Erika Leonard Ceyms Zülmətin əlli çaları
Yüklə 3,96 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com
133 – Yox, ehtiyac yoxdu, sən otur. – Məmnuniyyətlə kömək edərəm, – səmimi Ģəkildə bildirdi. – Onda tərəvəzi doğra. – Mən yemək biĢirə bilmirəm, – etiraf elədi, ehtiyatlanmadan ona verdiyim bıçağı nəzərdən keçirtdi. – Buna ehtiyacın da yoxdur.
Qabağına taxta və bir cüt qırmızı, Ģirin bibər qoydum. О, qayğılı halda tərəvəzə baxırdı. – Heç vaxt tərəvəz doğramamısan? – Heç vaxt. Gülümsədim. – Gülməlidir? – Sən demə, elə Ģeylər varmıĢ ki, mən eləyə bilirəm, sən yox. RazılaĢ, Kristian, bu gülməlidir. Bax, göstərim necə eləmək lazımdır. Çiynimlə ona qısıldım. O, kənara çəkildi. Daxili ilahəm Kristianın bu hərəkətini yaddaĢına yazırdı. www.vivo-book.com
134 – Bax belə, – bibəri iki yerə böldüm və səylə toxumlardan təmizlədim. – Hm, sən demə, hər Ģey bu qədər sadəymiĢ, – o heyrətləndi. – Sənin çətinliyin olmamalıdı, – kinayəylə dedim. О, uzun-uzadı mənə baxıb sonra iĢə baĢladı, mənsə toyuq ətini kiçik kublar Ģəklində doğramağa davam elədim. О, bibəri saman çöpü kimi tutur, asta-asta və səylə doğrayırdı. Ohooo, belə getsə bütün gecəni ocaqbaĢında eĢələnəcəkdik! Əllərimi yaxalayıb qab-qacağın arasında tavanı, habelə, zeytun yağını və s. lazımi Ģeyləri axtarırdım. Əlüstü Kristiana toxunmağa çalıĢırdım, ya ombamla, ya əlimlə, ya da kürəyimlə. Sanki təsadüfən. Asta, demək olar ki, xəfif toxunuĢlar. Və hər dəfə o, bu toxunuĢlara reaksiya vermirdi və hələ də ilk bibəri doğramaqla məĢğul idi. – Mən bilirəm neyləmək lazımdı, АnasteyĢa, – qaĢ- qabaqla mızıldandı. – Deyəsən, bu, Ģam yeməyinin hazırlanması adlanır, – günahsız görkəmlə cavab verdim. www.vivo-book.com
135 BaĢqa bir bıçaqdan yapıĢıb Kristianın yanında dayandım: sarımsağı, Ģalot soğanını və yaĢıl lobyaları təmizləyib doğradım. Və yenidən, sanki təsadüfən ona toxundum. – Əldən zirəksən, – donquldandı və ikinci bibəri doğramağa baĢladı. – Zirəkəm? – kirpiklərim qalxdı. – Çoxillik təcrübəm var. – Yenidən ona sürtündüm, bu dəfə ombamla. – АnasteyĢa, əgər bu fırıldaq fəndi bir daha eləsən, sənin iĢini elə burda, mətbəx döĢəməsində bitirəcəm. Aha, iĢə yaradı! – Əvvəlcə sən bunu məndən xahiĢ eləməlisən. – Bu təhdiddir? – Ola bilər. О, bıçağı taxtaya qoydu və yavaĢ-yavaĢ mənə sarı çevrildi. Gözləri od saçırdı. Əlini mənə tərəf uzatdı və qazı söndürdü. Tavadakı yağ daha cızıldamırdı. – Deyəsən, yeməyi bir az gec yeməli olacağıq. Toyuğu soyuducuya qoy.
www.vivo-book.com
136 Bax a, Kristian Qreydən bu cür sözləri eĢitməyi heç gözləməzdim və yalnız o, sözlərlə adamı ovsunlayan bu qədər inanılmaz seksual çalar verə bilərdi. Mən toyuq ətinin doğrandığı qabın üstünü necə gəldi örtüb masadan yığıĢdırdım. Kristian artıq yanımda dayanmıĢdı. – Məndən bunu necə xahiĢ edəcəksən? – pıçıldadım və cəsarətlə onun tündləĢmiĢ gözlərinə baxdım. – Yox, AnasteyĢa, – o baĢını yellədi və incə, ehtiraslı tərzdə dedi. – Eləməyəcəm. Və budur, biz üzbəüz dayanaraq gözlərimizlə bir- birimizi yeyirdik. Aramızdakı hava tədricən elektriklə yüklənir, qığılcımlar yaranırdı. Susurduq və sadəcə, bir- birimizə baxırdıq. Dodağımı diĢləyirdim, içim ehtirasla dolub-daĢır, qanımı cuĢa gətirir, tənəffüsüm sürətlənir, bədənimin aĢağı hissəsinə axın duyulurdu. Vəziyyətimin onun gözlərində, duruĢunda necə əks olunduğunu görürdüm. Bir andaca ombamdan yapıĢıb məni özünə sıxdı, əllərim onun saçlarına uzandı, dodaqları isə dodaqlarıma qondu. О məni soyuducuya tərəf itələdi, toqquĢan ĢüĢə və bankaların toqquĢmasını eĢidirdim, Kristianın dili dilimi www.vivo-book.com
137 oxĢayırdı. Əlləriylə saçlarımdan yapıĢıb baĢımı geri atdı və biz coĢquyla öpüĢməyə baĢladıq. – Nə istəyirsən, АnasteyĢa? – güclə eĢidiləcək tərzdə soruĢdu. – Səni, – pıçıldadım. – Harda? – Yataqda. О, əlimdən tutaraq məni yataq otağıma apardı, tez- tələsik və asanlıqla. Orda məni çarpayının yanında saxlayıb iĢığı söndürdü. Tez otağa göz gəzdirdi və tələsik solğun- krem rəngli pərdələri örtdü. – Bəs indi? – SeviĢ. – Necə?
Ġlahi! – Bunu mənə deməlisən, balaca. Lənət Ģeytana!.. – Məni soyundur, – ehtirasdan artıq boğulurdum. www.vivo-book.com
138 O gülümsədi, qarmaq kimi qatlanmıĢ Ģəhadət barmağını bluz köynəyimin kəsik yerinə saldı və məni özünə tərəf çəkdi. – Afərin, – mızıldandı və öz odlu-alovlu gözlərini gözlərimdən çəkmədən yavaĢ-yavaĢ bluz köynəyimin düymələrini açmağa baĢladı. Yıxılmamaqdan ötrü qətiyyətsiz halda onun əllərindən yapıĢdım. О etiraz eləmədi. Kristianın əlləri təhlükəsiz sahə idi. Düymələrlə vurnuxmağını tamamlayaraq o, bluz köynəyimi çiynimin üstündən çıxardı, mənsə onun əllərini buraxdım və köynək döĢəməyə düĢdü. О, cins Ģalvarımdan yapıĢıb düyməni açdı. – Mənə nə istədiyini de, АnasteyĢa, nə istəyirsən, – onun gözləri ehtirasdan dumanlanmıĢdı, dodaqlarından sürətlənmiĢ nəfəsi çıxır. – Məni burdan buracan öp, – pıçıldayıram və barmağımı qulağımdan boğazımın çökəyinədək aparıram. О, ayrıc xəttindən saçlarımı yığıĢdırır, əyilir və cızdığım cığır boyu, sonra da əksinə Ģirin və zərif öpüĢ izləri buraxır. Yüklə 3,96 Mb. Dostları ilə paylaş:
|