Daunlots 83 korr

168 

 

L

ACHEN

 

 

Kannst diu lachen, friß van Hiärten? 

Lachen dey de Säile frey, 

Lachend dey det Liäwen wüärten? 

Frönd, dann sey willkommen mey! 

 

Kumm, dat vey ok andre lehret 

Düse Kunst van Guatt beschiärt; 

Düse Kunst, dai Freude mehret, 

Dai us Gram un Grillen wiährt. 

 

Driä’ vey nit en schwoor Gewichte 

Suargen imme Liäwen met? 

Weert et nit naumool sau lichte, 

Wann vey kräfteg lachet het? 

 

Bai ’t bey Iärger aanplatz Schengen 

Klaukerweys’, met frauhem Sinn 

Kann tau friskem Lachen brengen, 

Tiusket Gold füär Eysen in. 

 

Lachen mott de Menske können 

Ase Froijohrssunnenscheyn, 

Mott sik dat Vergnaigen gönnen 

Altsmool kindlich frauh te seyn. 

 

Richtig Lachen häilt viel Wunden, 

Friß gelachet mäket junk, 

Is en Traust in draiwen Stunden 

Un im Schwäit ne kauhlen Drunk, 

 

Is en Stawestock im Liäwen, 

Wann’t ter rechten Teyt geschütt; 

Is en Strohl vam bloen Hiäwen, 

Wann’t Gewitter sik vertütt. 

 

In diäm güllnen Strohl sik sunnen, 

Is gesund füär klain un graut, 

---

169 

 

Met Verdrüt is niks gewunnen; 

Lachen toiwert frisken Maut. 

 

Alsau, wann de „Biärgwind“ wägget 

Ümme Ohren, Nas’ un Boort, 

Nit den Haut no’m Wind gedrägget, – 

Dann lehr ey dat Lachen foort! 

 

 

 

E

T 

G

LÜCKE OPPEM 

B

REYENSTÜCKE

 

 

Dät dat Wicken, Propheziggen 

Iut den Kaarten, iut der Hand 

Hört bey ’t Laiwen un bey ’t Friggen, 

Is us allen wual bekannt. 

 

Auk en Jüngling op der Elpen 

Kräig dat Friggen in den Sinn; 

Wußt’ sik anders nit te helpen, 

Genk no ’m Wickeweywe hin. 

 

Helt me hien dai graute Paute; 

Do – Sibylle, lies mey riut, 

Of de Taukunft imme Schaute 

Hiät füär mik ne laiwe Briut. 

 

Un dat alle Wickedäier 

Soh dat Poitken neype aan, 

Saggte: „Junge, ik kaffäier’ 

Dey, diu weerst ball’ Äihemann. 

 

Dorüm sey ment ohne Suargen, 

Deyne Taukunft gans genau 

Kenn ik, mey is niks verbuargen, 

Alsau: Hör mool schoine tau! 

 

Uawen oppem Breyenstücke* –   

 

            

*Flurbezeichnung

 

’t is kain Spaß, ’t is mey Bedacht, 

---

170 

 

Fingest diu deyn graute Glücke 

Mirren in der Maidaagsnacht. 

 

Doch – diu most et selwer saiken, 

’t Glücke loipet dey nit no. 

And’re Duiung, and’re Täiken 

Giew ik nit! – Sey klauk un goh!“ 

 

Un dai Jüngeling verfüntert 

Is bedächteg häime gohn; 

Hiät bedrüppelt rümme lüntert, 

Konn dat Rätsel nit verstohn. 

 

Foort diän Daag no düm Gepappel 

Laip dat Weyf am Knuren rop, 

No me Miäken in Brunskappel, 

Schlaugte do de Kaarten op. 

 

„Miäksken, kumm, ik well dey siegen, 

Of diu balle glücklech Briut! 

Well dey mool de Kaarten liegen, 

Hiärtenküning brenger ’t riut! – – 

 

O wahrhafteg, Kind, deyn Glücke 

Blögget dey – ’t is mey Bedacht – 

Uawen oppem Breyenstücke 

Mirren in der Maidaagsnacht. 

 

Diäshalf Miäksken, nit gespasset! 

’t Glücke is en spasseg Dink. 

Vake weert de Teyt verpasset; 

Un niu goh – un saik – un fink!“ 

 

O, biu is diäm Miäksken woren, 

Bo et dütt Orakel hoort, 

Woorte raut bit an de Ohren; 

Friggen harr et nau nit lehrt. 

 

---

171 

 

Stolz genk af dai Wicketante, 

Met sik selwer sehr tefriän, 

Doch dat Nigge, Unbekannte 

Nahm diäm Miäksken Rugg’ un Friän. 

 

 

 

* * * 

 

Maidaagsnacht kam still un sachte 

’t was en Wiär, sau schoin un feyn 

Un dat Breyenstücke laggte 

Hell un kloor im Mondenscheyn. 

 

Do soh ik ne Mensken laupen, 

Socht’ in jedem Buske no, 

Hinger Strauh un Quiekenhaupe 

Raip un söcht’re: „Ach, Guatt, jo!“ 

 

Söchtere taum Guatterbarmen; 

Ümm’ dai Linge*, dick un rund                 

*Bekannte hohle Linde zwischen Elpe

 

Schlaugte hai dai langen Aarmen, 

 

             

und Brunskappel

 

Raip iut daipem Hiärtensgrund: 

 

„Linge, Linge, dicke Linge, 

help mey doch in meyner Naut, 

Sieg, bo ik meyn Glücke finge! 

Sieg et fix, süss goh ik daut!“ 

 

Hör – suih do! – Kam nit en Miäken 

Gans van ferings? Is ’t ne Draum? 

Näi, ik well mik fix verstiäken 

Hey im hualen Lingenbaum.“ 

 

Aan te saiken, an te karmen* 

 

 

 

        

*jammern

 

Fenk niu ok dat Miäken aan, 

Nahm de Linge innen Aarmen 

Raip un söchtere gans wahn: 

 

---

172 

 

„Linge, Linge, dicke Linge, 

help mey doch in meyner Naut. 

Sieg, bo ik meyn Glücke finge, 

Sieg et fix, süss goh ik daut!“ 

 

Iut dem Stamme do ne Stemme 

kürte op dat Miäken in: 

„In der Linge, in der Klemme 

Stäit deyn Glücke, kuck mool rin!“ 

 

Ach, dat gafte Hiärtekloppen, 

Un dai helle Mond, dai schäin – 

Kaimes draf seyn Glücke foppen – 

Plötzlich stöngen sai vüäräin. 

 

„Toni diu? O sieg, bat dößte 

Hey nau in diär Maidaagsnacht?“ 

„August diu? O sieg, bat weste, 

Bat hiäst diu sau late macht?“ 

 

„August, ach, ik woll – ik mochte – 

Ach, un do verlaip ik mik!“ – 

„Toni, denk, ik genk un sochte 

Maidaagsrausen – un fank dik!“ 

 

All dat het se iärk berichtet, 

Auk dat Wicken, Kaartenschlohn; 

Het iärk giegenseytig bichtet 

Un ok gründlek Biuße dohn. 

 

’t Haupt, sai harren ’t Glücke fangen! 

Un diäm allen Wickeweyf 

Was dai Wicketrick gelungen, 

’t drank niu Kaffe, dicke, steyf. 

 

Well niu äiner van der Stroten, 

Dai kain Giegenpatt sik wäit, 

Mott sik auk mool wicken loten, 

Dann – hai wäit jo niu, biu ’t gäit. 

---