Erika Leonard Ceyms Zülmətin əlli çaları
Yüklə 3,96 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com
152 Qüssələnirəm, çıxıĢ yolu görməyərək. – Sənə elə gəlmir ki, bütün məntiqi hədləri adlayırsan? – Hə. Mən baĢ verənlərlə bağlı özümə tam hesabat verirəm. – Doktor Flinnə minnətdaram, – mızıldanıram. О, içiboĢ çini dayaz qabı yerə qoyur və laqeydliklə mənə baxır. Köks ötürürəm. Onunla dalaĢmaq istəmirəm. Ayağa qalxır və boĢqabları yığıĢdırıram. – Çərəz istəyirsən? – Əlbəttə! Nəsə təklif edə bilərsən? – ovsunlayıcı təbəssümü ilə soruĢur. – Məni yox, – niyə də mən olmayım?.. Daxili ilahəm mürgüdən oyanır və oturub söhbətə diqqətlə qulaq asır. – Dondurmam var. Yeri gəlmiĢkən, vanil, – gülürəm. – Doğrudan? – Təbəssümü geniĢlənir. – Məncə, maraqlı bir Ģey fikirləĢə bilərik. Nə?.. Qayğılı halda ona baxıram, osa ahənglə yerdən qalxır.
– Qala bilərəm? – Nəyi nəzərdə tutursan? www.vivo-book.com
153 – Burda, gecə? – Məncə, bu əvvəldən nəzərdə tutulmuĢdu. – YaxĢı. Dondurma hardadır? – Plitədə, – nəvaziĢlə gülümsəyirəm. О, baĢını yana əyir və kinayəylə deyir: – Sarkazm – hazırcavablığın ən aĢağı formasıdır, miss Stil.
Lənət Ģeytana! Ağlında nə var görən?.. – Axı səni Ģapalaqlaya bilərəm. BoĢqabı çanağa qoyuram. – Özünlə gümüĢ Ģarları götürmüsən? О, əlini ciblərinə vurur və əllərini yelləyir. – Bilirsənmi, bu heç də gülməli deyil, amma özümlə ehtiyat komplekti gəzdirmirəm. Ofisdə ona ehtiyacım yoxdur.
– Bunu eĢitməyə çox Ģadam, mister Qrey. Həm də deyəsən, siz dediniz ki, sarkazm hazırcavablığın ən aĢağı formasıdır.
www.vivo-book.com
154 – АnasteyĢa, yeni devizim belədir: ―Əgər kiminsə öhdəsindən gələ bilmirsənsə, onunla müttəfiq ol‖. Ağzım açıla qalır, qulaqlarıma inanmıram, amma o, özündənrazı görünür və gülümsəyir. Sonra buz dolabını açır və ―Bеn & Cerri‖ vanil dondurmasını çıxarır. – Bu iĢimizə yarayar, – o, tündləĢmiĢ gözləriylə mənə baxır. – ―Ben & Cerri & Аnа‖. – Hər bir sözü asta və aydın tələffüz eləyir. ĠĢə bir bax!.. Çənəm düz yerə dəyir. Kristian masanın çəkməcəsini açır və qaĢığı götürür. O, baxıĢlarını mənə sarı qaldırdıqda, gözləri ehtiras Ģölələri saçır, dilisə üst diĢlərin kənarlarına toxunur. Аh, bu dil! Ġntizardayam. Ġstək – qatı və Ģirin – isti dalğayla damarlarıma axır. Ġndi Ģənlik baĢlayacaq. – Məncə, çox istidi, – o pıçıldayır. – Sən yetərindən artıq qızıĢmısan. Səni soyudacam. Gedək.
Kristian əlini mənə uzadır və mən itaətkarlıqla onun ardınca gedirəm. www.vivo-book.com
155 Yataq otağında o, dondurmanı gecə masasına qoyur, çarpayıdan pərqu adyalı və hər iki balıĢı götürür, onları topayla yerə qoyur. – Sənin ehtiyat dəyiĢik mələfən var, deyilmi? BaĢımın hərəkətiylə təsdiqləyir, ovsunlanmıĢ halda onun davranıĢını izləyirəm. О, ―Çarli Tanqo‖nu əlinə götürür. – ġarımı batırma! – sərt Ģəkildə xəbərdarlıq edirəm. Dodaqların kənarları dəcəl gülüĢlə dartılır. – Elə bir fikrim də yoxdur, balaca. Mən səni və bu mələfələri batıracam. Bədənim demək olar ki, qıc olur. – Əl-ayağını bağlayacam, razısan? Оy… Nələr olacaq … – Di yaxĢı, – pıçıldayıram. – Ancaq əllərini. Çarpayıya. Belə lazımdı. – YaxĢı, – yenə pıçıldayıram, baĢqa bir sözü tələffüz eləməyə taqətim yoxdur. О yaxınlaĢır, düz gözlərimə baxır.
www.vivo-book.com
156 – Biz bax bunu götürəcəyik, – o, xələtimin qurĢağından tutur və çox asta, sanki məni cırnadaraq, onun düyününü açır və səliqəylə ilgəyi çıxarır. Хələt açılır və mən iflic olmuĢ kimi onun hərarətli baxıĢları altında dayanmıĢam. Kristian bir andaca xələti çiyinlərimdən çıxarır. Xələt yerə düĢərək ayaqlarımın yanında qalır, mənsə tam çılpağam. Kristian barmaqlarının kiçik sümükləriylə üzümü oxĢayır, toxunuĢlar qarnımın dərinliyində Ģirin əks-səda verir. Əyilərək cəld dodaqlarımı öpür.
– Belin üstə uzan, – mızıldanır. Onun tündləĢmiĢ gözləri bərq vurur. Ġtaətlə onun dediyi hər Ģeyi yerinə yetirirəm. Otağım yarızülmətə qərq olub, yalnız gecə lampasından xəfif iĢıq yayılır. Ümumiyyətlə, mən enerji qənaətedici lampalara nifrət edirəm, onlar elə sönükdür ki. Amma indi solğun iĢığa sevinirəm. Kristian çarpayının yanında dayanır və mənə baxır.
www.vivo-book.com
157 – Sənə bütün günü baxa bilərəm, АnasteyĢa, – deyir və elə o dəm çarpayıya çıxır, üstümdə oturur. – Əllərini baĢının arxasına qoy, – əmr eləyir. Ġtaət edirəm və o, qurĢağın ucuyla sol biləyimi bağlayır və qurĢağı çarpayının baĢ tərəfindəki metal çubuqlara keçirir. Bərkdən dartır onu, əlim uzanır. Elə sağ biləyimi də eyni qaydada düyünlənir. Ġndi, əllərim bağlı olduqda, o, yetərincə sakitdir. Bu, istəyinə uyğundur. Axı indi ona toxuna bilməyəcəm. Ağlıma gəlib ki, onun əvvəlki tərəfdaĢlarından heç biri ona toxunmaq fürsətinə malik olmayıb. Kristian həmiĢə onların davranıĢına nəzarət eləyib və onlarla məsafə saxlayıb. Bax buna görə də öz qaydalarını belə sevir. О, üstümdən qalxır və əyilərək tez-tələsik dodaqlarımı öpüb-marçıldadır. Qəddini düzəldir və köynəyini baĢı üstündən çıxarır. Cins Ģalvarını da çıxararaq döĢəməyə atır. Çılpaq və füsunkardır. Daxili ilahəm üçqat aksel yerinə yetirir, mənimsə qəfildən dodaqlarım quruyur. Onun bədən quruluĢu sanki klassik ehkamlara uyğun yaradılıb: geniĢ, əzələli çiyinlər, nazik omba – tərsinə çevrilmiĢ üçbucaq. Yüklə 3,96 Mb. Dostları ilə paylaş:
|