Qondarma erməni soyqırımı faktların dili ilə
134
tələb etməyin imkansız və mənasız olduğunu anlamış
oldular. Bununla əlaqədar olaraq, Lord Kezzon Londona
göndərdiyi teleqrafında açıq-aydın şəkildə İsmət Paşanın
iradə nümayiş etdirdiyini əsas tutaraq “erməni yurdu” və
“soyqırım”ı iddialarından vaz keçmək məcburiyyətində
qaldıqlarını qeyd edirdi. Lozannada istəkləri puça çıxan
erməni nümayəndə heyəti 2 fevral 1923-cü ildə şəhəri
tərk etməli oldu. Bunun əsas səbəbləri barəsində qısa
olaraq qeyd edək ki, Lozanna sülh konfransına böyük
ümidlərlə gələn erməni nümayəndə heyəti və erməni
lobbisi tərəfindən irəli sürülən bir sıra iddiaların, ən əsası
“erməni yurdu” və “soyqırımı” ilə bağlı məsələlərə
dünya dövlətləri tərəfindən “hə” cavabının verilməməsi
ilə bağlı idi. Vəziyyətin drammatik həddə çatdığını və
getdikcə dərinləşdiyini görən erməni heyəti bundan
lazımınca yararlanmaq niyyətində idi. Bir-birinin ardınca
istər Antanta ölkələrinə, istərsə də Millətlər Cəmiyyətinin
ünvanına yazılan saysız-hesabsız məktublarda əsas qayə
“erməni soyqırımı” qurbanlarına və onların
ailə üzvlərinə
dəymiş ziyanın hesablanması və bunun təzminat
şəklində Türkiyə hökumətindən tələb edilməsi idi. Daha
çox İngiltərə hökumətinə müraciət etmiş erməni nüma-
yəndə heyətinin və ona bu işdə bir başa dəstək olan er-
məni lobbisinin bu dəfəki istəkləri də cavabsız qaldı. Bu
barədə türk tarixçisi Göyünc Necat yazır: “Erməni istək-
lərindən təngə gəlmiş İngilis hökuməti artıq bu
məktublara cavab verməməklə öz işini bitmiş hesab etdi
(83, 218)”. O, fikirlərinə davam edərək yazır: “Lozanna
görüşlərinin 4 fevral 1923-cü ildə dayanmasını ermənilər