Çocuk Cerrahisi/1

Pankreas psödokistinin 
cerrahi endikasyonları:
hastalar düzenli gelemeyecek ise, kanama, enfeksiyon, perforasyon, peritonit varsa. 
İntestinal yaralanmalar:
Penetran travmalarda primer onarım yapılır. Künt travmadan dolayı olan intestinal 
yaralanmanın belirlenmesi geç komplikasyonların önlenmesinde ana faktördür. Peritoneal irritasyon belirtisi 
olan hastalar doğrudan ameliyata alınmalıdır. İntestinal yaralanmada unutulmaması gereken konu; hastanın 
2-3 gün içinde belirti vermesidir. Eğer duodenumun retroperitoneal parçasında sızıntı olmuşsa hastanın 
direkt filminde ya da BT‟de retroperitoneal hava mevcuttur. İntestinal perforasyonlu hastaların çoğunda 
serum amilaz seviyesi hafif yükselir. İntestinal perforasyonu olanlara laparatomi yapılır. Parsiyel 
obstrüksiyonlu duodenal hematomlar 7-10 gün boyunca N/G drenaj ve İV beslenmeyle tedavi edilebilirler. 
Komplet obstrüksiyonlu duodenal hematom 7-14 gün boyunca N/G drenaj ve İV beslenmeyle tedavi 
edilebilirler. 
Gastrik yaralanmalar:
Çocuklarda nadirdir, hemen yemek sonrası olan travmalarda, nazogastrik tüp 
uygulanması sırasında, endoskopik maniplasyonlarda ve havayolu açılması sırasında ortaya çıkabilir. 
Gastrik yaralanma belirtileri:
karında kontüzyon, NG tüpten kan gelmesi, karaciğer üzerine perküsyonda 
timpanizim, aşikâr peritonit belirtileri ve direkt grafide masif hava görülmesi. 
Kolonik yaralanmalar:
Penetran travmalarla oluşur. Fazla peritoneal kontaminasyonun olmadığı küçük 
kolonik perforasyonlar primer kapatılabilir. Yaygın veya kontamine yaralanmalarda koruyucu kolostomi 
gerekli olabilir. Rektal yaralanmalar nadiren keskin bir cismin üzerine düşülmesi ile oluşur. Çoğunluğu 
çocuk suiistimalleri sonucu olur. Bu yaralanmalar perirektal bölgenin drenajı, primer onarım ya da koruyucu 
kolostomi ile tedavi edilirler. 
Renal yaralanmalar:
Ürogenital sistemde en sık yaralanan organdır. Abdominal travmalı vakaların % 8-10 
udur. Travmaya maruz kalan % 1-3.4 arasında değişen kongenital anomali ve tümörler nedeni ile 
yaralanmaya uğrarlar. Fötal girişimler ve intrauterin böbrek ve diğer üriner sistem yaralanmalarına neden 
olabilirler. 
Belirtileri:
gross ya da mikroskopik hematüri, genitoüriner ve abdominal yaralanma, % 24 
hematüri olmayabilir, renal pedikül yaralanmalı çocukların % 50 sinde hematüri görülmeyebilir. Direk karın 
filmlerinde yaralı tarafa doğru skolyoz ve psoas gölgesinin kaybolması. 
Tanı:
İVP (kontrast madde dozu 
yüksek tutulmalıdır, önerilen doz 2 cc/kg), mesane veya üreter yaralanmasından şüpheleniliyorsa 
sistoüretrogram, USG, CT (İVP‟nin yetersiz olduğu durumlarda), renal sintigrafi. 
Tomografi:
renal 
yaralanmanın primer derecesinin belirlenmesinde, yayılımının gösterilmesinde değerli bilgiler verdiği gibi 
diğer intraabdominal lezyonların tanısında yardımcı olur. Noninvaziv olması önemlidir. USG, İVP ile 
anatomi tanımlanamıyorsa kullanılabilir. 
Tedavi:
Renal yaralanmaların % 5-10 u acil cerrahi gerektirir. 
Transperitoneal yaklaşım denenir. Ödem ve diğer yaralanmalar dolayısıyla toplayıcı sistemin drenajından 
şüphe varsa nefrostomi yapılmalı ve son olarak retroperiton iyi bir şekilde drene edilmelidir. Renal 
yaralanmalı bir hastada hayati önem taşıyan başka bir organın yaralanma ihtimali yüksek olduğundan; renal 
yaralanma ciddi bir kanamayla birlikte değilse öncelik bu organa verilmelidir. Hematüri sadece mikroskobik 
ve İVP normal ise aktivite kısıtlaması, gözlem yapılmalıdır. Gros hematüri varsa, hastaneye yatırılmalıdır.