www.vivo-book.com
219
һissi tҽkcҽ lҽlҽsinin arvadında duymuĢdu. Bu gözҽl qadın
onu afҽtlҽrdҽn qoruyan lҽlҽnin lap özü kimi Ġsmayıla qulluq
edirdi. Sonralar nisbi azadlıq ҽldҽ edҽndҽ, artıq 13-14
yaĢında ikҽn, gҽncliyinҽ baxmayaraq, bir sҽrkҽrdҽ kimi
tanınanda da qadın, qız görmürdü. Ona evlҽndirmҽk üçün
seçilib saraya gҽtirilmiĢ qızlar һesabdan deyildi. Üzü niqablı
gҽzdiyindҽn çadırına yol tapa bilҽn cariyҽlҽr dҽ ondan
çҽkinҽrdi. Yanında cilvҽlҽnmҽyҽ cürҽtlҽri çatmazdı. Lҽlҽ vҽ
müҽllimlҽr tҽrҽfindҽn körpҽlikdҽn bir һökmdar, bir Ģeyx
kimi tҽrbiyҽlҽndirilir, incҽ һisslҽri qҽlbinҽ yol tapmağa
qoymurdu. Ҽlindҽ ya kitab, ya qılınc olurdu. Ya elm
öyrҽnir, ya da qılınc mҽĢqi edirdi. Tҽbiҽt isҽ sanki uĢaqlıq
dövrü olmayan bu insana acımıĢ, ona Ģeir istedadı, Ģairlik
qabiliyyҽti vermiĢdi, elҽ bil çiskinli dağlardakı quru daĢlar
göyҽrmiĢ, yosun bağlamıĢdı. Bu istedadi-Ģeiriyyҽ onun
ürҽyinҽ tҽrbiyҽçilҽrinin istҽmҽdiyi, arzu etmҽdiyi bir һiss
gҽtirmiĢdi. Ġndi bu һiss baĢ qaldırdı. Vҽ Ġsmayıl zҽfҽrin
zirvҽsindҽn öpdü, qüruru һeyrҽtlҽ, tҽkҽbbürü qibtҽylҽ ҽvҽz
olundu: «Sultanım xanım!» deyҽ qҽlbinin dҽrinliklҽrindҽ
pıçıldadı. Onun bu cҽngavҽr qadınla ilk görüĢündҽn heç kҽs
www.vivo-book.com
220
xҽbҽr tutmamıĢdı. Zaman gҽlҽcҽk, o bu adı istҽkli qızına
qoyacaq. Ġndi qҽlbi bir Ģair qҽlbi kimi titrҽdi: «Dünya
özünün nҽ qҽribҽ, nҽ gözҽl bir möcüzҽsini itirdi! Tҽҽssüf!»
Amma bakılılar Sultanım xanımın öldüyünҽ inanmırdılar. El
arasında söz gҽzirdi ki, qalanın üstündҽn atılıb özünҽ qҽsd
edҽn Bibixanım Sultanım deyil, düĢmҽn ҽsgҽrlҽrinin tҽqib
etdiyi baĢqa bir qız imiĢ. BaĢqaları da deyirdi ki, yox atılan
elҽ özü idi. Amma qalanın dibindҽ Ģҽһҽrlilҽr onu һavada
tutub xilas elҽyiblҽr. Bakılılardan ona yaxın olan bir neçҽ
nҽfҽr Sultanım xanımı, tҽslim anında Ģҽһҽrdҽn çıxarıb
aparıb, һaradasa, deyҽsҽn, ġirvanĢaһın Nardaran bağlarında
gizlҽtmiĢdilҽr. Onu gҽlҽcҽk döyüĢlҽr gözlҽyir, – belҽ dҽ
deyҽnlҽr vardı…
* * *
Bakı iĢğalçı ҽrҽb sҽrkҽrdҽsi ҼĢҽs ibn Qeys tҽrҽfindҽn
alınandan sonra keçҽn bir neçҽ ҽsr boyu belҽ qırğın vҽ talan
görmҽmiĢdi.
www.vivo-book.com
221
Sҽһҽr oldu. ġaһi-cavanbҽxtin ҽmrilҽ һacib ġirvanĢaһlar
türbҽsini niĢan verdi. Cavan qızılbaĢlardan bir neçҽsi
ҽllҽrinҽ bel vҽ külüng alıb türbҽni uçurdular, Sultan Ġbraһim
Xҽlilullaһın qabrini açdılar, sümüklҽrini çıxarıb bir yerҽ
topladılar. Sonra da һҽsirҽ büküb od vurdular. Bütün bu
mҽnzҽrҽni novruz Ģamı kimi ҽlvan qҽlҽbҽ libasına bürünmüĢ
Ģaһ vҽ ҽyanı, müridlҽr seyr edirdi. Aralıda qılınc gücünҽ
saray türbҽsi ҽtrafına toplanmıĢ Bakı vҽ ġirvan nücҽbası
dayanmıĢdı. ġiҽlik – din bayrağı altında һҽrbҽ baĢlamıĢ
qızılbaĢlar ҽһaliyҽ göz dağı vermҽk üçün cҽһҽnnҽmi
bҽrqҽrar elҽmiĢdilҽr. Carçı һamıya Fҽrrux Yasarın da belҽcҽ
«cҽһҽnnҽmҽ vasil edildiyini» söylҽyir vҽ oxuyurdu:
«Üsyana cürҽt edҽn һҽr bir dinsizin cҽzası budur».
ġaһ buyuruğu oxunub qurtardıqdan sonra, yığılanlar
içҽrisindҽn yaĢı yüzü çoxdan keçmiĢ bir qoca irҽli çıxdı. Bu,
Bakının tanınmıĢ alimlҽrindҽn Ġmamҽddin Bakuvi idi. O,
üzünü Ġsmayıla tutsa da, sözlҽrini taxtı ҽһatҽ edҽn yaĢlı
müridlҽrҽ eĢitdirmҽk üçün titrҽk, lakin uca sҽslҽ dedi:
– Günaһkarı cҽһҽnnҽmdҽ yandırmaq bir Allaһın iĢidir,
Ġslam dininҽ, töһvidҽ, Qurana qail olan Ģҽxs, xudavҽndi-
www.vivo-book.com
222
alҽmin bҽndҽsini odda yandırmaz. Nҽinki onun
sümüklҽrini... Qoca alimin sözü ağzında qaldı... «Sünni,
Yezid ĢirvanĢaһların qulu...» deyҽ onun boynuna tҽnab
saldılar, sürütmҽ elҽyib boğdular.
Qҽlҽbҽdҽn, atasının qatili һesab etdiyi ĢirvanĢaһlar
nҽslindҽn intiqam aldığına görҽ fҽrҽһlҽnҽn cavan Ģaһ,
ҽtrafına yığılanları seyr edҽrkҽn gözü, saray ҽrkanı vҽ
sҽrkҽrdҽlҽr içindҽ qara ҽlҽmҽ bҽnzҽyҽn ġeyx Mҽһҽmmҽd
SiyaһpuĢa sataĢdı. Ötkҽm sҽslҽ soruĢdu:
– Ya ġeyx, sҽn bu böyük qҽlҽbҽ, bu coĢqun tҽntҽnҽ
günündҽ dҽ qara libasdasan?
Gülümsҽr üzlҽr ҽllҽrini sinҽsindҽ çarpazlayıb qara daĢdan
yonulmuĢ һeykҽl kimi dayanmıĢ ġeyx Mҽһҽmmҽd
SiyaһpuĢa çevrildi. ġeyx һҽrҽkҽtsiz idi, qara ҽmmamҽli
baĢını azacıq sinҽsinҽ tҽrҽf ҽyib dillҽndi:
– Hökmdarım, mҽn mҽrһum atanız, mҽnim ҽziz mürĢidim,
Ģeyxim Sultan Heydҽr vҽfat edҽndҽn sonra qara
geyinmiĢҽm. Ayrı rҽng tanımıram. Mҽnim dҽsmalım da,
www.vivo-book.com
223
rҽxtxabım da libasım kimi qaradır.
Ġsmayıl, һҽsir içindҽ yanmaqda olan Sultan Ġbraһim
Xҽlilullaһın atҽĢlҽrҽ tutulmuĢ sümüklҽrini göstҽrib,
gülümsҽdi:
– Müjdҽ olsun sҽnҽ, ya ġeyx! Sultan Heydҽrin intiqamı
alındı. Bu gün onun oğlu sҽni qaradan çıxardır, – deyҽ o,
ҽlini ҽlinҽ çaldı, ҽmr etdi: – ġeyxҽ ağ xҽlҽt gҽtirilsin!
ġeyx Mҽһҽmmҽd SiyaһpuĢ özünü itirҽn kimi oldu. Yenidҽn
yüngülcҽ baĢ ҽyib dedi:
– Hökmdarım, mürĢüdüm darül-fҽnandan darül-bҽqaya
köçҽndҽ mҽnim bir ҽһdim dҽ olub: һҽmin gün mҽn öz
nҽfsimi öldürmüĢҽm. Odur ki, qara libas...
– Ya ġeyx, bu daһa gözҽl! Sҽn elҽ bir odu söndürmüsҽn ki,
onu yeddi dҽyirmanın suyu söndürmҽzdi! Elҽ bir ac ҽjdaһanı
öldürmüsҽn ki, onu bütün dünyanın varidatı doyurmazdı.
Elҽ bir düĢmҽni mҽһv etmisҽn ki, bҽĢҽrin qanını içsҽ
Dostları ilə paylaş: |