Elxan Elatlı o gecə yağIŞ yağirdi
Yüklə 5,01 Kb. Pdf görüntüsü
|
downloaded from KitabYurdu.org Mikayıl universitetin ən fəal tələbələrindən biri idi. Dərslərini əla oxumaqla bərabər, fakültə komsomol komitəsinin işində də yaxından iştirak edirdi. Buna görə də dördüncü kursda oxuyanda onu komitə katibi seçdilər. İndi onun işi həddindən artıq çoxalmış, demək olar ki, fakültənin bütün təşkilati işləri boynuna düşmüşdü. Fakültənin birinci kurs tələbələri arasında Fəzayə adlı bir qız ilk baxışdan onun xoşuna gəlmişdi. Nisbətən alçaq boylu, koppuş ağ sifəti, iri ala gözləri olan Fəzayə uşağa oxşayırdı. Baxanda heç deməzdin ki, universitet tələbəsidir. Buna baxmayaraq, həm də ciddi təbiətli qız idi. Qrup nümayəndəsi olduğu üçün tez-tez işlə əlaqədar komsomol otağına girəndə Mikayılın məhəbbətlə dolu baxışlarını öz üzərində hiss edir, ancaq özünü o yerə qoymurdu. Mikayıl bir neçə dəfə ürəyini ona açmaq istəmişdisə də, onun ciddi baxışlarından çəkinib fikrini sonraya saxlamışdı. May ayı gəlmişdi. Artıq dərs ilinin axırları idi. Onda Azərbaycan hələ Sovet İttifaqının tərkibində idi və mərkəzin göstərişinə görə guya Əfqanıstanda vuruşda yaralanmış sovet əsgərləri üçün tələbələrdən məcburi qan almırdı. Bu, xüsusilə birinci kurs tələbələrinə aid idi ki, 250 qram qan verməkdən imtina edən tələbə universitetdən qovulmaqla hədələnirdi. Bu iş üçün cədvəl tərtib edilmişdi və həmin gün hansı fakültənin qan vermək növbəsi olurdusa, fakültə dekanı və ya partiya təşkilat katibi komsomol fəallarının müşayiəti ilə dərsin gedişində qəflətən auditoriyalara daxil olur, dərsi saxlayaraq tələbələri dəhlizə çıxarırdılar. Sonra onları mühasirəyə alıb ikinci mərtəbədə yerləşən tibb məntəqəsinin qarşısına aparırdılar. Məntəqə yerləşən otağın qarşısında dəhlizin hər iki tərəfi stollarla tutulurdu. Yalnız bir tərəfdə dar keçid olurdu ki, bu keçidin də ağzında komsomol büro üzvləri keşik çəkirdilər. Tələbələr qaçmağa çalışırdılarsa da bəziləri məktəbdən azad edilməyin qorxusundan, bəziləri də imkan olmadığından qaça bilmirdilər. Nəhayət, bir gün növbə Fəzayəgilin qrupuna çatdı. Dekan yalnız downloaded from KitabYurdu.org downloaded from KitabYurdu.org 11 son anda Mikayılı xəbərdar edib komsomol fəallarını da özü ilə götürməyi tapşırdı və auditoriyaya girib dərsi saxladı. Komsomol fəallan qrupun tələbələrini hər tərəfdən əhatə edərək onları aparıb tibb məntəqəsinin qarşısında qurulmuş «Həbs düşərgəsinə» doluşdurdular. Hava isti olduğu üçün məntəqədən boğuq qan iyi gəlirdi. Əksəriyyəti qız olan tələbələr qorxudan nə edəcəklərini bilmir, ora-bura boylanırdılar. Dar keçiddə uzun bir oğlan keşik çəkirdi. Dekan və partkom isə bir qədər aralıda dayanıb söhbət edirdilər. Həmişə hansısa bir qrupu qan verməyə gətirəndə komsomol fəallarından biri qrupun siyahısını əlinə alır, növbə ilə tələbələri səsləyib məntəqəyə salırdı. Məntəqədə onlardan 250 qram əvəzinə 300 qram qan götürüb buraxırdılar. Mikayıl bu dəfə siyahını özü götürdü və Fəzayəni buradan necə xilas etməyi düşünməyə başladı. Gözaltı ona baxıb gördü ki, Fəzayənin üzünə əməlli-başlı ölüm qorxusu çöküb. Yazıq qızın ürəyi elə çırpmırdı ki, az qalırdı sinəsindən çıxsın. Bir az fikirləşib, nəhayət çarə tapdı. Məntəqəyə girib qan götürən qadın həkimə dedi ki, bir tələbə içəri girəndə sizə işarə edəcəm, ondan qan götürməyin, qoyun bir qədər otaqda qalsın, sonra buraxarıq gedər. Yoldaşlarına deyərəm ki, onda qan azlığı var. Həkim razılaşdı. Nəyinə lazım idi kim qan verdi, vermədi? Bu işdə əsas məsuliyyət komsomol katibinin üzərinə düşürdü. Sonra Mikayıl çıxıb üzlərinin rəngi qaçmış tələbələrə də baxdı. İmkanı olsaydı bunların hamısını buraxardı. Heç olmasa, Fəzayənin xatirinə. Ancaq bu iş ona baha başa gələ bilərdi. Artıq bir-iki qız girib qan vermiş, onların məntəqədən necə zəifləmiş çıxdıqlarını və hətta birinin ürəyinin getdiyini görən Fəzayənin qorxusu daha da şiddətlənmişdi. Onun adı siyahıda 19-cu idi. Mikayıl onu bir qədər tez buraxmaq üçün adını növbədən kənar çağırdı: - Həmidova Fəzayə! Keçin içəri! Bayaqdan ürəyi partlamaq dərəcəsinə çatan Fəzayə gözlənilmədən dilləndi: - Mən qan vermək istəmirəm. Qorxuram. downloaded from KitabYurdu.org downloaded from KitabYurdu.org - Keçin məntəqəyə, bəlkə heç həkim özü məsləhət bilməyəcək sizdən qan götürməyi? - Yox! Keçmirəm! - Sizə deyirəm, keçin içəri! - Keçmirəm! - Gəlin girin otağa, xəstəliyiniz varsa, həkimə deyin! - Keçmirəm. Mən qan versəm, ölərəm. - Fəzayə ağlamsındı. Mikayıl bilmirdi bu işə hirslənsin yoxsa gülsün. Bircə bu tərs qızı məntəqəyə sala bilsəydi? - Ay qız gəl gir içəri! - Nə istəyirsiz məndən? - Fəzayə birdən çığırdı. Qorxudan səsi titrəyir, bədəni əsim-əsim əsirdi. - Siz vəhşisiz nədir? Mən niyə görə məcbur qan verməliyəm? Mənim nə qanım var ki, sizə də verim? Mikayıl həqiqətən əsəbiləşməyə başladı. Ancaq tez də vəziyyətdən çıxış yolu tapdı. Dekanla partkom çıxıb getmişdilər. Dəhlizdə görünmürdülər. Özünü hirslənmiş kimi göstərdi: - Çıxın gedin burdan! Sizinlə sonra danışarıq. Tez olun! Fəzayə duruxub dayandı. Axı məktəbdən qovula bilərdi? Həm də yoldaşlarını qoyub getmək istəmirdi. Mikayıl ona yanaşıb qolundan tutdu: - Çıxın dedim! Sizin qanınız sovet hökumətinə lazım deyil! Hətta qızı bir balaca itələdi də. Dar keçiddə dayanan uzun oğlan o saat kənara çəkildi. Fəzayə keçiddən çıxıb dəhlizi sürətlə keçdi və döngədə yox oldu. Mikayıl dərindən nəfəs aldı. Fəzayəni qan verməkdən xilas etmişdi. Deyəsən qrup yoldaşları da heç nədən şübhələnmədilər. Onlar Mikayılı doğrudan da əsəbiləşmiş hesab etdilər. Mikayıl siyahını başqasına verib komsomol otağına getmək bəhanəsi ilə qızın ardınca yollandı. Yazıq qız yəqin ki, indi məktəbdən qovulacağını düşünürdü. Fəzayəyə universitetin qabağındakı səkidə çatdı. Onunla yanaşı addımlayaraq: - Sizinlə kobud rəftar etdiyimə görə inciməyin. - dedi. - Mən sizin adınızı oxudum ki, məntəqəyə keçəsiniz. Sizi buraxmaq haqqında əvvəlcədən həkimə demişdim. Ancaq siz içəri keçmədiz. Ona görə də downloaded from KitabYurdu.org Yüklə 5,01 Kb. Dostları ilə paylaş:
|