Elxan Elatlı o gecə yağIŞ yağirdi
Yüklə 5,01 Kb. Pdf görüntüsü
|
downloaded from KitabYurdu.org VII 29 - Axı mənim nə günahım var ki, məni burada saxlayırsınız? Kənddə də camaat deyəcək yəqin bu əclaf işi mən eləmişəm. Yaxşı deyil, axı? - Darıxma! Lazım gələndə buraxacağıq. - Təhməzov başını mənalı tərzdə yellədi. - Üstündə siqaretin varsa birini ver çəkək! - Məndə «Astra»dır. Filtirsiz... - Kamil əlini cibinə atıb siqaret qutusunu çıxartdı. - Yox, lazım deyil! Ondan çəkə bilmirəm. Mayor Seyidov mənə tərəf baxıb gülümsədi. Yəni Nadir müəllim bunu da siqaret imtahanından çıxartdı. Mən Kamili növbətçiyə təhvil verib qayıtdım. Nadir Təhməzov siqaret çəkə-çəkə danışırdı: - Bunun danışdıqlarını yoxlamaq lazımdır. Ona görə də sabah Rüstəmi, Rüstəmin arvadını və bir də Kamilin arvadını bura çağırın. - Namiqi elə bu axşam bura gətirmək lazımdır. Onun hərəkətləri çox şübhəlidir. Qabaqkəsmə gəlib Kamil haqqında məlumat verən də odur. Belədə deyirlər ki, hiyləgər quş dimdiyindən tələyə düşür. - Seyidov fikrini bildirdi. - Niyə tələsirsiniz, Təyyar müəllim? - Təhməzov gülümsədi. - Biz şübhəli adamların hamısını bir-bir süzgəcdən keçirəcəyik. Namiqi də, Ağasəmədi də mütləq danışdıracağıq. Ancaq əvvəl tutub burada saxladığımız adamlarla qurtarmaq lazımdır. - Namiqlə mən məşğul olaram! - deyə söhbətə qarışdım. - Yox! - mayor Seyidov etiraz etdi. - Namiq bu gün mütləq gətirilməlidir. Biz işi uzatmamalıyıq. Eybi yoxdur, siz dediyiniz adamlar sabah gələr. - Nə deyirəm? - Təhməzov razılaşdı. - Gətirin! Mən sabah yenə bura gələcəm. Rəisə hesabat vermisiz? - Hə! Kənddən gələn kimi yanma girmişdim. - Seyidov çənəsini ovuşdurdu - o da məni tələsdirir. Deyir nə eləyirsən elə, qatili tez tap. İndi yenə yanma gedəcəm. Biz qalxdıq. Təyyar Seyidov elə o gün adam göndərib Namiqi gətizdirdi. Müvəqqəti saxlama kamerasına saldırıb gecə bir dəfə downloaded from KitabYurdu.org downloaded from KitabYurdu.org VII danışdırdı. Ancaq mən bu danışıqda iştirak etmək istəməyib evimə getmişdim. Necə olmasa, Namiqin mənə çox yaxşılığı dəymişdi. Həm də heç inana bilmirdim ki, o belə qorxulu işə cəsarət edə... Səhəri gün işə gələndə növbətçi polis serjantı mənə dedi ki, axşam Qaradumanlıdan gətirilib kameraya salınmış Namiq adlı oğlan neçə dəfə yalvarıb ki, mənim burada olduğumu Mehmana bildirin. Əvvəl istədim fikir verməyim. Ancaq sonra dözməyib onu qonşu otağa gətizdirdim. - Mehman müəllim, - Namiq məni görən kimi kövrəldi. - Sənin başına dönüm, məni buradan çıxartdır. Mənim heç bir təqsirim yoxdur. Bunlar, ancaq, mənə inanmaq istəmirlər Deyirlər ki, guya Mikayılgili mən öldürmüşəm. - Səni incidiblər, deyəsən? - Onun vəziyyətinin yaxşı olmadığını görüb soruşdum. - Belə şeylər mənim heç xoşuma gəlmirdi. - İncidiblər də sözdü? Sənin başına dönüm, Mehman müəllim, qoyma bu gecə də burada qalım. Mən o gecə küçəyə siqaret çəkməyə çıxmışdım. Siqaretimi çəkib evə girmişəm. Sonra hamama gedib yuyunmuşam. Hamamdan sonra da bir az çay içib yatmışam... - Bəs bunları demədin mayor Seyidova? - onun sözünü kəsib soruşdum. - Dedim, ancaq inanmadı, yenə məni kameraya göndərdi. Orada da bir seıjant... - Bilirsən, Namiq, - iş yoldaşlarımı müdafiə etməyə məcbur oldum. - Sən incimə, nə də bu iş sənə zarafat gəlməsin. Bu ölüm işidir. Günahsızlığın sübut olunan kimi səni buraxacaqlar. Hər halda mən də Təyyar müəllimdən xahiş edəcəm. Amma yenə deyirəm. Bu ciddi işdir. Prokuror da, rəisimiz də gündə iki- üç dəfə bu işlə dərindən maraqlanırlar. Eyni zamanda bizi danlayırlar ki, bir kəndin içində qatili tapa bilməmişik. - Axı mənim günahım nədir? - Namiq əsəbi soruşdu. - Səbirli ol, Təyyar müəllimlə danışaram. Namiqi yenə kameraya apardılar. Üçüncü mərtəbəyə çıxdım. Dünən downloaded from KitabYurdu.org downloaded from KitabYurdu.org VII 31 çağırılanlar gəlmişdilər. Rüstəmlə salamlaşıb Seyidovun kabinetinə girdim. Nadir müəllim də artıq burada idi. Birinci Rüstəmi otağa dəvət etdik. Rüstəm otuz yaşlarında mədəni bir gənc idi. İxtisasca tarix müəllimi idi. Kənd icra nümayəndəsinin müavini işləyir, eyni zamanda məktəbdə də dərs aparırdı. Otaqdakılarla hörmətlə görüşüb Təhməzovun göstərdiyi stulda əyləşdi. Təhməzov söhbətə məzəmmətlə başladı: - Yaxşı işləmirsiz, Rüstəm müəllim. Öz kəndinizdə, özü də qonşuluğunuzda görün necə hadisə baş verir! - Kimin ağlına gələr ki, belə iş ola bilər? - Rüstəm peşman halda çiynini çəkdi. - Sentyabrın 14-də, axşam sizdə kim olub? - baş müstəntiq qəfil soruşdu. - Kamil, dayıoğlumdur. - Nəyə görə gəlmişdi? - Elə-belə söhbət etməyə. Həm də uşaq pulu məsələsim düzəltməyimi xahiş edirdi. - Saat neçədə gəldi sizə? - On birin yarısında. Daha dəqiq desəm on birə 27 dəqiqə işləmiş. - Necə olub ki, saat belə dəqiq yadında qalıb? - On birə təxminən on dəqiqə işləyirdi. Oğlum yatmışdı. Beş yaşı var. Tez yatızdırırıq. Öz yerimizi də rahatladıq. Bu vaxt televizorda konsert başladı. Üç mahnıya qulaq asmışdıq, gördük bayırda yağış yağır. Tez həyətə düşdük ki, həyətdə yuyulub sərilmiş paltarları yığışdıraq... - Deməli, yağış nə vaxt başladı yağmağa? - Seyidov onun sözünü kəsdi. - Dəqiq deyə bilərəm ki, ıı-ə 25 dəqiqə işləmiş. Özü də getdikcə möhkəmlənib düz saat 12-yə kimi yağdı. Tələsik paltarlan yığıb evə çıxan kimi Kamil evin qapısını döydü. Bizim həyət qapısı, sadəcə, məftillə bağlanır. Kim gəlsə, özü açıb girir həyətə. Hə, Kamil içəri girən kimi çarpayıda yerimizin açıldığını görüb: «Saat hələ on downloaded from KitabYurdu.org Yüklə 5,01 Kb. Dostları ilə paylaş:
|