ƏSƏRLƏRİ I ciLD
Yüklə 2,8 Kb. Pdf görüntüsü
|
277 – İxtiyar sahibisiniz bala, mənə fikir verməyin, – yanımda araq içiləndə özümü günaha batmış hesab etsəm də etiraz etməyə haqqım yox idi. Birin qoyum, o birin danışım. Bir gün Xudavəndi aləm mələklərdən birinə göstəriş verir ki, – “Bax o içki məclisinə iri bir daş at, qoy cəhənnəmə vasil olsunlar”. Mələk gedir görür ki, o məclisdə bir dindar da oturub. Qayıdıb Allaha deyir ki, – “Ey Xudavənd, axı orda bir mömin bəndən də var..?”. Allah qəzəblənir və deyir: – “Onda qayanın ən irisini at, axı onun orda nə işi var!”. Odur ki, uşaqlar içməyə başlayanda bir bəhanəylə kupedən çıxdım. Həm də dedim, – “Cavandırlar, qoy mənə görə narahat olmasınlar. Öyüd-nə- sihət verib qanlarını qaraltmayım”. Dəhlizin pəncərəsindən bayıra tamaşa edirdim. Çönüb açıq qapıdan yandakı kupeyə baxdım. İnan ki, Cavid dediyi hələ azmış. Elə bil Allah-təala bu iki gənci kefinin ən yaxşı çağında və elə bir-birləri üçün yaradıbmış. Bir sözlə Günəş də, Ay da bunların yanında heç baxılası deyildi – Allah bəd nəzərdən saxlasın. “Salam” ve- rib kupelərinə girdim. Oğlan qızın əlini ovcundan burax- mırdı. Mən içəri girəndə ikisi də ehtiramla ayağa qalxdılar. – Əyləşin bala. Bayaqdan uşaqlar sizin gözəlliyinizdən, bir-birinizə yaraşmağınızdan dil boğaza qoymurlar. Allah sizi bədnəzərdən saxlasın, evlisiniz? Oğlan: – Yox baba, hələ nişanlıyıq. Valideynlərim icazə versə evlənəcəyik. Ata-anamdan halallıq almağa gəlmişik. İnanırsanmı, ürəyim dağa döndü, sevincimdən bilmə- dim ağlayım, yoxsa atılım-düşüm. Demək, hələ də Azərbay- canda ata-ana halallığını, böyük-kiçik yerini qoruyub sax- layan cavanlarımız qalırmış. 278 – Bəs icazəsiz nişanlanmısınız? – soruşdum. – Nişanlanmaq deyəndə ki, deyikli sayılırıq. Əgər ha- lallıq ala bilsək indi nişanlanacağıq. Mənim onlarla söhbətə bizim kupedəkilər qulaq verir- mişlər. Cavid bizim yanımıza keçdi: – İcazə verirsinizmi qardaş, bacımla mən də tanış olum? Oğlan ayağa qalxıb Cavidin əlini sıxdı: – Adım Namiqdir. Bu isə nişanlım Selen. Cavid: – Namiq, sənə qurban olum, bayaqdan mal kimi gözlə- rimi sənə və Selen bacıma zilləyib baxdığımıza görə bizi bağışla. Qurana and olsun ki, içimizdə pis bir niyyət yoxdur. Sən belə bir gözələ sahib olduğun üçün dünyanın ən xoşbəxt insanı olmalısan. Bizdə bir mahnı var ey, – “Qardaş bu cey- ranı hardan almısan...”, – o söz olmasın, siz bəlkə cənnətdən gələn qatarla Kiyev-Bakı qatarını səhv salmısınız? Həm də bacımıza gör türban necə yaraşır. Allah haqqı evə çatan kimi nişanlıma türban geydirəcəyəm, geyməsə onu almayacağam. Bacım ukraynalıdır? – Hə, həm də lap təmizindən, – Namiq qürurla gülüm- sündü. – Şəmşid baba, sizi and verirəm Allaha, gəl şəriəti, dini qoyaq bir tərəfə. Bu cavanların toyunu elə bu vaqondaca baş- layaq. Nə deyirsən? Bilirəm sən “hə” desən, Namiq qarda- şımız da bizi qırmaz... – Cavid dedi. Mənim əvəzimdən Namiq dilləndi: – Mən də, Selen də namaz qılırıq. Ehtiramınıza görə ikimiz də təşəkkür edirik, siz işinizdə olun. Bizi bağışlayın. Ümidvaram bizi düzgün anlarsınız. Dəvətinizə görə bir daha təşəkkür edirəm. 279 Namiqin olduqca mədəni cavabı onu utandırmışdı. Ca- vid kor-peşiman kupemizə qayıtdı. Ancaq yan kupedən növ- bə ilə bu cavanların şərəfinə sağlıqlar deyir, Namiqin bu duyğusal sevdasına vurğunluqlarını bildirməkdən yorul- murdular. Cavid yan otaqdan gah ana dilimizdə, gah da Selen başa düşsün deyə rusca: – Namiq qardaş, Qurana and olsun, əgər sən rus, “xa- xol”, ingilis olsaydın, Seleni “uf” demədən, nişanlı oldu- ğuma baxmayaraq əlindən alıb dünyanın heç kim olmayan ən ucqar küncünə qaçırardım. Selen, heç qardaşın varmı? Selen: – Yox. Cavid: – Onda bil, bu gündən Azərbaycanda sənin üç qardaşın var – Əsgər, Cavid və Ülvi. Xətrinə dəyən, qəlbini qıran olsa, nağıllarda deyilən kimi, – “telindən bir tük yandır, həmən yanındayıq”. Azərbaycanımızı öz gəlişinlə şərəfləndirən, gö- zəlləşdirən Selen bacımızın şərəfinə! Onu bizim vətənə gətirən qardaşımızın şərəfinə! Namiq xoşbəxt ol qardaş. Selen bacımızın şərəfinə..! Yan kupedə bir vur çatlasın idi ki, bu sevincə qoşulma- maq olmurdu. Cavanlar bir-bir Namiqgilin kupesinə gəlib ən səmimi ürək arzularını deyib, yenidən otaqlarına keçib içirdilər. Uşaqlar yaxşıca keflənmişdilər. Hə.., Valid, oğul nə başını ağrıdım üç nəfərə üç şüşə araq içəndən sonra gecəyarı oldu və kupe yoldaşlarım axır ki, yuxuya getdilər. Yatmaq üçün kupedəki yerimə keçdim – uşaqların üçü də mışıl-mışıl yatırdılar. Üstlərini örtdüm. Arağın qoxusun- dan içəridə durmalı deyildi. Alt mərtəbəki bu yerimdə bir 280 xeyli oturdum. Havam çatmadı. Dəhlizə çıxıb çölə tamaşa elədim. Namiq balam məni gördü – yəqin narahatlığımı başa düşmüşdü. Yanıma gəldi: – Babacan, biz də sənin balan, gəl bizim kupedə yat. Se- len onsuz da üst mərtəbədə yatır. İkimiz də alt yataqlarda yanaşı yatarıq... – Allah razı olsun səndən bala. Yuxum gəlmir hələ, sən get yat. Yatanda gələrəm – dedim. Namiq: – Qoy Selen namazını bitirsin yataq, gecdir daha. – Yaxşı, namazı az qala unutmuşdum... Bir az dərdləşdik Namiqlə. Selen namazı bitirib bizi içəri çağırdı. Namiqlə növbə ilə namazımızı qıldıq. Mən namaz qılanda Selen yuxarıdan mənə sarı elə şirin-şirin boylanırdı ki, az qala ayələri dolaşıq salacaqdım. Qoy yaxşı eşitsin deyə surələri onun eşidə biləcəyi səslə oxuyurdum. Mən namazı bitirən kimi yatağına çəkilib üstünü yun ədiyalla örtdü. Səhər saat 3-4-ə qədər Namiqlə şirin söhbət elədik. – Səncə valideynlərin evlənməyinizə mane olarlar? – so- ruşdum. Namiq: – Anam.., inanmıram, amma atam bir az sərtdir. Həm də çox dindar olduğundan, qorxuram camaatın tənəsindən çə- kinib tələsik və yalnış qərar verə... – Onu yola gətirəcək bir ağsaqqal, qohum-əqrəban yox- durmu? – Dərd orasıdır ki, kəndin ən ağsaqqalı, sözü keçəni atamdır. – Necə tanış olmusunuz Selenlə, necə oldu ki, müsəlman olmağa razılıq verdi. Yüklə 2,8 Kb. Dostları ilə paylaş:
|