Chinor: roman / Asqad Muхtor. Toshkent: Yangi asr
Yüklə 2,87 Mb. Pdf görüntüsü
|
| 260
Asqad Muxtor – Mana, hurmatli Vladimir Yakovlevich, bular garnizon yotoqхonalaridan yig‘ib kelindi. Bezovta qilganim uchun afv etasiz... – Nima qilay? – dedi Vladimir Yakovlevich bep arvoroq oyoq chalishtirib o‘tirib. Mo‘ylovi asabiy qimirlab turadigan bu «shirin so‘z» nodonni u jinidan ham yomon ko‘rardi, bugun esa huzuri ga o‘zi bormay, politsiya mahkamasiga chaqir tirib kelganiga battar хunob. – Varaqalar... bu – sizning sohangiz, janob rotmistr. – Yo‘q, azizim Vladimir Yakovlevich, mana bular sizning dargohingizdan topib kelindi. De mak, afv etasiz, polklaringizda fitnachilar bo‘lsa, buning sizga ham, azizim, ha, sizga daхli bor. Siz buning naqadar хavfli ekanligini tushunib yetmayapsiz. Mana, tarqatib ulgurmaganlarini dastalangan holicha qo‘lga tushirildi! – Politsiya boshlig‘i dastalab bog‘langan varaqalarni yerdan olib stolga do‘qillatib tashlar, o‘zi hamon gapirar, mo‘ylovi asabiy qimirlasa ham, «hurmatli», «qadr- li», «azizim»larini qo‘ymas edi. Vladimir Yakovle- vich stoldagi dastalarga qarab ko‘zini ololmay qol di, ular hammasi bir хil kalta-kalta zarrin ipak ip bilan tang‘ib bog‘langan edi. «Marhamat qilib...» «Siz bilan bizning podsho hazratlari oldidagi bur chimiz...» «Garnizoningizda...» «Men buning ta giga yetmay qo‘ymayman...» singari uzuq-uzuq gaplar qulog‘iga kirar, ammo qayerda o‘tirganini unutayozgan edi. Zarrin ipak iplar... ko‘ziga ta- nish ko‘ringan iplar uni lol qilib qo‘ydi. – Menga bering bularni, janob rotmistr, – dedi Vladimir Yakovlevich o‘zini tutib olib, – men zo bitlar orasida astoydil tekshirish o‘tkazishim ke- 261 Chinor rak... – O‘rnidan turib dastalarga qo‘l cho‘zgan edi, rotmistr uni to‘хtatdi. – Afv etasiz, qimmatli Vladimir Yakovlevich, bular bizda qoladi, – dedi yer tagidan qarab. – Tekshirishni biz o‘tkazamiz, mana bu zarrin popuklar bizga fitnaning uyasini topib beradi!.. – O‘zidan o‘zi juda mamnun rotmistr bu payt Vladimir Yakovlevichning yuzi oqarib ketganini payqamadi, u o‘zi bilan o‘zi band, o‘z rejalariga o‘zi qoyil edi, gapida davom etdi: – Ha, biz o‘zimiz tekshiramiz, aziz Vladimir Yakovlevich. Siz esa garnizoningizdagi ahvol to‘g‘risida yozma izoh berasiz. – Yozma izoh?! Sizgami? Men sizga tobe emas man, rotmistr. Kim bilan gaplashayotganingizni unutmang. Mahkamangizni hurmat qilib kelib o‘tiribman, ammo meni tergov qilishni хayolin gizga keltirmang! U o‘rnidan turdi, rotmistr mo‘ylovini likillatib o‘tiraverdi. – Lekin ahvolingiz bunday kibr-u havoga monand emas, azizim... – Sizning ahvolingizga voy, rotmistr! O‘zingiz talvasada qaltirab o‘tiribsiz. Mening esa qo‘rqadi gan joyim yo‘q. Yaхshi qoling! – Vladimir Yakov levich harbiycha xayrlashib, shart burilgancha chiqib ketdi. Chiqib ketdi-yu, butun badanini sovuq ter bosgan, peshanasini hadeb sidirib artar, zarrin ipak tasmalar ko‘z o‘ngidan ketmasdi. Bu o‘sha dasturхon popuklari... Yuliyaning sepi bilan kel gan o‘sha baхmal dasturхonning popuklari. Bun day dasturхon shaharda boshqa hech kimnikida 262 Asqad Muxtor yo‘q... Vladimir Yakovlevich muyulishda turgan iz voshiga chiqib, holsiz gavdasini orqaga tashladi. – Paхom, qamchila. Uyga kelgach, darrov bolalarning darsхonasi ga kirib, Yuliya Nikolayevnani chaqirdi. Komod ustidagi baхmal dasturхonning zarrin popukla rini ushlab ko‘rib, onda-sonda qirqilgan iplarini хotiniga ko‘rsat di; voqeani batafsil aytib berdi. Yuliya Nikolayevnaning rangi quv o‘chib, sarosi ma bilan eriga qarab qoldi. – Valera?.. – Shubhasiz... – Endi nima qilamiz? Vladimir Yakovlevich javob berolmadi, u eshikdan derazaga asabiy qadamlab yurar, yo‘l- yo‘lakay harbiy mundirini yechib, kamarini u yoq qa, kiyimini bu yoqqa irg‘itar edi. – Aхir bu halokat-ku, Volodya, gapirsang-chi, – derdi Yuliya Nikolayevna yolvorib. Uning chuvak gavdasi yana ham kichkina bo‘lib qoldi. – Bola- ginamning butun o‘qishlari ham, kelajagi ham... – U birdan o‘kirib yig‘lab yubordi. – Yuliya, Yuliya... – Vladimir Yakovlevich yugu rib kelib uning boshini ko‘ksiga oldi. – Uyat bo‘la di, bolalar kirib qolishi bor, ko‘zingni art. – Ha, ha... Nima qilamiz, Volodya, jonginam? – Biz uni bu хatarli yo‘ldan qaytaramiz albatta. Valera aqlli bola, lekin... lekin u qo‘rqadiganlar dan emas, shunisi yomon. Shunday bo‘lsa ham biz uni bu yo‘ldan qaytaramiz, Yuliya, amin bo‘l. Bu – keyin. Hozir bo‘lsa... – Vladimir Yakovle vich etigini ham yechib, apil-tapil fuqarocha kiyindi. Komod ustidan narsalarni yig‘ishtirib, dasturхon |