Elxan Elatlı o gecə yağIŞ yağirdi
Yüklə 5,01 Kb. Pdf görüntüsü
|
downloaded from KitabYurdu.org VII 35 Daha sonra qeyd etdi ki, Təranənin ərini də nəzərdən qaçırmaq olmaz. Sözünün sonunda üzünü mayor Seyidova tutub dedi: - Qulaq as, Təyyar, mən işi sənə tapşırmışam. Buna görə sənə hər cür səlahiyyət də verirəm. Ancaq uzağı bir həftəyə qatili tapmasan gözümə görünmə! - Arxayın ol, rəis! - Seyidov qaşqabaqlı halda cavab verdi. Həmin gün Kamil, Paşa və Namiq evə buraxıldılar. Əvvəl fikirləşdik ki, Təranə ilə əri Oqtayı bu gün, ya sabah şöbəyə gətizdirək. Ancaq səhəri gün mərhumların üç mərasimi idi və Təranə də bu mərasimdə iştirak etməliydi. Ona görə də qərara gəldik ki, sabah özümüz kəndə gedək. Hər halda, el adətlərinə hörmət etmək lazım idi. Qardaşını faciəli surətdə itirən Təranəni bu ərəfədə şöbəyə çağırmaq heç də yaxşı iş olmazdı. Təranəni bir neçə dəfə görmüşdüm. Gülərüz, mehriban, həm də gözəl bir qadın idi. Qızlıq təravətini hələ də özündə saxlayırdı. Elə əri Oqtay da mənim zənnimcə, pis adam deyildi. Qaradumanlıda işlədiyim müddətdə onun haqqında xoşagəlməz bir şey eşitməmişdim. Boylu-buxunlu, qarayanız, ciddi bir kişi idi. Qara bığları sifətinə özünəməxsus yaraşıq verirdi. Özləri də mehriban yaşayırdılar. İki uşaqları var idi. Biri altı, biri dörd yaşında. Hər ikisi də qəşəng oğlan uşaqları idi. Yeri gəlmişkən, Oqtayla Təranənin necə qovuşmaqlarından bəhs edən hekayəti sizə çatdırsam, zənnimcə pis olmaz. Bunu mənə bir dəfə evlərində oturub çay içəndə Rüstəm danışmışdı. Oqtay İnşaat Mühəndisləri İnstitutuna təzəcə daxil olmuşdu. Sevinci yerə-göyə sığmırdı. Əsgərlikdən gələndən iki il dalbadal imtahan verib kəsiləndən sonra axır ki, arzusuna çatmışdı. İndi Qaradumanlıda görərlər ki, naxırçı Carullanın oğlu da instituta girə bilər. Ancaq ən əsası bu deyildi. Ən əsası o idi ki, əsgərlikdən gələn gündən sevdiyi Təranəni tez-tez görəcəkdi. Axı Təranə bir il idi ki, Bakıda tibb texnikumunda oxuyurdu. Oqtay özündən altı yaş kiçik olan Təranəni görüb sevəndə Təranə hələ 9-cu sinfi bitirməmişdi. O bu qəşəng, evin son beşiyi downloaded from KitabYurdu.org downloaded from KitabYurdu.org VII * * * olduğu üçün həddən artıq şıltaq və ərköyün olan bu qızı həqiqətən dəlicəsinə sevirdi. Ancaq Təranənin yaşı hələ az olduğu üçün cəsarət edib ürəyini ona açmamışdı. Eşitmişdi ki, Təranə dərslərini yaxşı oxuyur. On birinci sinfi bitirən kimi Bakıya oxumağa gedəcək. Ona görə də gecəni-gündüzə qatıb instituta hazırlaşmağa başladı. Yoxsa, bilirdi ki, Eybalı kişi Carullanın oğluna qız verən deyil. Nə yaxşı ki, üç ilin yuxusuz gecələrindən sonra zəhməti hədər getmədi. Daha yəqin ki, Tibb texnikumunda oxuyan Təranə gələcəyin mühəndisinə yox deməyəcəkdi. Ancaq elə ilk görüşdə Oqtaym qanı qaraldı. Texnikumun qarşısında bir saatdan artıq gözləyəndən sonra Təranə məktəbdən anq, üz gözündən sırtıqlıq yağan bir oğlanla qoşa çıxdı. «Bu kimdi görəsən? Gör bir nə sərbəst davranırlar? Yəqin qrup yoldaşıdır...» Çox düşünmədən onlann qabağına çıxdı. Özü də hiss etdi ki, həyəcandan qıçları yarpaq kimi əsir. Dili də yaxşı söz tutmurdu. - Salam, Təranə! Xoş gördük! Necəsən? Təranə diksinib təəccüblə salamını aldı. - Salam... Qızın əynindəki donun quruluşu onu heç açmadı, sinəsi də, çılpaq ətli budları da bayırda qalmışdı. - Burada oxuyursan? - özü də bildi ki, sualı yersizdi. - Hə... kənddən gəlmisən? Bizimkilər necədirlər? - Təranə də deyəsən özünü itirmişdi. Bəlkə də yanındakı oğlana görə. - Lap yaxşıdırlar. Mən də burada oxuyuram, axı. İnşaat mühəndisləri İnstitutunda. - Hə... lap yaxşı... Təranə həmkəndlisi olsa da ömründə yaxınlıq etmədiyi Oqtayla danışmağa çətinlik çəkirdi və söhbətin tez qurtarmasını arzu edirdi. - Yaxşı, get! - deyəsən Oqtay da bunu hiss etmişdi. - Bir çətinliyin olsa, mən də buradayam, çəkinmə, de. - Sağ ol! Onlar uzaqlaşdılar. Qısqanclıq alovu indi Oqtayı daha şiddətlə qarşımağa başlamışdı. downloaded from KitabYurdu.org downloaded from KitabYurdu.org VII * * * - Yox, mən buna dözə bilmərəm! Təranə ancaq və ancaq mənim olmalıdır! O biri gün səhər yenə tibb məktəbinin qarşısında dayanıb Təranəni gözlədi. Yaxşı ki, Təranə məktəbə tək gəldi. Oqtay bütün cəsarətini toplayıb onun qabağını kəsdi. - Sabahın xeyir! - Sabahın xeyir. Nə əcəb? - Heç, sənə sözüm var... - Nə söz? - Dünənki oğlan kim idi? - Necə yəni kim idi? - Deyirəm, yəni sənin nəyindi o oğlan? - Axı sənə nə dəxli var? - Təranə hirslə başını geri atdı. Alnına tökülən hamar telləri yellənib yenə öz yerinə qayıtdı. - Dəxli var da?! Sən bura oxumağa gəlmisən. Bu nə paltardı? Kənddən gəldiyin bir ildi... Olmaz axı?! - Sən kimsən e?! - Təranə getmək istədi. Oqtay yenə onun qabağını kəsdi. - Birinci, mən sənin kəndçinəm. İkinci də elə eləmə ki, Mikayıla, ya Tofiqə xəbər verim. Təranə bir az özünü yığışdırdı. Xüsusilə Tofiqdən yaman qorxurdu. Tofiq bir az dəlisov idi. Ancaq Mikayıl Təranənin xətrini yaman istəyirdi. - Mən neyləyirəm ki? Məktəb yoldaşımdı da... - Bir qrupdasız? - Yox, bir kurs yuxanda oxuyur, nə olub ki? - Bax, səni bir də onunla görməyim! - Əl çək məndən! -Təranə sürətlə ondan aralanıb məktəbə girdi. Ancaq Oqtay əl çəkmədi. İki gün sonra həmin oğlanı təklikdə tutub ona qəti sözünü dedi: - Təranəyə bir də yaxınlaşsan, məndən incimə! - Sən onun nəyisən ki? - oğlan bacardığı qədər sakit soruşmağa downloaded from KitabYurdu.org Yüklə 5,01 Kb. Dostları ilə paylaş:
|