Daunlots 83 korr

185 

 

Kumm Fränsken, fix, goh mool met ropp, 

Ik steyge rin vam Dake!“ – 

Deck op diän Pott den Diekel drop, 

Gleyk, wann ik rainemake. 

Kumm Fränsken, bist ok meyne Briut, 

Help mey geschwind tem Fenster riut, 

Vam Dake in den Schuattstäin.“ 

 

Dat was gemacht! „Biu hiät hai saggt, 

Goh, paß op deyne Kroise? 

Un hiät en Kitzken schwuart mik macht, 

Dai maint et gewiß nit boise! 

Ik putze mik fix af, geschwind, 

Dann dat vey Briut un Bruime sind, 

Dat draf kein Menske wieten.“ 

 

Dat Miäken fix den Spaigel nahm 

Seyn Antloot te besaihen. 

Bo ’t awwer in de Küke kam, 

Dat Unglück was geschaihen. 

Unger dem Kroisepotte Glaut – 

Un uawen droppe dicken Raut*!   

 

 

 

 

*Ruß

 

Et kuakere hulterpulter. 

 

„En Diekel drop, en Diekel drop, 

Härr’ ik meyn Friggen loten!“ 

Klain Fränsken schlaug sik vüär den Kopp, 

Et was wual greynensmoten. 

„Ach Hanfrans, dat diu fiäget hiäst, 

Dat is dün Dag meyn Unglück wiäst, 

Goh häimlek flink düär’t Pöörtken!“ 

 

Am Owend, bo de Frugge kam, 

De Kroise optedisken, 

Un jeder ’t äiste Schlüppken nahm – 

Dat gaft’ en Tiäneknirsken! 

„Hüü!“ raip de Buer, „Potz sapperlaut, 

Is dat niu Piäper oder Raut, 

Hey mirren mang diär Kroise?“ 

---

186 

 

„’t is Pi – Piä – Piäp,’t is Piäper, Heer. 

Dai alle Piäperdause! 

Ik harr’ en kitzken viel Malör, 

Dai Diekel was wuat lause.“ 

„Jo würklich, niu hiät Fränsken recht“, 

Nahm do dat Woort dai Oberknecht, 

„Dai alle Piäperdause! 

 

Kain Diekel drop, kain Buam derin, 

An baiden Engen uapen, 

Dai Hanfrans stäig van uawen rin, 

Is ungen riuter kruapen!“ – – 

Do genk en Lecht ’nem jeden op, 

Blaut Fränsken kräig ne rauen Kopp, 

Laip füntrig in de Küke. 

 

 

 

K

AMPSCHULTE OP 

R

AISEN

 

 

Raisen! Ei, dat dau ik geren 

Un dat kann ik jedem rohn, 

Wai de Welt well kennen lehren, 

Mott met mey op Raisen gohn. 

 

Neulich mool, in äinem Lande – 

Bo dat was, do froog nit no – 

Brachte mik iut Rand un Bande, 

Wat ik alles hoort’ un soh. 

 

Riägen was do, niks as’ Riägen, 

Grade ase heyteland. 

Doch nit äinmol het diäswiägen 

Buren üwer’t Wiär e schannt. 

 

Met Mascheynen woorte mägget 

Alles, wat ment reype was, 

Opgenuamen, ingedrägget, 

Opgeladt, et was ne Spaß. 

---

187 

 

Op me eysern Droige-Wagen, 

Dai do extro was füär macht, 

Kemen feyf, säß, sieben Lagen 

Lause überäin gelaggt. 

 

Wat mey ’t beste hiät gefallen, 

Was dai „Trockenapparat“ 

In diän transportablen Hallen; 

Jo, sau’n Dink is doch probat! 

 

Genk dat Faier rin van biuten, 

Drüppelnaat vam Riänewiär, 

Kam’t no twäimool tain Miniuten 

Rappeldroige wier hervüär. 

 

Niäwenaan dai Diäskmascheyne, 

Laggte in un daask un bank, 

Wannere un kiärte feyne 

Alles selber blitzeblank. 

 

Mäggen, droigen, gleyk geduasken, 

Endlich, endlich was et g’rohn! 

All meyn Wünsken, all meyn Fuasken 

Soll niu in Erfüllung gohn. 

 

As’ ik mey niu lait erklären, 

Dat dat all elektrisch genk 

Un sik an kain Wiär te kehren 

Briuk’re, wai düt aan e fenk, 

 

Hoort’ ik meyne Frugge duawen: 

„Hännes! Hännes! maak dik d’riut! 

Woßt doch mäggen, ’t is grad buawen! 

Alles, alles wässet iut!“ – – 

 

Luie! härr ey meyn Gequäste 

Hoort, bo ik de Büx’ aantaug! 

’t was de Dag no’m Tierschaufäste, 

Na, niu wiet ey jo genaug. – 

---

188 

 

D

E 

R

OIWERBRIUT

 

 

Willer ase Füür un Water, 

Flücht’ger ase Stuarm un Wind 

Un verlaiwet as’ en Kater 

Is gar mannig Menskenkind. 

 

Jupp un Jaust, twäi glae Jungen, 

Driewen vake auk dün Sport. 

Spatzen oppem Daak het sungen, 

Bat sai alles iudeforrt. 

 

Äines Nachts, üm halweräine, 

Bo dat Düärpken schlaip un schwäig, 

Stöngen se wier ganz alläine, 

Heckern iut ne kahlen Straich. 

 

Gengen hinger Bußbaums Schoppen. 

Stickeduister was de Nacht. 

„Soll vey wool diäm Bättken kloppen?“ 

„Gutt! Dat harr ik auk all dacht.“ 

 

Bättken was dat Bußbaums Miäken, 

Bat nau nit verfrigget was. – 

Vertig Johr un twintig Wiäken 

Un nau ledig – is kain Spaß. 

 

„Kumm!“ saggt’ Jupp, „ – ik wäit ne Ledder, 

Räiket bit taum twerren Stock – 

Do beym Schiewerdecker Vedder; 

Knoip der awwer tau den Rock!“ 

 

Met der Ledder aangeschwumsket 

Kam dann ok dat Heldenpaar. 

„Ümmer sachte, nit gebumsket, 

Süss hört us dai Bußbaums Vaar!“ 

 

„Loot diän allen Oimen droimen, 

Bättken kumme vey te Gast! 

Tüsker dün twäi Appelboimen 

Is seyn Fenster – opgepaßt!“ 

---

189 

 

Endlich stonk de Ledder wisse. 

Rattengleyk sprank Jupp derop. 

„Git et Küsse, git et Schmisse – 

Gleyk, ik woge meynen Kopp.“ 

 

Grade woll hai tipp – tipp maken, 

Luspern: „Bättken, stoh mol op –“, 

Flaug dat Fenster iut den Haken, 

Iäm de Krückstock oppen Kopp. 

 

Un de Ledder samt dem Jüppken 

Land’re glücklich imme Sand; 

Krach, karbums – sau’n schwungvull Schüppken 

Kümmet nit van zarter Hand. 

 

„Dat ik wier met häilen Knuaken 

Opstonk, härr’ ik nit e glofft, 

De Ledder hiät den Hals terbruaken 

Ik heww’ blauts de Nase strofft.“ 

 

„Jupp, bat mäkeste füär Spässe? 

Mott mik lachen krumm un schaif! 

Was nit richtig dai Adrässe 

Odder harr’ dik Bättken laif?“ 

 

„Dumme Demel, halt de Schnarre! 

Heww’ niks saihn un heww’ niks hoort, 

Awwer, dai mik siänte, harre 

Jedenfalls ne langen Boort.“ 

 

Imme Hiuse woorte’t helle, 

Schatten huskern hen un hiär. 

„Kumm, dai wellt us op de Pelle, 

Suih, se kummet iut der Düär!“ 

 

Un im Scheyn der Troonlatüchte 

Soh me Schüppe, Hack un Beyl. 

„Opgepaßt, vey konn villichte 

Do nau bey behelplick seyn. 

---