35
Ismin çılpaq halları
misallar
Adlıq (nominativ) hal
Dəniz (sözlükdə olduğu kimi)
Təyini (atributiv) hal
Dəmir iradə
Təyinlənmə hal
Dəmir iradə
Müraciət halı (çağırış, xitablıq, vokativ hal) Dəniz, nə gözəlsən!
Mübtədalıq (subjektiv) hal
Dəniz dalğalandı.
Xəbərlik (predikativ) hal
Bakı, 1923-cü il.
Təsirlik (akuzativ) hal
Mən dəniz gördüm.
İsmin "çılpaq" halları
İsmin Hal Kateqoriyası Morfo-sintaktik Kateqoriyadır.
İsmin halları sintaktik əlaqənin içində təhlil edilməlidir. Nə qədər ki, ismin
iştirak etdiyi (edə biləcəyi) müstəqil sintaktik əlaqə var, kəskinliklə bir o qədər də
hal var. Bir sözlə, ismin halları onun iştirak etdiyi sintaktik əlaqəni göstərən
qramatik (morfo‐sintaktik) kateqoriyadır. Hal şəkilçiləri isə həmin sintaktik birləşmələrin
tələbinə görə, və hemin sintaktik əlaqənin mahiyyətini göstərmək üçün ortaya çıxır və ismin
bütün həqiqi hallarını da əhatə etmir. Yəni bəzi hallar hər hansı şəkilçi ilə ifadə olunmur və
şəkilçilər də hər zaman sadəcə hal kateqoriyasına deyil, bəzən başqa məqsədlərə də qulluq edir.
Azərbaycan dilinə aid olan qramer kitablarında əksərən hal, mənsubiyyət ve xəbərlik
deyə ismin üç morfo-sintaktik kateqoriyasından bəhs edilir. Bunların hər biri müəyyən
şəkilçilərlə müşayiət olunur, ancaq onda ki, isim cümlənin mübtədası kimi çıxış edir, bunu
sadəcə ismin adlıq halı kimi dəyərləndirirlər. Bəlkə ona görə ki, burada hər hansı şəkilçi
iştirak etmir. Çaşqınlıq da elə burdan başlanır. Əgər ismin xəbərlik kateqoriyası var, nə
üçün mübadalıq kateqoriyası yoxdur? Üstəlik bunların hamısı hal kateqoriyasından başqası
deyildir, çünki ismin hansısa sintaktik əlaqədə iştirak etdiyini göstərir. Nə üçün yiyelik bir
hal kimi, mənsubiyyat isə müstəqil bir kateqoriya kimi dəyərləndirilir? Bütün bunlar iki-
tərəfli əlaqələrdir: mübtəda- xəbər, yiyəlik- mənsubiyyət, subjekt, atribut…
Bunu da qeyd etmək lazimdir ki, ismin yiyəlik forması hər zaman yiyəlik
anlamını ifadə etmir. Fikir verək:
1 ‐ Yaşarın pulu çoxdur.
2 ‐ Yaşarın sözü haqdır.
3 ‐ Yaşarın sözü danışıldı.
4 ‐ Bu kitabın yiyəsi yaşardır.
Birinci misal aydıncasına yiyəlik anlamını ifadə edir: Yaşarın malik olduğu pul.
Burada sadəcə iki tərəf var: Yaşar və onun malik olduğu pul. Ikinci misalda bir az
yiyəlik, ancaq daha çox bir növ bağlantı anlamı var: Yaşarın danışdığı söz əlbəttə ki,
Yaşarın malik olduğu söz anlamına gəlməz. Burada da iki tərəf mövcuddur. Üçüncü
misalda yiyəlik xüsusiyyəti daha da zəyifləmiş, və bağlantı ya nisbət anlamı olduqca
güclənmişdir. Onu da qeyd etmək lazimdir ki, bu cümlənin mənası sadəcə iki tərəfə
36
məhdudlaşmır.
Yaşarın sözü ʺYaşar haqqında danışılan sözʺ deməkdir, yəni həm
Yaşar, həm onun haqqında danışılan söz, həm də Yaşar haqqında danışanlar
ortadadır. Dördüncü misalda isə, yiyəlik anlamı zatən öz əksinə çevrilmişdir, və
birləşmənin ikinci hissəsinə köçürülmüşdür. Bütün bunlar göstərir ki, bu növ söz
birləşməsinin birinci hissəsini yiyəlik durumunda görmək yanlış adlandırmanın
nəticəsidir. İkinci və üçüncü növ təyini söz birləşməsi adı ilə qeyd edilən bu mühüm
sintaktik birləşmələrin birinci tərəfi, başqa dillərdə olduğu kimi, ismin genitiv halı,
ikinci tərəfi isə ismin mensubiyyət halı şəklində təqdim edilsə, elmi cəhətdən daha
düzgün olar, çünki nisbət qavramı yiyəlik qavramından daha genişdir, hər yiyəlik
nisbətdir, amma hər nisbət yiyəlik deyil. Sözsüz ki, genitiv halın müəyyən və qeyri‐
müəyyən olmaq üzere iki biçimi göz önündədir. Ancaq bunları iki müstəqil hal kimi
nəzərə almaq düzgün olmaz, çünki müəyyənlik özü müstəqil bir kateqoriyadır, necə
ki, təsirlik halın da müəyyən və qeyri‐ müəyyən biçimlərini iki müstəqil hal kimi
görmək olmaz.
Dedik ki, hal anlayışı sadəcə sintaktik əlaqənin içində özünü göstərir. İsmin
cümlədə və birləşmələrdə mövqeyi bunlardan ibarətdir:
1 ‐ Cümlənin baş üzvü (mübtəda, xəbər)
2 ‐ Cümlənin ikinci dərəcəli üzvü (təyin, tamamlıq, zərflik)
3 ‐ Cümlə üzvləri ilə bağlantısı olmayan hallar
Bu mülahizələr əsasında ismin halları aşağıdakı cədvəldə olduğu kimi təqdim
edilə bilər:
Ismin halları
misallar
Adlıq (leksik ya nominativ) hal
Dəniz
Müraciət halı (çağırış, xitablıq, vokativ) hal Dəniz, nə gözəlsən!
Mübtədalıq (subjektiv) hal
Dəniz dalğalandı.
Xəbərlik (predikativ) hal
Bu, dənizdir.
Tayini (atributiv) hal
Dəmir iradə
Təyinlənmə hal
Dəmir iradə
Genitiv hal (nisbət halı)
Dənizin suyu,
dəniz suyu
Mənsubiyyət hal
Ölkənin dənizi
Yerlik (lokativ) hal
Yaşar dənizdədir.
Çıxışlıq (ablativ) hal
Yaşar dənizdən çıxdı.
Yönlük (direktiv) hal
Yaşar dənizə getdi.
Təsirlik (akuzativ) hal
Mən dəniz gördüm, dənizi gördüm.
Araclıq (instrumental) hal
Qələmlə yazmaq.
Eşlik (birgəlik) hal
Mən Yaşarla görüşdüm.
İsmin Hallarının Geniş Tablosu