatamgilin məndən zəhləsi gedirdi... - Nə etmək olar, allah səbrinizi versin, - dedim. - Sağ olun! Nailə çevrilib getdi. Onun arxasınca baxa- baxa fikirləşdim ki, yazığın əri ölüb, bu yandan da yersiz tənələrin əzabını çəkəcək. Elə bu vaxt polkovnik Qasımlı blokun qapısından çıxıb «Sabahınız xeyir!» deyərək yanımdan ötüb keçdi. Mən cəld kapotu örtüb maşına əyləşdim və mühərriki işə saldım. Yavaş- yavaş evin tinindən dönüb parkı arxada qoydum və təxminən əlli metr məndən qabaqda səki ilə addımlayan Qasımlım izləməyə başladım. O, qarşıdakı döngədə sağa buruldu. Mən də yol ayrıcına çatıb maşını sağa döndərdim. Qarşıda avtobus dayanacağı görünürdü. Qasımlı dayanacağa çatmağa az qalmış dayandı və üzünü maşın yoluna çevirdi. Mən nə edəcəyimi bilməyib maşını saxladım. Məndən əlli metr aralı olan Qasımlıya göz qoymağa başladım. Dayanacaq köşkünün qarşısında bir-iki adam görünürdü. Köşkün içində isə adam olub-olmadığmı görə bilməzdim. On dəqiqəyə kimi beləcə gözlədim. Həmən müddətdə Qasımlı da yerində durmuşdu. Dayanacaqda mikroavtobus dayandı. Köşkdən iki kişi və bir qadın çıxıb ona mindi. Mikroavtobus yola düşdü. Bir siqaret yandırıb çəkməyə başladım. Bu vaxt dayanacaqda ağ rəngli bir Jiquli saxladı. Dayanacaq köşkündən bir qadın çıxıb Jiquliyə mindi. Qadını Nailəyə oxşatdım. Maşın yerindən tərpənən kimi Qasımlı mənə yaxınlaşmaq işarəsi verdi. Maşını irəli sürüb onun yanında saxladım. Qasımlı tələsik arxada oturub: - O maşını gözdən qoyma! - deyə uzaqlaşmaqda olan Jiqulini göstərdi. Mən sürəti artırıb bütün diqqətimi irəli verərək: - O qadın Nailə idi? - deyə soruşdum. - Hə! - deyə Qasımlı cibindən bloknot çıxarıb Jiqulinin nömrəsini yazdı. - Mən, deyəsən, bir dəfə də Nailəni bu maşına minən görmüşəm, - dedim. - Nə vaxt? downloaded from KitabYurdu.org downloaded from KitabYurdu.org - 5-6 ay olar. Maşını müvəffəqiyyətlə izləyirdim. Nəhayət Jiquli şəhərdən çıxıb, şəhərətrafı bağlara tərəf yol aldı. - Bağ evinə gedirlər... - deyə Qasımlıya baxdım. - Yəqin ki! - Qasımlı qısaca cavab verdi. İzlədiyimiz maşın bağarası dar küçələrə girəndə Qasımlmm göstərişi ilə sürəti azaltdım və onları gözdən itirdik. Ancaq bir azdan biz daha bir tini burulub, uzun küçəyə çıxanda Jiqulini irəlidə, bir darvazanın qabağında dayanan gördük. Maşının yanında adam yox idi. Biz Jiqulinin lap böyründən keçəndə Qasımlı: - Darvazanın bir tayından açılmış qıfıl asılıb. Deməli içəridə onlardan başqa heç kəs yoxdur. - dedi. Biz daha iki bağı ötürüb dördüncü bağın qıfıllı qapısı yanında dayandıq və onların girdiyi bağın qapısını güdməyə başladıq. Saat yanm ya iki saat gözləyəndən sonra Nailə bir ucaboy, gənc kişi ilə bağdan çıxdı. Kişi açarla darvazanın qıfılını bağladı və onlar maşına minib getdilər. Qasımlı maşını həmin bağa bir qədər yaxınlaşdırmağı tapşınb, darvazadan 5-10 metr aralı maşından düşdü və o qədər də hündür olmayan hasardan adlayıb həyətə girdi. Mən ətrafa boylandım. Görən yox idi. Maşında oturub gözləməyə başladım. Təxminən yanm saatdan sonra Qasımlı hasardan aşıb yanıma gəldi və maşına minib: - Sür şəhərə! - dedi. Şəhərə yola düşdük. Heç birimizin danışmağa həvəsimiz yox idi. Xüsusilə məni dərin fikir götürmüşdü. Axşam əri ölən bir qadının səhər yad kişi ilə xəlvətdə görüşməsini qəlbim heç cür qəbul edə bilmirdi. Yəni Nailə bu dərəcədə pozulmuşdu? Mən yenə də buna inanmaq istəmirdim. Gördüyümü də başqa yerə yozmağa çalışırdım. Düşünürdüm ki, burada nə isə başqa iş var. Amma başqa nə iş ola bilərdi ki? Şəhərə çatanda Qasımlı maşını şəhər baş polis idarəsinə sürdürdü. Maşından düşüb idarəyə girdi. Onu 5-10 dəqiqə gözlədikdən sonra qərara gəldim ki, redaksiyamıza atüstü də olsa baş çəkim. downloaded from KitabYurdu.org downloaded from KitabYurdu.org Redaksiyaya gedib qayıtmağım 20 dəqiqə çəkdi. Maşını əvvəlki yerində saxladım. Qasımlı hələ çıxmamışdı. Bir saat da gözlədikdən sonra o, idarədən çıxdı və gəlib maşına oturdu. - Gedək! Bağışlayın ki, bir az gecikdim. Köhnə dostumla söhbətim uzandı. - Eybi yoxdur. Hara gedək? - Evə! - dedi və birdən soruşdu: - Mən içəridə olanda hara getmişdiniz? - Nədən bildiniz? - deyə soruşdum. - Mən olmayanda çıxmışdınız? - Yox! - Qasımlı mənalı-mənalı gülümsədi. - Sayğac mən maşından düşəndən sonra daha səkkiz kilometr yazıb. - Hə... İşə baş çəkməyə getmişdim, - dedim və nədənsə özümü bir təhər hiss etdim. Evə çatanda maşını blokun qabağında saxladım. Qasımlı məndən ayrılanda: - Axşam saat 9-da sizi gözləyirəm! - dedi. * * * Axşama qədər heç bir işlə məşğul ola bilmədim. Nailənin fikri başımdan çıxmırdı. Onun ağla batmaz hərəkətini heç cür dərk edə bilmirdim. İşin mahiyyətini tezliklə öyrənməyə can atırdım. Qanbay Qasımlının özünü müəmmalı aparması da marağımı artırırdı. Əsimdə, keçmiş Cinayət Axtanş işçisinin bəzi işləri məni əsəbiləşdirirdi. Düşündüklərini sona qədər bildirməmək üçün o, hətta bəzən məni aldadırdı ki, şübhəsiz, bu da mənə toxunurdu. Buna görə də o, hər hansı bir araşdırma ilə məşğul olarkən, ona sual verməməyə çalışırdım. Bilirdim ki, onsuz da mənə dəqiq cavab verməyəcək. Lakin qəribədir ki, bütün bunlar dərin ağıl sahibi olan Qanbay Qasımlıya hörmətimi azaltmırdı. Mən apardığı əməliyyatlarda onunla yoldaşlıq etməkdən həzz alırdım. Saat doqquz olan kimi Qasımlmm mənzilinə getdim. Qasımlı məndən xahiş etdi ki, 7-ci mərtəbədən Nailəni də onun yanma çağınm. Nailə ilə üzbəüz gəlməyə həvəsim olmasa da, tabe olub pilləkənlərlə yuxan qalxdım və 31-ci mənzilin zəngini çaldım. Nailə downloaded from KitabYurdu.org downloaded from KitabYurdu.org qapını açdı. - Nemət müəllim?! Buyurun içəri. Səhər gördüyümə nisbətən əhvalı yaxşı idi. - Yox, sağ olun. Xahiş edirəm mənimlə qonşum Qasımlının mənzilinə gedək. - Nə üçün? - Yəqin ki sizinlə vacib söhbəti var. - Nə söhbət? Yaxşı... paltarımı dəyişim, gedək! O, yüngül xalatda idi. Otağa keçib səhərki paltarını geyindi və birlikdə qonşumun mənzilinə düşdük. Mənzilin qapısı bağlı deyildi. Biz içəri girəndən sonra mən qapını bağladım. Qasımlı öz kreslosunda oturub fikrə getmişdi. Azacıq qalxaraq Nailəyə «Xoş gəlmisiz. Buyurun, əyləşin» dedi. Nailə divanda, mən isə stulda oturdum. Araya sükut çökdü. Qasımlı altdan gözaltı Nailəni süzürdü. Nailə isə narahat halda otağa göz gəzdirirdi. Nəhayət, birinci o dilləndi. - Məni niyə çağırmısız? - Nailə xanım! - Qasımlı kresloda yerini rahatlayıb sözə başladı: - Mərhum əriniz dünən səhər burada mənzilinizdə olmuş oğurluq hadisəsi haqqında mənə məlumat verdi. Mənzilinizdən bildiyiniz kimi, papaq, dəri gödəkcə, videomaqnitofon və xarab olmuş bir televizor oğurlanmışdı. Əriniz çox təkidlə xahiş edirdi ki, mən bu məsələ ilə məşğul olum və oğurlanmış əşyalan tapım. Mənim vaxtım məhdud olduğu üçün və xırda oğurluq işi ilə məşğul olmaq istəmədiyim üçün etiraz etdim. Lakin oğurlanan əşyalara ərinizin layiq olduğundan böyük qiymət verməsi məni şübhəyə salmışdı. Eyni zamanda, Xatəm özündən asılı olmayaraq dörd əşyadan daha çox televizora əhəmiyyət verdiyini büruzə verirdi. Həmin gün axşam mən sizin mənzilinizdə olanda otağa göz gəzdirdim. Mənə aydın oldu ki, siz heç də kasıb deyilsiniz. Təkcə qab-qacaq şkafınızda oğurlanan əşyalardan daha qiymətli şeylər var. Oğru isə heç nəyə toxunmadan, pul və cavahirat aparmadan həmin dörd əşyanı götürüb çıxıb. Burada mənim ağlıma gəldi ki, Xatəm əsas var-dövlətini, yəni pulunu xarab olmuş televizorun içində saxlaya bilər. Belə olanda, oğurluq downloaded from KitabYurdu.org downloaded from KitabYurdu.org məsələsində mən sizdən şübhələndim və şübhələrim düz çıxdı... - Bu zaman Nailə ayağa qalxıb nə isə demək istədi. Qasımlı əlinin işarəsi ilə onu saxladı: - Əyləşin, Nailə xanım! Əyləşin və sakitcə qulaq asm. Mən qurtarandan sonra danışmaq üçün sizə istədiyiniz qədər vaxt verəcəm. Qulaq asm! Siz restoran sahibi olan Nazim Urşanovla bir ilə yaxındır ki, gizli məhəbbət əlaqəsi qurmuşunuz. Nə vaxtsa ərinizdən boşanıb ona ərə getməyi qərara almışdınız. Əriniz pullarını televizorun içinə qoyanda bunu sizdən gizlətməyib. Bu işi sizin yanınızda edib. Deməli onun sizə inamı və istəyi var imiş. Təəssüf ki, siz bunu qiymətləndirməmisiz. Pulun yerini Nazimə demisiz. Ad gününə getməmişdən qabaq öz açarınızı ona vermisiz. Nazim gecə mənzilə girib həmin əşyalan götürüb. Əgər o, televizoru söküb pulları götürsəydi, əriniz sizdən şübhələnə bilərdi. Ona görə də Nazim bütöv televizoru və gözdən pərdə asmaq, Xatəmi azdırmaq üçün digər üç əşyanı götürüb. Bu gün siz Nazimlə onun bağ evinə gedəndə mən sizi izləyirdim. Siz bağdan çıxandan sonra bağa girdim və hər yerə diqqətlə göz gəzdirəndən sonra nisbətən təzə qazılmış və üstü ciddi-cəhdlə hamarlanmış yer aşkar etdim. Qazıyanda oğurlanan əşyalann orada basdırıldığını gördüm. Televizorun arxası açılmışdı. Oradan bir baş polis idarəsinə gəldim. Bəzi cənablar ağ Jiqulinin və həmin bağ evinin sahibini müəyyənləşdirdilər və onun barəsində mənim üçün geniş məlumat topladılar. İki saat bundan əvvəl isə buraya telefonla zəng edib bildirdilər ki, əməliyyat qrupu həmin əşyaları bağdan götürüb və Nazimi şəhərdəki evində həbs edib. Nailə yerindən qalxdı. Bədəni əsim-əsim əsirdi. Dili sanki söz tutmurdu. Elə bil gözlərindən alov çıxıb Qasımlım yandıracaqdı. Birdən çığırmağa başladı: - Nazim düz deyirmiş, siz doğrudan da iblissiniz, şeytansınız! Sizə dəxli olmayan işə niyə başınızı soxursuz? Axı siz kimsiniz? - Sakit olun. - Qasımlı zərrə qədər də əsəbiləşmədən ayağa qalxıb bir stəkan su gətirdi və stolun üstünə qoydu. -Götürün için! Gah özünüz deyirsiniz ki, mən iblisəm, gah da soruşursuz ki, mən kiməm. downloaded from KitabYurdu.org downloaded from KitabYurdu.org Ola bilsin ki, mən elə iblisəm. Ancaq xahiş edirəm, səbirli olun və mənə qulaq asm! Mən bir kəlmə də danışmaq arzusunda olmadan onlara qulaq asırdım. Diqqətimi Qasımlıya vermişdim və nədənsə Nailənin üzünə baxa bilmirdim. Elə bil onun yerinə mən xəcalət çəkirdim. Nailə suyu içmədi. Ancaq sakitləşib yerində oturdu. Qasımlı da kreslosuna çöküb söhbətini davam etdirməyə başladı: - Əriniz sizdən qətiyyən şübhələnməmişdi. O elə düşünürdü ki, adicə oğru onun mənzilinə girib və həmin əşyaları oğurlayıb. Yəqin Xatəm düşünürdü ki, oğru televizorun işləmədiyini biləndə onu ata bilər və ya təmir etmək üçün arxasını açar. Belə olanda isə pullar aşkara çıxar. Ona görə də Xatəm təkid edirdi ki, əşyalar tez tapılmalıdır. Bu söz özü mənim şübhəmi artırmışdı. Oğurluq barədə bu qədər. Mən Xatəmin xahişini nəzərə alaraq oğurlanan əşyaları tapdım, ancaq heyf ki, Xatəm bunu bilməyəcək. İndisə, gəlin başqa məsələdən, ərinizin öldürülməsindən danışaq. Mən balkonda ərinizin meyitinə baxanda bir şey o saat məndə şübhə yaratmışdı. Balkonda tək bir stul var idi və onda da Xatəm oturmuşdu. Bəs Oqtay? Oqtay Xatəmin müdiri idi və Xatəmin danışığından aşkar olunurdu ki, onun Oqtaya hörməti böyükdür. Niyə Xatəm stulda oturub, Oqtay isə ayaq üstə qalıb? Yaxşı, tutaq ki, onlar mübahisə edib və Xatəm onu vecinə almadan stulda oturub. Hansı ki, mən buna inanmıram, amma qoy belə olsun. Siz qonşuda «Arşın mal alan» filminə baxanda arada filmi yarımçıq qoyub mənzilinizə keçmişiniz. Həmin an Süleyman bəyin Soltan bəyin evinə elçiliyə getməsi səhnəsi göstərilirmiş. Bunu qonşunun qızı dedi və siz də təsdiq etdiniz. Siz qayıdıb qonşulara demisiniz və mənə də dediniz ki, Oqtay hələ evdə idi. Guya ərinizlə mübahisə edirmiş. Qəribədir. Hansı ki, Oqtay çıxıb gedəndə mən şəxsən öz balkonumdan onu görmüşdüm. O çox arxayın və sakit vəziyyətdə çıxıb getdi. Həmin anda filmdə tacir Əsgərin öz xalasını elçiliyə göndərməsi səhnəsi gedirdi. «Deyərsən ki, arşın malçı göndərib. Başa düşdün xalacan?». Bu kadr siz mənzilinizə keçəndə downloaded from KitabYurdu.org downloaded from KitabYurdu.org yanmçıq qoyduğunuz kadrdan iyirmi dəqiqə əvvəldir. Görürsünüzmü? Sizin yalanınız aşkar olur. - Qasımlı burada bir qədər ciddiləşib əlavə etdi: - Ərinizi siz özünüz öldürmüsünüz. Evə Oqtay gedəndən sonra başqa adam girməyib. Başqa adam girsəydi, Xatəmi o cür arxayın oturduğu vəziyyətdə öldürə bilməzdi. Otağa ağcaqanad keçməməsi üçün balkonun qapısını örtüb stulda oturan Xatəm yalnız siz qapını açanda oturuş vəziyyətini pozmazdı. Mən onu sizin öldürdüyünüzə qəti əminəm. Bu fikrə gələndən sonra mən bildim ki, siz əlbir olduğunuz o naməlum adamla telefon vasitəsilə açıq danışa bilməyəcək, səhər mütləq onunla görüşəcəksiniz. Ona görə də mən sizi izləməyi qərara aldım və beləliklə, Nazim ifşa olundu. - Nailə susub dəhşətlə ona qulaq asırdı. Qasımlı bir siqaret yandırıb təzədən sözə başladı: - Ancaq məni bəzi sualların cavabı düşündürür. Məsələn, televizorda nə qədər pul və ya cavahirat var idi? Siz ərinizi nə üçün öldürdünüz? Nazimə ərə getmək üçün? Bunu o tapşırdı, yoxsa özünüz belə qərara gəldiniz? Və nəhayət, sadəcə şübhəni özünüzdən uzaq etmək üçün Oqtaym sizdə olmasından istifadə etdiz, yoxsa ondan da acığınız var idi? Axı siz açıq-aydın onu dolaşdırmısız və o bu saat polis şöbəsində incidilir. Xahiş edirəm, suallarıma tez və qısa cavab verin. Belə olarsa bəlkə mənim sizə köməyim dəydi. - Bilmirəm, heç nə bilmirəm! - Nailə yenə çığırdı. Qasımlı istehza ilə gülümsədi. Onun hərdən belə iblisanə gülümsəməyi var idi. - Nazim həbs olunub. Siz istəyirsiniz ki, oğurlanan pullar Nazimin arvadına qalsın? Nailə dik atıldı: - Nə arvad? Nazimin arvadı yoxdur! - Var, əzizim! Nazimin arvadı və iki uşağı var. Arvadı hörmətli bir şəxsin qızıdır. Həm də gözəldir. Nazimin heç vaxt onu boşamaq fikri olmayıb. Nailə divana çöküb əlləri ilə üzünü qapadı və ağlamağa başladı: downloaded from KitabYurdu.org downloaded from KitabYurdu.org - Əclaf! Vicdansız! Alçaq! Məni bir ildir aldadır ki, subaydır! - Suallarıma cavab verin, sizi gözləyirəm! Nailə bir qədər ağlayıb, nəhayət sakitləşdi. Dəsmalı ilə gözünün yaşını silib danışmağa başladı: - Televizorun içində parçaya bükülmüş altmış beş min dollar pul var idi. Xatəmi mən Nazimin sözü ilə öldürdüm. Səbəbi siz deyən deyil. Düzdür, o məni aldatmışdı ki, subaydır və boşansam məni alacaq. Ancaq boşanmağa da qoymurdu ki, hələ tələsmə. Xatəmi öldürməyim buna görə deyil. Nazim əclafa dedim ki, Xatəm oğurluq məsələsini polisə və bir də sizə bildirib. Onda Nazim dedi ki, polisin zərəri yoxdur, amma o Qasımlım tanıyıram. O adam deyil, iblisdir. O Xatəmdən əl çəkməyəcək, televizorda pul olduğunu öyrənəcək və səndən şübhələnəcək. Tapşırdı ki, əlverişli məqam tapıb Xatəmi öldürüm. O alçaq yəqin qorxurmuş ki, oğurluqda məndən şübhələnsələr, əsil oğrunu məndən soruşacaqlar, və mən onu satacam. Ancaq məni aldatdığını bilməsəydim, heç vaxt onu satmazdım. Bu qədər... - Suallarımın biri cavabsız qaldı. Oqtay haqqındakı. - Mənim üçün daha heç nəyin fərqi yoxdur. Oqtaydan mənim doğrudan da acığım gəlirdi. - Nə üçün? Nailə başını aşağı dikdi: - Bir il əvvəl evimizdə ona yaxınlıq təklif etdim. Razı olmadı. Onda hələ Nazimlə tanış olmamışdım. - Düzünü danışdığınız üçün sizə təşəkkür edirəm. Bildirim ki, mən yalnız oğurluq məsələsini polisə bildirmişəm. Onu da yanmçıq. Yəni sizin adınızı çəkməmişəm. Ancaq polis istər oğurluq, istərsə də ölüm işi ilə əlaqədar Nazimi çək-çevirə salacaq. Sizi aldatmasından görünür ki, onda mərdlik yoxdur. Deməli, o sizi satacaq. Sizə yeganə köməyim bu ola bilər ki, siz özünüz polisə gedib hər şeyi danışasınız. - Nə vaxt? - Nailə ölgün vəziyyətdə soruşdu. - Sabah səhər tezdən. Bu axşam isə azad yaşayın. downloaded from KitabYurdu.org downloaded from KitabYurdu.org - İcazə verin... - Nailə başını qaldırmadan iniltili səslə dilləndi: - İki gün sonra gedim. - Niyə? - Sabah kəndə gedib dəfndə iştirak edim. Həm də anamı görüm. - Buna ehtiyac yoxdur. - Qasımlı əlini yellədi. - Bilirsinizmi, mən müstəqil adamam. Bayaq dediyiniz kimi, mənə dəxli olmayan işə başımı soxmazdım. Ancaq Oqtay da günahsız bir insandır. Bu gün mən onun haqqında məlumat toplamışam. Arvadı müəllimədir. Üç uşağı var. Böyük qızı onuncu sinfi bitirib. Oqtay dünən gecə polisdə qalıb və bu gecə də mənim sizə göstərdiyim xeyirxahlığın ucbatından orada qalacaq. Bu bəs deyilmi? Təsəvvür edirsiniz, onun arvadı və uşaqları indi nə çəkir? - polkovnik əsəbi halda ayağa qalxdı. - Gəlin söhbəti qurtaraq. Siz sabah səhər polisdə olmasanız, sizi özləri tapıb tutacaqlar. Bu isə sizin xeyrinizə olmayacaq! Nailə də ayağa qalxıb əvvəl Qasımlıya, sonra isə mənə ölgün nəzər saldı və ayaqlarını sürüyə- sürüyə otaqdan çıxdı. May, 2000 198 199 200 downloaded from KitabYurdu.org Yüklə 5,01 Kb. Dostları ilə paylaş:
|