40
təsvir edilən mənzərə daha qabarıq təqdim olunur. «Qafqaz müsəlmanlarının
maarifi» («Kaspi» qəzeti, 1914-cü il, 22 aprel, № 89) məqaləsində faktlar
müddəaları müşayiət edir, odur ki, deyilənlər inandırıcı, əsaslı olur. Adı çəkilən
məqalə 1908-12-ci illər ərzində Qafqaz müsəlmanlarının təhsilə yiyələnmə
səviyyəsi göstərilir. Həmin dövrdə 3 milyona yaxın müsəlman əhalisindən vur-tut
17.725 nəfəri ümumi təhsil almışdır. O zaman hər 100 rus uşağından 58 nəfəri
təhsilə yiyələnmişsə, bu rəqəm müsəlmanlarda 7 nəfər olmuşdur. Digər millətlərlə
müqayisədə təhsilimiz çox geri qalır – müəllifin gəldiyi kədərli nəticə budur. Hələ
1912-ci ildə isə C.Hacıbəyli yazırdı: «Böyüməkdə olan nəslə isə daha çox məktəb,
daha çox maarif lazımdır». («Yaralı yerimiz haqqında» («Kaspi» qəzeti, 1912-ci il,
24 oktyabr, № 240).
Maarifin yaranmasında məktəblərin rolunu qiymətləndirən C.Hacıbəyli hesab
edirdi
ki,
müəllimlərin
özlərinin
yetişdirilməsi,
hazırlanması
vacib
məsələlərdəndir. Bu mənada o, Qori və İrəvan seminariyaların artan tələbatı
ödəmədiyini dəfələrlə qeyd etmiş, Bakıda seminariya açılmasının zəruriliyini
göstərmişdir. «Müəllim seminariyası haqqında» («Kaspi» qəzeti, 1915-ci il, aprel,
№73) məqaləsində müəllif xəbər verir ki, Xalq Təhsili Nazirliyi Bakıda müəllim
seminariyası yaratmağa icazə vermişdir. Bu faktın əhəmiyyətini şərh edən müəllif
göstərir ki, son vaxtlar Bakıda məktəblərin sayı artmışdır. Lakin hər il rus-tatar
məktəbləri üçün 8 müəllim buraxan Qori müəllimlər seminariyası və ildə 2-3 nəfər
müəllim yetişdirən İrəvan seminariyası indiki tələbatı ödəmir. Odur ki, vaxtı əldən
verməmək, Bakıda müəllim seminariyasının açılmasını sürətləndirmək lazımdır.
Bu mövzuya bir müddət sonra yenidən qayıdan C.Hacıbəyli («Sabunçu
seminariyası haqqında», «Kaspi» qəzeti, 1915-ci il, 25 oktyabr, № 238) yazırdı:
«Maariflənmək ehtirası, yanğısı – indiki dövrdə müsəlmanların böyük
əksəriyyətini əhatə edən əhval-ruhiyyəni dəqiq ifadə üçün bundan başqa söz
seçmək çətindir… Avropa təhsilinə qarşı çıxmaq dövrü keçmişdir». Görünür,
kütlədəki yüksək əhval-ruhiyyə müəllifə də sirayət etmişdir. Bir tərəfdən xalqın
maariflənməyə meyli, digər tərəfdən cəhalət, nadanlıq, zülmət tərəfdarlarının geri
çəkilməsi C.Hacıbəylini ruhlandırmışdır. O, coşğun ehtirasla yazırdı: «Buna qarşı
(təhsilə qarşı çıxanlar nəzərdə tutulur – A.T.) çıxan cənablar anlamırlar ki, saman
çöpü ilə güclü selin qarşısını kəsmək mümkün olmadığı kimi, həyatın tələbindən
irəli gələn bu təbii prosesin önünə də sədd çəkmək mümkün deyil».
Müəllif yazır ki, 5-6 il əvvəl Bakı kəndlərində «müəllim» kəlməsini ehtiyatla
işlədirdik. Bu gün isə kəndlilər məktəb açmağı təkidlə xahiş edir, bu işə maddi
yardım göstərməyə hazır olduqlarını bildirirlər. «İndi əhali daha irəli baxır.
Adamlar yalnız özləri haqqında fikirləşmir, qardaş, qonşusu barədə də düşünür,
onların da maarifə can atmasına çalışır».
C.Hacıbəyli göstərir ki, bu mənada Sabunçu əhalisi xüsusi fəallıq göstərir.
Qori və İrəvan müəllimlər seminariyalarının tələbatı ödəmədiyi üçün, yeni
seminariya haqqında düşünürlər.
C.Hacıbəyli məktəb, maarif işi sahəsində dövlətin həyata keçirdiyi tədbirlərlə,
ziyalıların bu sahədəki səy və təşəbbüsləri ilə yanaşı ayrı-ayrı mesenatların,
xeyriyyə cəmiyyətlərinin fəaliyyətinə də böyük əhəmiyyət verirdi. Xeyriyyə
41
cəmiyyətlərinin maarif, məktəb sahəsindəki işinə dair C.Hacıbəylinin yaradıcılığı
haqqında ayrıca bəhs ediləcəkdir.
“Azərbaycan müəllimi” qəzeti, 8 oktyabr 1996
Ceyhun Hacıbəylinin dini görüĢləri
XX əsrin əvvəllərində Azərbaycanın ədəbi-mədəni, ictimai-siyasi həyatında
baş verən təbədüllatları cəmiyyətdə cərəyan edən proseslərin inikası adlandırmaq
olar. Bütün sahələrdə həyat sanki qaynayır, çalxalanır, tərəqqi ilə tənəzzülün
mübarizəsi daha qabarıq forma alır, bəzən toqquşmalarla müşayiət olunurdu.
Din sahəsində baş verən dəyişikliklər daha aydın şəkildə özünü göstərirdi.
Əlbəttə, bunun səbəbləri çoxdur. Fikrimizcə, dində baş verən proseslərə təsir edən
amillər aşağıdakılardır:
- XX əsrin əvvəllərində Avropada və Rusiyada təhsil görmüş dünyəvi
ziyalıların yetişməsi;
- maarifçiliyə meylin artması;
-
qəzet, jurnalların kütləvi nəşri;
-
iqtisadi münasibətlər. Sənayenin inkişafı;
-
sinfi mübarizənin güclənməsi və s.
Heç şübhəsiz, xalqının tarixinə və taleyinə bütün varlığı ilə bağlı olan
C.Hacıbəyli ətrafında baş verən proseslərə biganə qala bilməzdi. Təsadüfi deyil ki,
gənc yaşlarından qələmə sarılan Ceyhun bəyin daha tez-tez toxunduğu
mövzulardan biri də din idi. Hələ 10-cu illərin əvvəllərindən o, mətbuatda,
xüsusilə, daha çox əlaqə saxladığı, əməkdaşlıq etdiyi «Kaspi»də dönə –dönə bu
mövzuya müraciət edir, islamın dəyərləri, qanunları, dini ayinlər haqqında, habelə
cəmiyyətdə dinin yeri və rolu barədə sanballı məqalələrlə çıxış edirdi.
«Quranın tərcüməsinə dair» adlı məqaləsində («Kaspi» qəzeti, 1912-ci il,
12 aprel, № 82) C.Hacıbəyli çox mühüm bir məsələyə toxunur. Müəllifin qəti
qənaətinə görə, «nöqsanlarımızın bir səbəbi Quranı hərənin bir cür şərh etməsi,
onun tərcüməsinin olmamasıdır». C.Hacıbəyli haqlı olaraq sual verir ki, əgər
Quranın tərcüməsi yoxdursa, müsəlman öz müqəddəs kitabının məzmununu necə
öyrənməlidir? Müəllif kinayə ilə cavab verir ki, bəlkə ərəb dilini bilməyən «qara
mollalardan?!». Quranın uzun müddət doğma dilə tərcümə edilməməsi cəmiyyətdə
bir sıra bəlalar yaratmışdır ki, xalq uzun illər ondan əzab çəkmişdir.
Quranın tərcümə edilməməsi, doğru-düzgün şərh olunmaması bəzən
bilməyərəkdən islamın özünün əleyhinə çevrilən fikirlər doğurur, digər tərəfdən,
nadanlıq, cəhalət, fırıldaqçılıq üçün münbit zəmin yaradırdı. C.Hacıbəyli yazırdı:
«Xalqa öz dilində təqdim olunan Quran, şübhəsiz, tədricən onun dünyagörüşündə
dəyişiklik edəcək». Çox təəssüflər ki, islamın böyük təəssübkeşi C.Hacıbəylinin bu
istəyi, arzusu illər uzunu həyata keçirilməmişdir. Xalq, millət. Elə islamın özü də
bundan ziyan çəkmiş, zərbələr almışdır.
Dostları ilə paylaş: |