Daunlots 83 korr

203 

 

Dann, füär’t Gemainwual striäwen, 

Macht’ jeder sik taum Ziel, 

Un jeder satt’ füär’t Ganze 

Seyn Liäwen oppet Spiel. 

 

De Fiulhait ungerstützen, 

Dat kümmet niemools vüär; 

Unnütze Maitiggängers 

Dai schmitt me vüär de Düär. – 

 

Parteienzank un Hader, 

Dai wören unbekannt; 

Met Äinigkeit genk Friede 

Gemeinsam Hand in Hand. 

 

De Obrigkait weert ehret 

Bey düsem Volk der Tat; 

Ik wöll, ik wör auk Bürger 

In sau me Musterstaat! 

 

 

 

L

ANDMANNS 

K

LAGEN

 

 

Trurig stoh’ ik op der Diälen*, 

 

 

                         

*Tenne

 

Ach, meyn Hiärte is sau schwoor. 

Wat heww’ ik van meynem Quiälen 

Niu dütt ganze lange Johr? 

 

Jo, en Bur is te beduren 

In dür watersaten Teyt. 

Wenger’t sik nit ball’ taum Gurren, 

Is vergiewens all meyn Fleyt. 

 

Wual konn sik meyn Hiärte fröggen, 

Bo ik imme Lenten soh 

All dat friske, bunte Blöggen 

Un den Himel kloor un blo. 

---

204 

 

Roggen, Haber, Giäste, Waiten, 

Wicken, Iärften un de Soot* 

 

 

                          *

Raps

 

Soh ik in de Hälme schaiten, 

Ach, et was ne rainen Stoot. 

 

Jo, et was ne reyken Siägen. 

Alles stonk sau schoin un gutt, 

Doch dai hiemellange Riägen, 

Machte vieles wier kaput. 

 

Un dann kam met Duiwelseywer 

– Wai dat soh, dai was ganz baff – 

Sau en gräßlich Ungezeyfer, 

Fraat de besten Öhren af. 

 

Nittemool ne häile* Raiwe 

 

 

         *

ganz, unbeschädigt

 

Krit me in den Dränkekump: 

Dann dai frechen Miusedaiwe 

Friätet alles rump un stump. 

 

Ümmer nau met vullen Schiufeln 

Gütt et runner Schiul op Schiul*.  

 

 

         

*Schauer

 

All dai schoinen, dicken Tiufeln 

Weert mey in der Ere fiul. 

 

Wat ik alles woll verkaupen, 

Harr ik mey sau schoine dacht, 

Gold un Silwer, ganze Haupen, 

Härr’et siker in e bracht. – 

 

Awwer wat de Menske denket, 

Is ne Schatten aan der Wand. 

Diäm, dai alles wäit un lenket, 

Boig ik willig den Verstand. 

 

 

---

205 

 

R

IÄGEN

 

 

Riägen, Riägen! reyken Siägen 

Brengest diu diäm Landmannsfleyt, 

Aber* ach, biu ungeliägen 

 

 

 

                

*sic

 

Biste in der Ernteteyt. 

 

Brengest Elend un Verdiärwen, 

Wann diu dreywest friwel Spiel; 

Allem Schaffen un Erwiärwen 

Setteste en trurig Ziel. 

 

Schworer Aarbet schoinste Früchte 

Mäkeste in user Hand 

Bey der Ernte nau te nichte! 

Wai hiät Burensuargen kannt? – – 

 

Giegen Stuarm un Klagen kämpfen, 

Is dem Mensken nitte gaft. – 

Latt us usen Unmut dämpfen 

Un gesammelt friske Kraft! 

 

Guatt well vey’t anhäime stellen, 

Wat hai well, dat mott geschaihn, 

Dai gebütt dem Wind, den Wellen, 

Weert dem Riägen auk gebain. 

 

 

G

ROßVATTERS 

H

IÄRWEST

 

 

Düär meyn stille, kahle Feld 

Goh ik imme Hiärwest geren. – 

Is et nit, as’ wann de Welt 

Wöll taum grauten Kiärkhuaf weren? 

 

Bo beym Sumer-Owendraut, 

Jugendfriske Laier klungen, 

Het de Biärge, klain un graut 

Sik niu Truerschlegger bungen. – 

---

206 

 

In der Luft, sau blo un kloor, 

Sang de Leiwrink in der Froihe. 

Niu, düär dumpen Niewelsflor, 

Hör ik blaut nau Rawenschraie. 

 

Hör! van ferings gäit de Jagd: 

Auk dat schlanke Räih mott stiärwen, 

Un meyn Wald, met bunter Pracht 

Well seyn Dauenkläid niu fiärwen. 

 

An diäm willen Rausenbaum, 

 

 

 

    

→S.

 

222;

 

394

 

Dai im Blaumenschmuck hiät pranget 

Mey taur Lust am Feldessaum, – 

Schwore Afschäidströnen hanget. 

 

Buawen tütt en Kranichzug 

Üwer Nieweldunst am Hiäwen, 

No diäm Häime gäit de Flug – 

Is nit sau auk use Liäwen? 

 

Afschäid – Trönen – Häimegohn – 

Wual, et is us all beschieden. 

Wann de Wandersskop gedohn, 

Goh vey in taum Häimatfrieden. 

 

Achzig Johr! – wann’t Guatt gefällt, 

Segge ik „Adjüs“ der Eren. 

Diäshalf goh ik düär meyn Feld, 

Jedes Johr im Hiärwest geren. 

 

 

 

H

IÄRWEST

-W

INTER

 

 

Winter, alle Gruawerjohn, 

Bat sall dat beduien, 

Deyne Heerskop opteschlohn 

Bey us aarmen Luien? 

 

---

207 

 

’t is doch niu nau Hiärwestteyt, 

Bo nau vieles biuten, 

Un do moolst diu us met Fleyt, 

Rausen aan de Riuten*.   

 

 

             

*Fensterscheiben

 

 

Mann’gem fehlt im Keller nau 

Tiufeln, Holt un Kualen, 

Oppem Balken Hai un Strauh, 

Wintertuig un Sualen. 

 

Fräch, met säßtain Celsius 

Foort int Land te raisen! 

Knaidaip Schnai, ok läßte us 

De Tiufeln nau verfraisen. 

 

Niu konn vey in Land un Stadt 

Deyne Baushait buißen! 

Härrst diu doch Erbarmen hat 

Met us armen Pruißen! 

 

Use Jugend: „alles da!“ 

Dött sik nit dran stoiern, 

Met Juchhei un Trallala 

Kann se Schliegel foiern. 

 

Doch ik segg’: Diu alle Baar, 

Pack dik furt met Brummen, 

Briukest us vüär Januar, 

Nit mehr wier te kummen! 

 

 

 

E

N 

W

IERSAIHN BEYM 

E

NGELDESHEEREN

 

 

Uawen haug im Hiemelblo 

Oppem Biärge stäit ne Kiärke; 

Schicket us ne Klockengriuß 

Draimool run taum Dagewiärke. 

 

---