ГәМӘри бәни һашим һӘЗРӘТ Әбулфәзл аббасын (Ә) нурлу чөҺРӘСИ

YETMİŞ DOQQUZUNCU KƏRAMƏT

«AĞANIN ƏMRİ İLƏ ONUN ADI ABBAS OLACAQ.»

Cənab höccətül-islam Nurabadi buyurur:

4. Mən bu hadisəni cənab Müqimandan soruşmuşam, o da mənə şərh verib. Cənab Abbas Müqiman Məşhəddə tələbədir. Onunla 20 ilə yaxın yoldaşlığım olub. Çox yaxşı tanıyıram.

Nəql edir ki, altı yaşında ağır xəstəliyə düçar oldum. Böyrəkləri çirk edibmiş. Bədəni qeyri-adi şəkildə şişirmiş. Məşhədin və Nişapur şəhərinin həkimlərinə müraciət edir. Heç biri bu dərdə əlac etməyə qadir olmur. Hətta, bə`zi həkimlər müayindən sonra deyirlər ki, ölümə yaxınlaşırsan!

Dindar və əqidəli atası bir müddət onu Məşhəddə imam Rza (əleyhissalam)-ın hərəmində dəxil salır (Əlbəttə, onun əsl adı Məcid olub, həzrət Əbul Fəzl Abbasın(əleyhissalam) əli ilə şəfa tapdıqdan sonra adını dəyişib Abbas qoyur).

Bir müddətdən sonra işinin çoxluğuna görə Məşhəddən Nişapura gəlir. İmam Rza (əleyhissalam)-a oradan belə ərz edir:

«Ağa! Mən Nişapurda da olsam sizin mənə şəfa verməyə qüdrətiniz vardır!.»

Abbas ağanı Nişapura gətirir. Həmin gecə Abbasın atası yuxuda həzrət Fatimə (s.ə)-ı görür və o Həzrət də övladının şəfa tapması müjdəsini ona verir. Həmin gecə Abbas xəstəliyin şiddətindən bədəninin (vərəm halda) ölüm halında olduğunu hiss edir. Yuxudan ayılıb qapıya tərəf qaçır. Fəryad çəkir:

Mənim gözlərimi kim tutmuşdu?

Bu sözü deyəndə hamı Abbası müşahidə edir. Təəccüblə baxırlar ki, o yatdığı yerindən durub qapının ağzında yatıb və deyir

: Biz deyildik! Kim sənin gözünü tutub? Məgər nə görmüsən?

O özü nəql edir ki, iki nəfər ağa burada idi. Onlardan biri belə dedi:

Mən həmin kəsəm ki, atan mənə təvəssül etməklə sənə şəfa aldı. Digəri belə dedi:

Mən də Abbasam. Bundan sonra sənin də adın Abbas olsun!

Sonra həzrət Əbul Fəzl Abbas (əleyhissalam) mənim bədənimə əl çəkdi.

Əlbəttə, Abbasın atası həzrət Əblu Fəzl Abbasa (əleyhissalam) bir çıl-çıraq nəzir etmişdi. Şəfa tapdıqdan sonra nəzirini əda etdi. Həmçinin, nəzr edir ki, övladı Məcid (Sonradan adın dəyişir) tasua günü əhaliyə şərbət paylasın. Bununla da bizim əziz dostumuz cənab Abbas Müqiman həzrət Əbul Fəzl Abbasın (əleyhissalam) bərəkətindən təzə həyata başlayır.

HƏŞTADINCI KƏRAMƏT

«BİR ƏLİN MƏNİM DALIMCA GƏLDİYİNİ GÖRDÜM!»

5. Başqa hadisə cənab Həsən Yusifinin anbar sularında batmasından xilas olmasıdır:

Yusifi Nişapurun kəndlərinin birində sakindir. Yol hamarlayan ağır maşının sürücüsüdür. Hadisəni o özü mənə nəql etmişdir. O, əsl macəraya üç il əvvəl sual şəklində işarə etdi. Buyurdu:

Heç özüm də bilmirəm necə oldu ki, həzrət Əbul Fəzl Abbasın(əleyhissalam) adı birdən mənim dilimə gəldi və mən nicat tapdım. Çünki, mən bütün giriftarçılığımda imam Rza (əleyhissalam)-ın adını çağırırdım. Heç vaxt olmamışdı ki, müşkül işimdə həzrət Əbul Fəzl Abbasın (əleyhissalam) adını çəkim. Nəql edəcəyim hadisədə isə həyatdan tamamilə ümüdümi üzən halda, birdən bütün vücudumla həzrət Əbul Fəzl Abbası (əleyhissalam) köməyə çağırdım və nicat tapdım!

Hadisə belə olub:

Cənab Yusifi təxminən, 1995‒96-cı illərdə «Əsfarin» anbar suyunun qarşısındakı səddə işləyirdi. Hərdən bir işinin yanında suya girib çimirdi. Əlbəttə, üzməyi yaxşı bilmədiyinə görə çalışırdı ki, anbarın dərin yerlərinə getməsin. Amma, başqa işçi dostları üzməyi yaxşı bacarırdılar. Bir gün o və işçi dostları çimmək üçün anbar suyuna girirlər. O da səhvən suyun dərin yerinə gedib çıxır. Dostlardan hər birisi nə qədər çalışırsa onu sudan xilas edə bilmirlər. Çalışmaları nəticəsiz qalır. Təkcə bu işi görürlər ki, təzə nəfəs almaqdan ötrü onu suyun üzünə qaldırırlar. Nəhayət, çox çək-çevirdən sonra suyun dibinə gedir. Suyun dibinə çatanda birdən qəlbində bütün vücudu ilə həzrət Əbul Fəzl Abbası(əleyhissalam) çağırır. Bundan sonra gözümü suyun altında açdım. Təəccüblü idi. gördüm ki, dalımca bir əl gəzir. Tez əldən tutdum. O, məni səddin kənarına çəkdi və mən nicat tapdım. Çünki anbarda işləyənlər suyun üzündə əl-ələ verib mənim nicatımdan ötrü çalışırdılar. Elə də oldu. Allah, həzrət Əbul Fəzl Abbsın(əleyhissalam) bərəkətindən qəti ölümdən mənə nicat verdi.

HƏŞTAD BİRİNCİ KƏRAMƏT

BİRDƏN DAĞ TƏRƏFDƏN İKİ CANAVAR GÖRÜNDÜ!

Höccətül-islam Seyyid Əli Musəvi, Məhəmməd Babainin dilindən belə nəql edir:

1995-ci ilin Məhərrəm ayının doqquzuncu günü əhalidən bir nəfərinin həzrət Əbul Fəzl Abbasa(əleyhissalam) nəzr etdiyi qurbanlıq qoyunu qaçır. Mən və qardaşım qoyunun dalınca getdik. Nə qədər çalışdıqsa onu tutmağa müvəffəq olmadıq. Birdən dağ tərəfdən iki canavar çıxıb qoyunun dalınca getdilər. Biz də canavarların qoyunu parçalamasının qarşısını almaqdan ötrü tələsdik. Təxminən, qoyunun on metrliyində o iki canavar qoyunu tutdular. Onlardan biri qoyunun boğazından tutmuş, ikincisi isə tamaşa edirdi. Elə ki, qoyuna yaxınlaşdım. Canavar qoyunun boğazını buraxdı. Mö`cüzəli idi qoyunun boğazında heç bir cızıq yeri də yox idi. Bundan əlavə qoyunun belində canavarın caynaqlarının yeri qalmışdı. Lakin, heç bir caynaq qoyunun dərisini də cızmamışdır!

HƏŞTAD İKİNCİ KƏRAMƏT

«HƏZRƏT ƏBUL FƏZL ABBAS(Ə) ZƏMANƏTİ!»

Cənab hacı Əbul Həsən Şərifi yazır:

1. Mən bə`zi maşınların üzərində «Həzrət Əbul Fəzl Abbasın (əleyhissalam) zəmanəti» sözlərini oxuyanda öz-özümə şəkk edirdim ki, görəsən bu məsələnin sənədi var ya yox? Düzgündür ya yox?

Həmin fikirlə gecə yuxuya getdim. Gecə aləmi röyada gördüm ki, heç bir insan gözünə dəyməyən bir səhradayam. Bir ədəd qoyunu bir dəstə canavar dövrəyə alıb yemək istəyirdilər. Qoyun hələ diri idi. Fəryad çəkib köməyə səsləyirdi. Ona kömək etməyə heç kəs yox idi. İstədim irəli gedəm. gördüm ki, canavarlar məni də qorxudurlar. Öz-özümə fikirləşdim ki, görəsən bu qoyun kimindir ki, belə giriftar olub? Həmin anda qulağıma səs gəldi ki, həzrət Əbul Fəzl Abbasın(əleyhissalam) malıdır. Təəccübləndim. Görəsən həzrət Əbul Fəzl Abbas (əleyhissalam) nəyə görə öz qoyununu müdafiə etmir? Bəs «Həzrət Əbul Fəzl Abbasın zamanətində olmaq» məsələsinin nə faydası var. Birdən qarşımda böyük bir atın olduğunu gördüm. Atın üstündə ayaqları yerə dəyən və atın üzəngisindən hündür bir şəxsin oturduğunu gördüm. Lakin çöhrəsini nurun şiddətindən görmək olmurdu. At başını yerə tərəf əyib hərəkətə gəlmək istəyirdi. Lakin gedə bilmirdi. Həmin anda çöhrəsi nurdan seçilməyən şəxsdən sözlər eşitdim ki, buyurdu:

Bizə aid olan şeyi fərq etmir ki, insan yesin ya heyvan. Lakin bizə tapşırılanı qoruyuruq!»

Bu sözü deyib gözdən itdi. Özümə gələndə ayıldım. Başa düşdüm ki, gördüyüm atlı şəxs həzrət Əbul Fəzl Abbas (əleyhissalam) imiş. Bu səhnə ilə mənə başa saldı ki, Əbul Fəzl Abbasın (əleyhissalam) zəmanətində olmaq doğrudur. Bə`ziləri var ki, heyvanla fərqləri yoxdur. Bəlkə də Qur`an ayəsinə görə heyvandan da aşağı səviyyədədirlər:

«Onlar heyvan kimidirlər, bəlkə də daha çox zəlalətdədirlər». (Ə`raf-179)