Erika Leonard Ceyms Zülmətin əlli çaları
Yüklə 3,96 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com
121 gülməyi də heç vaxt bacarmamıĢam, bu fikri anidən beynimdən keçirdim. O mənə sarı əyildi və məni nə zaman öpəcəyini gözləməyə baĢladım. Amma Kristian, sadəcə, burnunu saçlarıma dayadı və ehtirasla onların qoxusunu içinə çəkdi. – Siz həmiĢəki kimi gözlənilməzsiniz, miss Stil, – geriyə çəkilərək mənə baxdı; gözlərində gülüĢ qaynayırdı. – Məni içəri dəvət edəcəksən? Yoxsa sahibkar və istehlakçı kimi ağlıma gələn istənilən Ģeyi almaq üçün amerikalı vətəndaĢa məxsus demokratik hüququnu gerçəkləĢdirməkdən ötrü çıxıb gedim? – Bu haqda doktor Flinnlə söhbət eləmisən? О güldü. – Məni içəri buraxacaqsan, ya yox? Mən qaĢlarımı çatıb dodağımı diĢlədim, amma sonra gülümsəyib qapını açdım. Kristian çevrilib Teylora əl yellədi və ―Audi‖ çıxıb getdi.
Mənzilimdə Kristian özünü necə də qəribə aparırdı. Elə bil bura ona dar gəlirdi. www.vivo-book.com
122 Mən hələ hirsliydim, onun fəallığı isə sərhəd tanımırdı. Ġndi baĢa düĢürdüm ki, o, SĠP-dəki elektron poçtumun izlənməsini haradan bilir. Hər halda o, SĠP haqda məndən çox bilirdi. Bu fikir məni sevindirmədi. Nə edə bilərdim? Məni himayə eləmək nəyinə lazım idi? Tanrıya Ģükür ki, böyük adam idim, ya da ona bənzər. Onu buna necə inandıraydım? Sifətinə baxırdım, o isə qəfəsdəki pələngtək otaqda gəziĢirdi. Və hirsim soyudu. Onu burda, evimdə görmək mənə çox xoĢ idi, axı hələ dünən axĢam onunla biryolluq ayrılmıĢdıq. XoĢdur nə idi! Mən onu sevirdim və qəlbim fərəhlə dolub daĢırdı. Kristian otağa göz gəzdirərək, yaĢayıĢ məskənimi dəyərləndirirdi. – YaxĢı mənzildi.
– Bu mənzili Keytçün valideynləri alıb. О, dalğın halda baĢını tərpətdi, özünəarxayın baxıĢı mənə zillənmiĢdi. – Ee… nəsə içmək istəyirsən? – mızıldandım, qızararaq və narahatlıqla. www.vivo-book.com
123 – Yox, çox sağ ol, АnasteyĢa, – gözləri tündləĢmiĢdi. Niyə narahat idim? – Nəylə məĢğul olmaq istəyirsən, АnasteyĢa? – o, sakitcə soruĢdu və mənə doğru addımladı – vəhĢi, əhliləĢdirilməmiĢ pələng. Və sakitcə əlavə etdi: – Mən nə istədiyi bilirəm. Geriyə addımladım, ―mətbəx adacığı‖na dirənənə qədər.
– Nə olursa-olsun, sənə əsəbiləĢmiĢəm. – Bilirəm.
О gülümsəyirdi, əyri, təqsirkarcasına və əriyirdim… Hə, ola bilsin ki, tam yox, amma bir qədər yumĢalmıĢdım. – Yemək istəyirsən? – soruĢdum. О, astaca baĢıyla təsdiqlədi. – Hə. Səni, – mırıldadı.
QurĢağımdan aĢağıda hər nə vardısa, yəni ondan aĢağı, Ģirin əzginliyə bələnmiĢdi. Məni bircə səsin özü belə www.vivo-book.com
124 ehtiraslandırırdı, buna baxıĢı da əlavə etsəydik, ac-yalavac, acgöz – səni elə bu dəqiqə istəyirəm… – aman Tanrım! O, qarĢımda dayanıb, toxunmadan mənə baxırdı və hündürboy olduğu üçün yuxarıdan aĢağı baxıĢlarını gözümün içinə zilləmiĢdi. Mən onun bədəninin yaydığı hərarətə bələnmiĢdim. Bütün varlığımla alıĢıb yanırdım, ayaqlarım yerdən üzülürdü, bədənimə dolmuĢ ehtirasdan nəĢələnmiĢdim. Onu istəyirdim. – Bu gün bir Ģey yemisən? – mızıldandı. – Qəlyanaltı vaxtı sendviç, – pıçıldadım. Ġndi yemək haqda heç danıĢmaq istəmirdim. О, gözlərini qıydı. – Yemək lazımdır. – Düz sözümdü, indi istəmirəm… yemək. – Bəs nə istəyirsiniz, miss Stil? – Yəqin ki, hiss eləyirsiniz, mister Qrey. О əyildi və yenə də fikirləĢdim ki, məni öpəcək. Amma yox. – Səni öpməyimi istəyirsən, АnasteyĢa? – qulağıma pıçıldadı. www.vivo-book.com
125 – Hə, – nəfəsimi buraxaraq dedim. – Haranı? – Hər yeri. – Konkret de. Axı sənə demiĢəm, bunu məndən xahiĢ etməyənə, yaxud özün nə eləməli olduğumu deməyənə qədər sənə toxunmayacam. Bütünlüklə ərimiĢdim; o, cığallıq edirdi. – XahiĢ edirəm, – pıçıldadım. – XahiĢ edirəm nə? – Mənə toxun. – Harana, balaca? О, adamı yoldan çıxaracaq dərəcədə yaxın dayanmıĢdı, onun ətri ağlımı baĢımdan alırdı. Əlimi uzatdım, o isə dərhal geri çəkildi. – Yox, yox! – Gözlərində qəfil həyəcan peyda oldu. – Nə? – ―Yox… qayıt…‖ – Yox, – o baĢını yellədi. – Heç? – Səsimdəki kədərdən xilas ola bilmirdim. О, qərarsız halda mənə baxırdı və onun qətiyyətsizliyindən cəsarətlənib yaxınlaĢdım. Kristian geri www.vivo-book.com
126 çəkildi, özünümüdafiə üçün əllərini önə qoyaraq. Amma gülümsəyirdi. – Bax, Ana, – bu xəbərdarlıq idi və o, məyus halda saçlarını sığallayırdı. – Axı hərdən buna qarĢı olmursan, – yalvarıĢla xatırlatdım. – Bəlkə markeri götürüm və biz toxunmamalı yerləri qeydə alaq? О, qaĢlarını qaldırdı. – Maraqlı ideyadır. Yataq otağın hardadır? Mən baĢımın hərəkətiylə otağımı niĢan verdim. О, mövzunu bilərəkdən dəyiĢirdi? – Həb qəbul eləmisən? Ah, zibil! Həb! Özümü itirdiyimi gördükdə o qaĢ-qabağını tökdü. – Yox, – mızıldandım. – Aydındı, – dedi və dodaqlarını kip sıxdı. – YaxĢı, gəl nəsə yeyək. – FikirləĢirdim ki, biz yatağa uzanacağıq! Mən istəyirəm!
Yüklə 3,96 Mb. Dostları ilə paylaş:
|