Daunlots 83 korr

208 

 

Tau der Aarwet muargens frauh 

Lütt dat Klöckelken getrugge, 

Middags tau ner kuarten Rast 

Owends tau der saiten Rugge. 

 

Schulten Schimmel wußte wual 

Sik diän Klockenklank te duien, 

Bläif beym Plaigen puxtig stohn, 

Hoorte hai dat Klöcksken luien. 

 

As’ niu kam dai boise Kreyg, 

Mocht’ dai Schulte samt diäm Briunen 

Foort met furt in Faindesland 

Bey dai dickesten Kaniunen. 

 

Un dai junge Frugge deh 

Alle Arwet niu alläine. 

Trui dai alle Schimmel genk 

Met iär üwer Stock un Stäine. 

 

Wacker gräip dai Frugge tau, 

Üwerall soh sai no’m Rechten 

Imme Hiuse, Huaf un Feld, 

Un wäis Aarwet aan den Knechten. 

 

Wann vam Schulte kam ne Braif, 

O dat was ne Traust im Läide; 

Alles liäwere nigge op, 

Un dat Hius was vuller Freude. 

 

Awwer do, en Verreljohr 

Gafte hai kain Liäwenstäiken. 

Aarme Frugge! nirgens konn 

Sai sik Traust un Hülpe saiken. 

 

Äiner genk no’m andern af, 

Van diän Knechten intem Kreyge, 

Un in vertain Dagen was 

An diäm leßten Knecht de Reyge. 

---

209 

 

 

 

* * * 

 

Endlich van der Kumperney 

Kam no Wiäken, langen, bangen, 

Noricht, dat dai laiwe Mann 

Van diän· Tommys wöre fangen. 

 

Sumer genk un Hiärwest kam, 

Schleggergoise soh me flaigen 

Mehr as’ äinmool. Hey un do 

Wören Weyweslui am Plaigen. 

 

Ok de Schültske was vüär bey, 

Harre kaine Teyt verluaren, 

Plaigere as’ de beste Bur 

Mettem Schimmel stracke Fuaren. 

 

Äines Owends, wunderbar, 

Schäin dat Owendraut sau schoine. 

Schimmel spitzere dat Ohr, 

Luurte op dai Klockentoine. 

 

Ok dai Frugge jömerlich 

Soh int Owendraut no Westen, 

Dachte an diän laiwen Mann, 

Iären Fritz, diä’n allerbesten. 

 

Do op äinmol – bim bam bim, 

Lutt’ dai Klocke Engel’sheeren, 

Schimmel stonk – dai Frugge lait 

Ok dat trugge Dier gewähren. 

 

Kloppere fröndlech iähm’ den Hals, 

Buckere op dai lange Mähne; 

Op dat wäike Ackerland 

Fell manch häite, dicke Träne. 

 

Un sau hiät sai lange biät, 

Bit dai Klockenklang verklungen, 

---

210 

 

Traust un Friede is gewiß 

Daip in iäre Hiärte drungen. 

 

Miärk’re nit, biu still un sacht 

Kam ne Mann hertaugeschlieken, 

Dai sik met dem Taskenplett 

Vake düär de Augen strieken. 

 

 

 

* * * 

 

Niu beschlaut sai iär Gebiät 

Met dem hailigsten der Namen: 

„Hochgelobt sei Jesus Christ“ – 

„In alle Ewigkeiten. Amen“ – 

 

Hinger sik hoort sai dät Wort. 

Was dät seyne laiwe Stimme? 

Was dai Griuß van iärem Fritz? 

Blitzgeschwinde sprank se rümme. 

 

Aug’ in Aug’ – en Jubelschrai, 

Un sai hellen sik im Aarme – – – 

In diäm güllnen Owendraut 

Fell dai Trönendau sau waarme. 

 

„Fritz, meyn Fritz bo kümm’ste hiär, 

Unverhofft? Dat loot mik wieten!“ 

„Stille, Kind, en andermool! 

Sin diän Tommis iuderieten.“ 

 

Ok de Schimmel, dai niu soh 

Düse glücklech frauhen Mensken, 

Un den Heeren foort erkannt, 

Fenk ganz lustig aan te frensken; 

 

Genk dann op dai baiden tau, 

Dai niu Hand in Hand do stöngen, 

Deh akroot, as’ wann hai wöll 

Seynen Heern den Willkumm brengen. 

---

211 

 

„Schimmel, diu getrugge Dier, 

Dät weer ik dey nit vergiäten!“ 

Saggt’ de Schulte, diu saßt niu 

Auk deyn Braut in Rugge friäten.“ – 

 

 

 

* * * 

 

Daip am Hiäwen Owendraut 

Löchtere sau schoin im Westen; 

Häime gengen niu dai drai 

Glücklichen, sik iutteresten. 

 

 

 

W

INTER IM 

S

UERLANDE

 

– froiher un jitzund – 

 

Wann’t mool was vüär twintig Johren 

Winter imme Suerland woren, 

Saggte Pheylip füär de Frau: 

„Leybät, maak de Poorte tau! 

 

Loot et schniggen, winßeln, stüärmen, 

Vey wellt us beym Uawen wiärmen. 

Niem dat Paderbüärner Blaat*,   

 

         

*Kirchenzeitung Leo

 

Lies mey vüär iut Kiärk’ un Staat. 

 

Wellt niu schoin im Hiuse bleywen 

Un de Renten riuter schreywen. 

Länger-, Wiesen-, Gorenpacht 

Het gewiß viel innebracht. 

 

Bey diäm schlechten Hundewiäre, 

Gäit kain Menske vüär de Düäre. 

Depper nau bit an de Knai 

Möchte me süss düär den Schnai. 

 

Haal us laiwer mool ne Schinken! 

Un ne Wuarst un wuat te drinken. 

---

212 

 

Niu konn vey mool maitig gohn, 

’t Laupen hef v’ im Sumer dohn.“ 

 

Un dai haugen Suerland-Köppe, 

Daip verschnigget, aarme Tröppe, 

Kainer lait sik bey ’ne saihn, 

Bit taum äisten Froijohrsgrain. – 

 

 

 

* * * 

 

„Awwer niu, in usen Teyen, 

Alles well op Schnaischau gleyen, 

Un et gäffte en Malöhr, 

Wann mool gar kain Winter wör. 

 

Ach, et is taum Üwerschnappen, 

Met diän langen Schliegelkappen, 

As’ ne Flitzebuagenpinn*, 

 

 

                           

*Pfeil

 

Glit se üwer’t Schnaifeld hin. 

 

Kuart un gutt, in jedem Duarpe, 

In Brunskappel, op der Suarpe, 

Berel, Elpe, Drüppelkran, 

Het ne Schi- un Rodelbahn. 

 

Hennebern is nit verliägen, 

Rodelt met den Backetrüägen, 

Brabeke un Söchterop 

Foiert „Bobsligh“ oppem Kopp. 

 

Graute Naut is in der Frigget, 

Weyl’t do ümmer nau nit schnigget. 

Het nit Schi- nau Rodelbahn, 

Wachtet op de Eysenbahn. – 

 

Kumme vey no’m Winterbiärge, 

Froget no der Schi-Hiärbiärge, 

Alles knarrenvull besatt, 

Vamme Land un iut der Stadt. 

---