Elxan Elatlı o gecə yağIŞ yağirdi
Yüklə 5,01 Kb. Pdf görüntüsü
|
downloaded from KitabYurdu.org 7 Baş Cinayət Axtarış idarəsində işləyirmiş. Başına gələn böyük faciə ilə əlaqədar polkovnik rütbəsində vaxtından əvvəl istefaya çıxıb Bakıya qayıdıbmış. İndi rəsmi olaraq heç bir yerdə işləmir, Akademiyada hərdən saathesabı mühazirə oxuyurdu. Qanbay müəllim təxminən qırx yaşında, ortaboylu, üzü təmiz qırxılmış, donqar burunlu, əksər vaxtlar sərt cizgili dodaqları bir- birinə kiplənən qaraqabaq bir adam idi. Bir qədər xəstəhal görünsə də həddindən ziyadə iti gözləri var idi. Bizə elə gəlirdi ki, onun nüfuzedici gözləri nəinki hər birimizin ürəyini, hətta auditoriya divarının arxasındakı şeyləri də görə bilir. Düzünü deyim ki, mən haqqında rəvayətlər danışılan məşhur xəfiyyəyə qibtə edir və imkan daxilində ona oxşamağa çalışırdım... Polis şöbəsinə məxsus UAZ maşını hər iki tərəfi sıx meşə ilə örtülmüş kələ-kötür yollarla Qaradumanlı kəndinə qalxırdı. Qabaqda - sürücünün yanında prokurorluğun baş müstəntiqi Nadir Təhməzov, arxada Cinayət Axtarış bölməsinin rəisi Təyyar Seyidov, Məhkəmə Tibb Eksperti Aqşin Dadaşov və mən oturmuşduq. Nadir müəllim qırx yaşlarında yaraşıqlı bir kişi idi. Sifəti həmişə tərtəmiz qırxılmış olardı. Bahalı kostyum geyinir, özünə yaraşan qalstuk taxırdı. Barmağında qızıl üzük, qalstukunda qızıl sancaq olurdu. Həmişə ən yaxşı siqaretlərdən çəkirdi. Onun siqareti yandırmağına tamaşa etmək çox maraqlı idi. Cibindən siqaret qutusunu çıxarıb diqqətlə qutuya baxırdı. Elə bil hər dəfə qutunun üstündəki yazıları oxuyurdu. Sonra qutudan bir siqaret götürüb ona da diqqətlə nəzər salırdı. Daha sonra siqareti dodaqlan arasına qoyub bahalı alışqanını çıxarırdı. Alışqana da bir az göz gəzdirib siqaretini odlayırdı. Bir qullab vurub gözlərini qıyır və siqareti külqabıya qoyurdu. Onu da deyim ki, savadlı müstəntiq idi. Mən onun bəzi istintaqlarında iştirak etmişdim. Heç vaxt əsəbiləşməz, ağzından nalayiq söz çıxmazdı. Mayor Seyidov yerli polis işçilərindən ən təcrübəlisi, həm də ən hörmətlisi idi. Uzun, nazik bığlan üzünə zəhmli görkəm verirdi. Başının qabağı peysərinə qədər keçəlləşmişdi. Əlli yaşında, downloaded from KitabYurdu.org downloaded from KitabYurdu.org hündürboy, enlikürək, pəhləvan yerişli bir adam idi. Çoxdan Cinayət Axtarış bölməsinin rəisi işləyirmiş. Xüsusi ilə mal və qoyun oğurluqlarının üstünü vaxtında açmaqda məşhurlaşmışdı. Hansı kənddə belə bir oğurluq baş verirdisə, Seyidov bir günün içində kəndləri bir-birinə vurub oğruları tapırdı. Rayonda kimin nə işlə məşğul olduğunu beş barmağı kimi bilirdi. Bəzi işçilərimiz o fikirdə idilər ki, şöbənin rəisi gec-tez o olmalıdır. Əvvəlki rəis işdən çıxarılanda indiki gələnə kimi Seyidov bir ay şöbə rəisini əvəz etmişdi. Mayor Seyidovda bir az səbirsizlik və kobudluq olsa da mərd adam idi. Bəziləri kimi pula kişiliyini satmırdı. Tutduğu cinayətkar yüngül cəza alanda cin atma minirdi. Bir də gördün əlini-əlinə çırpıb yanıqlı-yanıqlı deyir: - Ay kişilər, belə də iş olar? O gün əlli litr benzin işlətmişik. Səhərdən axşama kimi bu kənd mənim, o kənd sənin maşın sürdürüb qoyun oğrusunu tutmuşam, götürüb bircə il icbari iş kəsiblər. Mənə ixtiyar verələr, tutub onun əllərini kəsərəm. Sonra görək başqaları necə oğurluq eləyir. Aqşin həkim də ki, rayonumuzda yeganə məhkəmə tibb eksperti idi. Özü də onu deyim ki, öz işini bilən adam idi. Bu işdə xeyli təcrübəsi var idi. O da yaşca Nadir müəllimlə həmtay olardı... - Mehman, bu öldürülənlər nə cür adamdılar? - bir az əvvəl yaranmış sükutu mayor Seyidov pozdu. - İkisi də müəllim idi. Özü də yaxşı müəllim idilər. Mikayıl həm də çox mərifətli oğlan idi. Atası kimi çörək verən idi, - deyə cavab verdim. - Kimdi ki, atası? - Onu, məncə, yaxşı tanıyarsız. İcra nümayəndəsi də olub. Bir-iki il əvvəl rəhmətə gedib. - Hə, hə! Bildim. Eybalı kişi. - Mikayılın arvadı Bakıdandır. Tələbə yoldaşı olublar. O da abırlı qadın idi. Özləri də cavan idilər yazıqlar. - Eybalı kişinin bir oğlu da Rusiyada olur deyəsən, hə? - Hə, - dedim. - Mikayılın böyük qardaşı Nəcməddin Rusiyada downloaded from KitabYurdu.org downloaded from KitabYurdu.org 9 olur. Kiçik qardaşı Tofiq kənddə anası ilə ata evində yaşayır. Mikayıl məktəbin yaxınlığında olurdu. Atası onun üçün ev tikdirmişdi orada. Ən kiçikləri qızdır. Təranə adında. Kənddə ərdədir. - Nəcməddinin vəziyyəti necədir orada? - Mən bilən, pis deyil. Tofiqə də UAZ maşınını o alıb verib. İki-üç həftə əvvəl gəlmişdi kəndə. Bir həftə qalıb getdi. - Bəlkə çoxlu pul gətiribmiş qardaşı üçün? Bəlkə bu yazıqlar elə pulun güdazına gediblər? - Nə bilmək olar?.. - dedim. - Paşa da deyəsən Rusiyaya getmişdi, eləmi? Bildin də, kimi deyirəm. Türmədə yatıb-çıxıb. O da məktəbin yanında olur. - Nəcməddinin yanma getmişdi. Alverə. Deyəsən çox içdiyinə görə Nəcməddin özü onu geri qaytarıb. - Bu iş ondan uzaq deyil! - Seyidov hökmünü verdi. - Deyəsən cinayətkan elə maşındaca tapmısız, Təyyar müəllim? - bayaqdan danışmayan Təhməzov zarafat etdi. - Nə olar ki? Vaxta qənaət edərik. - Seyidov güldü. Yadıma bir əhvalat düşdü. Yazda Təyyar müəllimlə bir kəndə qoyun oğurluğu məsələsini araşdırmağa gedirdik. Seyidov maşında nə düşünüb-daşınmışdısa, kəndə çatan kimi bir oğlanı çağırtdırıb maşına basdı və geri qayıtdıq. Şöbədə Təyyar müəllim ona bir sillə vuran kimi qoyunları oğurlamağını boynuna aldı və hətta harada gizlətdiyini də göstərdi. Ancaq indi baş vermiş bu hadisə qoyun oğurluğu deyildi. Burada iki nəfər insanın, özü də bir-birini dərin məhəbbətlə sevən iki yaxşı insanın həyatına qəsd edilmişdi. Cinayətkarı isə, hələ bilmək olmazdı, tapa biləcəkdik, yoxsa yox... Bu dəfə Mikayıl rəhmətliyin özünün mənə danışmış olduğu bir hekayəti xatırladım. Bu hekayət onunla Fəzayə müəllimin ilk tanışlıqları və məhəbbətlə keçən tələbəlik illəri barədə idi. downloaded from KitabYurdu.org Yüklə 5,01 Kb. Dostları ilə paylaş:
|