Erika Leonard Ceyms Zülmətin əlli çaları
Yüklə 3,96 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com
127 – Bilirəm, balaca, – o gülümsədi və qəfildən mənə sarı atılaraq biləyimdən tutdu, məni qucaqlayıb bütün bədəniylə bağrına basdı. – Sən yemək yeməlisən, elə mən də, – o mızıldandı, məni gözləriylə yeyirdi. – Həm də intizar tovlanmağa açardır və indi mən ləngimiĢ ehtirasdan həzz alırdım. Hm, haçandan belə? – Mən artıq ehtiraslanmıĢam və dərhal həzz almaq istəyirəm. Di xahiĢ edirəm, – səsim yalvarıĢlı çıxırdı. O, incə tərzdə gülümsəyirdi. – Ye. Çox arıqsan, – o, alnımı öpdü və əllərimi araladı. Deməli, bu oyun idi, hansısa məkrli planın bir hissəsi. Acıqlı-acıqlı ona baxdım. – Mən onsuz da nəĢriyyatı satın aldığına görə sənə hirsliyəm, indi üstünə bu əlavə olunur ki, məni gözləməyə məcbur eləyirsən, – burunaltı dedim, dodaqlarımı ĢiĢirərək. – Balaca, zalım madam, sən mehribanlaĢacaqsan, yaxĢıca yemək yedikdən sonra. – Mən bilirəm nədən sonra mehribanlaĢacağam.
www.vivo-book.com
128 – АnasteyĢa Stil, mən Ģokdayam, – onun səs ahəngində kinayə duyulurdu. – Bəsdir məni cırnatdın. Bu cığallıqdır. О, alt dodağını diĢləyərək təbəssümünü boğurdu. Özü isə görünüĢcə adamın ağlını baĢından alırdı… mənim seksual ehtirasımla manipulyasiya edən dəcəl Kristian. Mən bir azca təcrübəli iĢvəkar qadın olsaydım, nə edəcəyimi bilərdim. Amma indi ona toxuna bilməməyim məni dəli edirdi. Daxili ilahəm gözlərini qıyıb fikrə dalmıĢdı. Bu haqda düĢünmək lazım idi. Hələlik biz Kristianla bir-birimizə baxırdıq (mən – qızmıĢ, məyus halda və yalvarıĢla, o isə – sakit təbəssümlə), xatırlayırdım ki, evdə yeməyə heç nə yoxdur. – Mən yeməyə bir Ģey hazırlaya bilərəm, amma bazarlıq eləmək lazım gələcək… – Bazarlıq? – Hə, nəsə almalıyıq. – Ümumiyyətlə heç nə yoxdur? – o dəhĢətə gəldi. BaĢımı yellədim. Bax a, deyəsən, o hirslənirdi. www.vivo-book.com
129 – Onda supermarketə gedək, – o, kəskin Ģəkildə çevrildi və qapıya sarı gedərək açdı. – Sonuncu dəfə supermarketdə haçan olmusan? Kristian burada gəlmə, özgə aləmin sakini kimi görünürdü, amma metal zənbili götürərək itaətkarlıqla ardımca gəldi. – Xatırlamıram. – Ərzağı missis Cons alır? – Deyəsən, ona Teylor kömək edir. Amma dəqiq xatırlamıram. – QarıĢdırılmaqla qızardılan yeməklər xoĢuna gəlirmi? Onlar tez biĢir. – QarıĢdırılmaqla qızartma? Maraqlıdır.
Kristian gülümsədi. ġəksiz, o mənim yeməklə bağlı məsələni tez-tələsik bitirmək istəyimdən duyuq idi. – Onlar çoxdan sənə xidmət edirlər? – Teylor dörd ildir, deyəsən. Missis Cons də elə o qədər təxminən. Niyə evində bu cür yiyəsizlikdir? – Bilirsən niyə, – utanaraq mızıldandım.
www.vivo-book.com
130 – Axı məni yalqız qoymusan, – təqdir etmədən xatırlatdı. – Bilirəm, – həvəssiz cavab verdim. Kassalara yaxınlaĢdıq və susaraq növbəyə durduq. ―Əgər səni atıb getməsəydim, mənə ―vanil alternativi‖ təklif eləyərdin? – baĢımı qataraq düĢündüm. – Nə içəcəyik? Evdə içməyə bir Ģey var? – Onun sualı məni reallığa qaytardı. – Pivə olmalıdı… deyəsən… – Mən Ģərab alacam. Aman Tanrım, əmin deyildim ki, ―Erninin yanında‖ supermarketində yaxĢı Ģərab tapılsın. Kristian əliboĢ və narazı simayla qayıdırdı. – YaxĢı Ģərab bura yaxın bir yerdə satılır, – tələsik dedim. – Baxarıq onlarda nə var. Bəlkə elə əvvəldən onun mənzilinə getmək lazım idi; bütün bu gərəksiz vurnuxma da olmazdı. Cəld, təbii ahənglə o, çıxıĢa doğru getdi. Hansısa iki qadın mat-məəttəl qalaraq
www.vivo-book.com
131 gözlərini ona zilləmiĢdi. Hə, hə, mənim Qreyimə göz zilləmiĢdilər!.. Ġçim qəzəbdən yanıb-yaxılırdı. Mən tezliklə onunla bir yataqda olmaq istəyirdim, amma o siviĢib əlimdən çıxırdı. Bəlkə mən də özümü belə aparaydım? Daxili ilahəm sürəklə məni dəstəkləyirdi. Kassa qarĢısında durduğum müddətdə daxili ilahəmlə bir planımız yarandı. Hmm…
Biz aldıqlarımızla geri dönürdük. Kristian paketləri daĢıyırdı. Necə də qeyri-adi idi və o özünə – böyük müdirə qətiyyən oxĢamırdı. – Sən tamamilə... evdar görünürsən. – Bu vaxtacan heç kim məni bunda ittiham etməyib, – quru tərzdə cavab verdi və çantaları ―mətbəx adacığı‖na qoydu.
Mən ərzaqları paketlərdən çıxartdım. О, Ģərab ĢüĢəsini çıxartdı və tıxacaçanı tapmaqçün yan-yörəyə nəzər saldı. – Mən burda təzəyəm və çox Ģeyi bilmirəm. Ola bilsin ki, tıxacaçan bax ordakı yeĢikdədi. www.vivo-book.com
132 Sanki hər Ģey qaydasında idi. Ġki adam tanıĢ olmuĢdu və indi də Ģam yeməyi hazırlayırdılar. Bununla belə, hər Ģey qəribə bir axar düĢmüĢdü. Onun varlığında daim hiss elədiyim qorxu buxarlanmıĢdı. Biz artıq bir yerdə çox Ģeylə məĢğul olmuĢduq, hətta xatırlamaq belə utandırıcı idi. Bununla belə, mən bu kiĢini çox az tanıyırdım. – Nə fikirləĢirsən? – Kristian pencəyini soyunaraq divana qoydu. – Səni necə də az tanımağım haqda. Onun gözlərindən mehribanlıq oxunurdu. – Sən məni hamıdan çox tanıyırsan. – Ġnanmıram ki, bu həqiqətən belədir, – qəfildən, yersiz halda missis Robinsonu xatırladım. – Belədir, məhz belə, АnasteyĢa. Mən çox, çox qapalıyam. О, ağ Ģərab qədəhini mənə uzatdı. – Bizim sağlığımıza… – Bizim sağlığımıza… – əks-səda kimi təkrarladım və bir qurtum içdim. O, ĢüĢəni soyuducuya qoydu. – Kömək eləyim? Yüklə 3,96 Mb. Dostları ilə paylaş:
|