Akademikin Son eseri
Yüklə 0,89 Mb. Pdf görüntüsü
|
sağlıqlar deyildi. Dağ kimi yeməklər yeyildi, çay kimi içkilər içildi. Zarafat deyil, ölkənin bərkgedən nazirlərindən birinin oğlu evlənirdi. Dövlətin gündəlik qayğıları, qəza, yanğın, cürbəcür təbii fəlakətlər yaddan çıxmışdı. Hətta adamlar əzizlərinin öldüyünü gizlətdilər ki, möhtərəm Aslan nazirin və onun hörmətli gələcək varisinin qaşları çatılmasın, üzərinə tel boyda kölgə düşməsin. Günah öləndədir. Ölkənin belə bir xoşbəxt çağında ağıllı adam da şənliklərə qarışmadan, bu gözəl dünyanı qoyub başqa bir dünyaya köçər? Ölmək istəyirsən, get Mazandarana, day Avropada nə işin var! Axır ki, şənliklər bitdi. Bəylə gəlini xüsusi olaraq onların şərəfinə bu gün üçün tikilmiş imarətə gətirdilər. Toy hədiyyəsi olan möhtəşəm evin tikintisinə və onun qiymətli əşyalarına sərf edilmiş vəsait bütün ağla gələn rəqəmləri vurub keçmişdi... Bir baxan bir də baxım deyərdi. Yay-qış otaqlarının ləzzətini çıxarmağa, yemək, ziyafət və qonaq salonlarında, hovuz və hamamlarında dincəlməyə, bağ-bağatının hər tərəfini gəzib-görməyə günlərlə vaxt lazım olardı. Ancaq təzə evlənənləri belə şeylər ilgiləndirməz. Onlara bir pərdə arxası da yetər ki, kam alıb, kam versinlər. Kamranın seçimi də elə-belə seçimlərdən deyildi. Ata-anasının, bacılarının bəh-bəhlə təriflədikləri qızlar bunun əlinə su tökməyə yaramazdı. Aya deyir: sən çıxma, mən çıxım, Günə deyir: sən çıxma, mən çıxım. Doğrudan da, bir-birinə yaraşırdılar. Çünki Kamran da qızların ağlını başından alan yaraşıqlı, boy-buxunlu bir gəncdi. Və hər nə qədər qapalı qapılar arxasında danışsalar da, onun öz çevrəsi ilə barışmadığı barədə qırıq-qırıq söz-söhbət yayılmışdı, ona ümid yeri kimi baxanlar vardı. Bəylə gəlin uşaqlıqdan bir-birini tanıyırdılar; söz alıb söz verməsələr də, gizli istəklərini sezməmiş deyildilər. Pul pulu gətirər deyərlər. Gəlinin cehizini bir karvan çəkməzdi. Baş tacir utanmasa, özü də bu karvana qoşulub gələrdi. Gözünün ağı-qarası qızını Aslan nazirin oğluna verdiyinə nə qədər sevinirdisə, onu yola salmaq, evini həmişəlik tərk etdiyini düşünmək o qədər çətin idi. Ancaq qızı könülsüz getmirdi. Əsas onun Kamranı bəyənməsi və atasının təklifinə tərəddüdsüz cavab verməsiydi. Aslan nazirlə qohum olması elə bir hadisə idi ki, qısa bir müddətdə qızına verdiyi cehizin on mislini qazandıracaqdı ona. Ölkədə belə vərdiş eləmişdilər, belə düşünürdülər. Bu qədər nüfuz sahibi olan bir nazirlə qohumdursa, sözünün üstünə söz deyilməz. Onsuz da mal-dövlətdən gözü doyub, qazanc dalınca getmir. Allaha şükür, dünyanın varını da, yoxunu da görüb. Lazım olsa, bir neçə belə karvan verərdi. Təki övladı xoşbəxt olsun. Dünya dəyişilib. Kürsüdə yox, puldadır hakimiyyət. Ordunun, xəfiyyənin, siyasətin, təbliğatın əli çatmayan yerlərə pulun əli çatır. Adı rüşvət olmasa da, mahiyyəti rüşvət olan hədiyyələr paylayır, ölkələrin ürəyinəcən, ailələrin dərinliyinəcən işləyən gizli təşkilatlar, yalançı yardım mərkəzləri, ala-bəzək inqilablar, terror dəstələri göbələk kimi artır, ölkələr param-parça edilir, din və mədəniyyətlər qarışır, kürəsəl bəlalar və xəstəliklər gündə bir ölkəni vurur... İldə beş dəfə qapısını döyən vergi və əldəgöz polis olmasa, heç bu ölkədə hakimiyyətin varlığı, yoxluğu bilinməz. Lakin vergi və nəyə qulluq elədiyi bəlli olmayan müfəttiş sürüləri zəhlə tökür. Baş tacirin hörümçək toru kimi ölkəni bürümüş ticarət şəbəkəsi, maşın karvanları bu yoxlamalardan kənardır; o, dövlət içində dövlətdir, buna görə də qızını Aslan nazirin oğluna verməsi, sadəcə, iki ailənin yaxınlaşması deyildi, iki “dövlətin” izdivacı idi. Hər iki tərəfin qanını təzələyir, gücünü artırırdı. Ancaq bu qohumluğun bir tərəfi də vardı. Baş tacirin evi birdən-birə boşalmışdı. Salonlarda yel vurur yengələr oynayırdı. Sən demə, bu mülklərin hamısına can verən sevimli qızı Sunay imiş. Toy bitən kimi səs kəsildi və dünənədək işıqları göz qamaşdıran, səs-küyü pəncərələrdən daşıb dünyaya yayılan imarətin üstünə ölü sükutu çökdü. Ərinin nə çəkdiyini görən xanım “darıxma, tezliklə nəvələrin bəzəyər buraları” deyə təskinlik verirdi. Su axıb başqa qaba dolmuşdu. Baş tacir səssizliyə qərq olub, təkliyini işdə-gücdə unutmağa çalışanda Aslan nazir ipə-sapa yatmayan oğlunu nəhayət evə bağladığına sevinirdi. *** Gecə yarısı yengələr bəyi zorla öz otağına itələdilər: “Gəlinin gözünü yolda qoymaq günahdır!” Dinclik gətirən, ehtiras saçan gecə işığında səma rənginə bənzər bir rəngə boyanmış və ayrı bir dünyaya sərhəd çəkən tül pərdələrin önündə gəlin heykəl kimi dikilib qalmışdı, yəni gözləyirdi. Bir sərv ağacı kimi burda bitib, burda boy atmışdı sanki. Üzünün işığı tül duvaqdan süzülürdü. Bir-birini çox görmüşdülər. Ailə qonaqlıqlarında dəfələrlə söhbətləşmişdilər. Diqqətlə baxsan, aralarında bir bənzəyiş də görərdin və gəlinin anası bunu qürurla dilə gətirir və qudasına “sən Allah, gör balalarımız bir-birinə necə oxşayır” deyərdi. Buna görə də gəlinliyə namizədləri bir-bir lağa qoyub, rədd edən Kamran baş tacirin qızının adı çəkiləndə dayanmışdı. Bu ani nəfəsdərmə onun razılığı kimi qəbul edilmişdi və anası: “dünyanı gəzib dolansan, ondan gözəlini tapa bilməzsən, oğul” demişdi. İndi həmin dünya gözəli halalıydı və onu gözləyirdi. Bu gecə iki gəncin illər uzunu xəyal etdikləri o sirli olay baş verəcəkdi; nağıllarda deyilən kimi, inci deşiləcək, alınmaz bir qala alınacaq, sevgililər öz kamına çatacaq, üç gün-üç gecə ailə arasına çıxmadan, elə burda, bir-birinə qovuşmağın xoşbəxtliyini yaşayacaqlar. El arasında deyilən kimi, ay bacaya gəlmiş, vaxt çatmışdı. Gəlinin duvağını açıb əli ilə başını yuxarı qaldırdı. Belindən qucaqlayıb, divarlardan da gizlənirmiş kimi, Sunayı pərdənin arxasına çəkdi və başladı soyundurmağa. İki atəş üz-üzəydi və sanki tez soyunmasalar paltarları Əslinin donu kimi od tutub yanacaqdı. Arada pıçıltılar gəzirdi: “Xoş gəldin”. “Çox gözlədin məni?” “İstəmədin, gəlmədin”. “Yox, elə demə...” Bu qədər düymə olar paltarda? Açılmır, don sıyrılıb başdan çıxır və Allahın iki şah əsəri sarmaşaraq enli yatağa yıxılır. Bəyin toxunmasıyla qızılgül kimi pardaxlanan dodaqlar, döşlər ilahi çeşməsidir. İndi artıq arada heç bir maneə yoxdur. Gəlinin bədəni titrəyərək sevgilisini çağırır, əlləri onu özünə çəkir, ayaqları ona sarılır... Bu bəyin də həsrətlə gözlədiyi andır. Qıza sarılır, öpür, əzizləyir, yanır ona sahiblənmək arzusu ilə, onda əriyib itmək həsrəti ilə qıvrılır və birdən hiss edir ki, bədəni onun istəyinə uymur, yəni gəlini qadın etmək iqtidarı yoxdur. Onu tər basır, ehtirası başına vurur, daha bərk sarılır qıza, ancaq sonucsuz... Yorulub yan-yana uzanırlar. Sunay onun sıxıntısını anlayır. Qarşıda uzun bir gecə var... Di gəl, sabaha kimi davam edən sarışmalar, bəyin yatmış bədənini oyatmaq cəhdi boşa çıxır. Gəlin oğlanların “bağlanması” haqqında çox eşidib, “keçib gedəcək” deyərək başını sevgilisinin sinəsinə qoyub uyuyur. Məsələ ikisinə aid olsa, kimsə duyuq düşmədən bu minvalla günlərcə gözləyə bilərlər. Lakin bu gecəyə neçə göz baxır. Bağlı qapılara neçə qulaq dirənib. Qız evi şübhə doğurmayan bakirəliyin, oğlan evi dünənə kimi uşaq saydığı övladının ərlik-ərənliyinin sevincini bölüşmək istəyir. Bu yengələr də bir yandan, sanki içlərinə civə doldurubsan. Bir yerdə dayana bilmirlər, qulaqları gəlin otağındadır. Elə bil özlərini yıxacaqlar döşəyin üstünə. Başqalarına gülməli görünər, qoy gülsünlər, ancaq bu məmləkətin adamları bəy evinə bakirə gəlməyən qızı eşşəyə tərsinə mindirib geri göndərir. Araya narazılıq, bəzən qan düşür, bu dava on illərlə davam edir. Bəy heç razı olmasın bu ənənəylə. Desin ki, başınız xarabdır, bu mənim sevgilimdir. Toyu gözləməyə səbrim çatmayıb, fəth etmişəm qalanı... Yox, siz özbaşınasınız? Bu işi öz başına yapan gəlinə necə etibar eləmək olar, necə inandıra bilərsən ki, bu işi səninlə, sənin təkidinlə görüb. Bəs sən özün! Deyiklini evinə gətirənə qədər, izdivac bağlamamış, bu addımı necə ata bilərsən? Bir sözlə, çuvalda gizlədiləsi cida deyil. Ancaq bura Aslan nazirin mülküdür, sirri-səsi hələm-hələm dışarıya çıxmaz. Birinci dəfə deyil ki! Bir də, maşallah, Kamrana nə olub! Yumruğuyla divarı deşər. Toyda çox yoruldu. İstirahət eləsin, hər şey yoluna düşər. Yüklə 0,89 Mb. Dostları ilə paylaş:
|