83
silah gücü ilə sakitləşdirdikdən sonra geri qayıdırdılar. Şah Təhmasibin Gürcüstana
bu dəfəki yürüşünün səbəbi ―Əhsənüt-təvarix‖ əsərində göstərilmirsə də,
hadisələrin gedişindən aydın olur ki, bu səfərdən onun məqsədi heç də gürcüləri
cəzalandırmaq olmamışdır. Fikrimizcə, Şah Təhmasib bu yürüşə qardaşı Əlqas
Mirzəni həbs etmək xatirinə çıxmışdı. Həsən bəy Rumlu yazır: ―Dinin pənahı olan
şah köç-köç Gəncəyə gəldi. Oradan çıxdıqdan sonra Yevlaxda dayandı. Yevlaxdan
da İbrahim xan Zülqədər, Hüseynxan Sultan Rumlu, Göyçə Sultan Qacar, Şahverdi
Sultan Ziyadoğlu və Xacəbasanı 500 döyüşkən süvari ilə haqtanımaz Əlqasın
olduğu Şamaxıya hücuma göndərdi‖ [65, 317]. Yuxarıda göstərmişdi ki, Əlqasın
xoşagəlməz hərəkətini Şah Təhmasib bağışlamışdı, lakin görünür, qardaşının üsyan
etmək cəhdi onu təşvişə salmış və məhz buna görə də o, Gürcüstana yürüş bəhanəsi
ilə Təbrizdən çıxaraq Əlqasa hücum etmişdi. Demək lazımdır ki, Şah Təhmasibin
təşvişi əsassız deyildi. 941 (1534/35)-ci ildə Herata hakim təyin etdiyi ortancıl
qardaşı Sam Mirzə də ona qarşı düşmənçilik mövqeyində durmuş, ancaq tezliklə
bağışlanmasını xahiş etmiş və həbs edilib qalaya salınmışdı [65, 260-262].
I Şah Təhmasibin Şamaxıya qoşun göndərməsi ilə Əlqas üsyanının ikinci
mərhələsi başlanmış oldu. O vaxt Əlqas Dağıstana hərbi səfərə çıxmışdı.
Hadisədən xəbərdar olub geri qayıdan səfəvi şahzadəsi Samur çayı sahilində və
Qəbələdə şah qoşunları ilə döyüşüb məğlub olmuşdu [65, 320]. Əlqasın İstambula
qaçması ilə onun üsyanının ikinci mərhələsi bitdi.
Əsərdə biz bir daha Əlqasla 955 (1548)-ci ildə Sultan Süleymanın
Azərbaycana 3-cü hücumu zamanı qarşılaşırıq. Əvvəlcə türklərlə əlbir olan,
sonradan isə osmanlı sultanından üz çevirən Əlqas çox keçmədən Şah Təhmasibə
təslim olub qalaya salınmışdı [65, 340; 81, 270a; 76, 516] ki, bununla da Əlqas
üsyanının son mərhələsi tamamlanmış oldu.
Göstərmək lazımdır ki, qızılbaş yürüşü zamanı mühasirədə saxlanılan
Gülüstan və Dərbənd qalaları, nəhayət, 954 (1547/48)-cü ildə fəth olunmuş və adı
çəkilən birinci qala Şah Təhmasibin əmri ilə dağıdılmışdı [65, 321-322]. Həsən bəy
Rumlu yazır ki, Sulut (?) qalasının hakimi Məsih Şirvaninin təslim olmasından
sonra ―Şirvan vilayəti ikinci dəfə dinin pənahı olan şahın əlinə keçdi. O, bütun
Şirvan məmləkətini oğlu İsmayıl Mirzəyə verdi‖ [65, 323]. Lakin məlum olduğu
kimi, elə həmin il Şirvanın qızılbaşların əlindən çıxarılmasından ötrü cəhd
edilmişdi. Görünür ki, şirvanşahların varisləri öz nəsli hakimiyyətlərindən əl
çəkmək istəmirdilər. Həsən bəy Rumluya görə, 954 (1547/48)-cü ildə
şirvanşahların nəvələrindən biri olan Bürhan Dağıstandan Şirvana hücum edərək
qızılbaş əsgərləri ilə döyüşmüş və məğlub olmuşdu. Elə o vaxtlarda da Sultan
Süleymanın Azərbaycana 3-cü yürüşü başlanmış və bunu eşidən İsmayıl Mirzə
Şirvanı tərk edib, atasının köməyinə getmişdi. Bundan istifadə edən Bürhan
Şamaxını ələ keçirmişdi [65, 326-327]. Bizim müəllif yazır ki, Şirvan iki il
Bürhanın əlində qaldı. Ancaq 956 (1549/50)-cı ildə Bürhan qəflətən vəfat etdi,
məhz bu zaman I Şah Təhmasib öz qohumu Abdulla xan Ustaclunu Şirvanı
84
tutmağa yolladı və qızılbaşlar təzədən ora sahibləndilər [65, 341]. Göstərmək
lazımdır ki, şirvanlılar onlara rəğbət bəsləmir, özlərinə şirvanşahların nəslindən
hakim istəyirdilər. Təsadüfi deyil ki, 954 (1547-48)-cü ildə Şirvana hücum edən
Bürhan üstünə göndərilən qızılbaşlarla döyüşən vaxt onun tərəfində çoxlu yerli
əhali vardı. Bürhanın məğlubiyyətini təsvir edən Həsən bəy Rumlu həmin
məğlubiyyəti ―Bürhan məğlub oldu‖ kimi yox, ―Şirvan məğlub oldu‖ deyə ifadə
etmişdir [65, 326]. Bu məsələ ilə əlaqədar bir faktı da göstərmək lazımdır ki, 956
(1549/50)-cı ildə Bürhanı dəfn edən şirvanlılar ölkələrini ələ keçirən Abdulla xana
onun qəbrinin yerini göstərməmişdilərsə də, qızılbaşlar qəbri tapıb, meyiti oradan
çıxarmış, ölü başı bədənindən ayırmışdılar. Həsən bəy Rumlu bildirir ki, bu
hadisəyə görə şirvanlılar yenidən üsyan etdilərsə də, Abdulla xan üsyanı qanla
yatırtdı [65, 341]. Bu misallarda öz hakimiyyətlərini bərpa etmək uğrunda
şirvanlıların inadla apardıqları mübarizə nümayiş etdirilmişdir.
I Şah Təhmasib Şəki dövlətini də ələ keçirməyi qət etmişdi. O,
osmanlıların Azərbaycana 3-cü yürüşündən sonra qorçibaşı Sevindik bəy Əfşarı
Şəki üzərinə göndərmiş [65, 334], əmr yerinə yetirilmişdi [65, 334]. Lakin
qorçilərin hücumu zamanı qaçıb Kiş qalasına sığınan Dərviş Məhəmməd xan onlar
geri qayıdandan sonra yenidən Şəkiyə gəlmişdi.
Şəki 958 (1551)-ci ilə qədər Dərviş Məhəmməd xan tərəfindən idarə
edildi. Nəhayət, ―Şəki hakimi Dərviş Məhəmməd xandan dəfələrlə müxalifət üz
verdiyinə görə‖ I Şah Təhmasib çoxlu qoşunla Şəkiyə hücum etdi. Həsən bəy
Rumlu göstərir ki, Şəki xanının olduğu Gələsən-Görəsən qalası Şirvan hakimi
Abdulla xan və ona qoşulmuş gürcü Ləvənd xan tərəfindən mühasirə edildi [65,
350]. Yalnız 20 gündən sonra qala alınıb dağıdılmışdı [65, 350]. Bir qədər sonra
Gələsən-Görəsəni tərk edib qaçmaq istəyən Dərviş Məhəmməd xan öldürüldü və
beləliklə də, Şəki Səfəvi dövlətinin bir əyalətinə çevrildi [65, 351; 81, 271a; 61,
322a; 77, 204; 58, 83].
Həsən bəy Rumlu şirvanlıların müstəqil olmaq arzularını əsərində əks
etdirmişdir. Sultan Süleymanın 961 (1554)-ci ildə Azərbaycana etdiyi 4-cü hücum
zamanı Türkiyədən onunla birlikdə şirvanşahlar nəslindən olan Qasım bəy Şirvani
adlı bir şəxs də gəlmiş və Şirvana yürüş etmişdi. Bu xəbəri eşidən şirvanlılar dərhal
Abdulla xandan dönüb ona qoşulmuşdular [65, 382; 81, 273a; 58, 82]. Qasım
bəyin və üsyan edən şirvanlıların üzərinə yollanan Abdulla xan Təngədə onlara
çatmışdı. Bu haqda ―Əhsənüt-təvarix‖də oxuyuruq: ―qızılbaşlar hücum edən
vaxt şirvanlılar da qılınclarını sıyırıb döyüşə başladılar. Tezliklə Abdulla xan
Şamaxıya qayıtmağa məcbur oldu və Qasım bəy Buğurda gedib, 40 gün orada
gözlədi. Sonralar Abdulla xanın olduğu Gülüstan qalasına Qasım bəyin hücumu
zamanı 1500 qızılbaş döyüşçüsü şirvanlılar tərəfindən öldürülmüşdü. Buna
baxmayaraq səfəvi döyüşçüləri Qasım bəyi məğlub etdilər‖ [65, 383].
Güman ki, bu hadisədən sonra 961 (1553/54)-ci ildə 985 (1577/78)-ci ilə
qədər Şirvanda qızılbaşlara qarşı elə mühüm ixtilaf olmamış və buna görə də
Dostları ilə paylaş: |