Daunlots 83 korr

177 

 

Woll sik op de Uawenbank 

Grade liegen schoin ter Rugge – 

Dann hai follt’ sik spanesk krank – 

Do kam seyne sanfte Frugge: 

 

„Kerel, niu suih en Dunderwiär! 

Bo hiäst diu wier rümme schwiemelt? 

Kümmest diu niu wier dohiär, 

Hiäst dey ennen aan e kümelt? 

 

Kopp int Nest, un Flierentäi 

Kuak ik, dai weert häite drunken. 

Muck dik nit, diu wäißt, owäih, 

Männeken, süss flaiget Funken!“ 

 

„Op Befiäl besuapen seyn, 

Op Kommando mott ik schwäiten! 

Früggelken, dütt miärk dey feyn, 

Weer’ dey wier en Für aanbaiten!“ 

 

Tünes was ball wier dermank – 

Fenk dai Frugge aan te jäiwen: 

„Mann o Mann, bat sin ik krank, 

Vamme Kopp bit aan de Täiwen!“ 

 

„Aarme Muisken, kumm, saufoort 

Motte vey diär Krankheit stüren. 

Lieg dik, ik well fix en Woort 

Äist met usem Dokter küren.“ 

 

Statt dat hai no’m Dokter gäit, 

Genk dai Schelm, dat Für te stuaken, 

Dann beyn Wüärmäihust* un schnäit 

 

              

*Wermutsstaude

 

Fix wat af, üm Täi te kuaken. 

 

Gaut ne ganßen Pott vull op, 

Un dat bittere Gebrugge 

Bracht dai Ganup* fixe rop 

 

                                     

*Schelm

 

Seyner laiwen kranken Frugge. 

---

178 

 

„Use Dotter dai hiät saggt, 

Väier Scholen sößte drinken, 

Süss wör’t alle üwer Nacht! 

Settken, loot den Maut nit sinken!“ 

 

„Wüärmäitäi – o wäih, o wäih – 

Goh, ik kann dat Tuig nit riuken! 

Laiwer daut – ’t is äinerlai – 

Ase sau ne Pott vull schliuken.“ 

 

„Wittmann seyn is auk kän Spaß, 

Düse Drank weert dey nit schunken, 

Bo ik neulich dicke was, 

Heww’ ick doch auk Flieren drunken!“ 

 

„Hiär dermet!“ Un Settken gaut 

Väier Scholen in den Magen. 

„Niu stiärw’ ik ne bittern Daut, 

Suarg füär use laiwen Blagen!“ 

 

Tünes awwer lach’re gau, 

Un met siuer-saiter Miene 

Deckere seyne Frugge tau, 

Deh dobey, as’ wann hai griene. 

 

Andern Daag stont Settken op, 

„Tünes, suih, ik sin wier munter, 

Diu hiäst doch ne klauken Kopp, 

Un deyn Täi, dai wirket Wunder!“ 

 

Tünes genk fix iut der Düär, 

Konn dat Lachen nit regäiern. 

Suih, do kam de Dotter hiär, 

Diän deh Settten aanredäiern. 

 

„Heydo, Dokter, ugge Täi – 

Hört mool iäwen – hiät mik reddet, 

Ohne ug, o wäih, o wäih, 

Härr’n se mik te Grawe beddet!“ 

---

179 

 

„Liebe Frau, das weiß ich nicht!“ 

„Hiät ug dann meyn Mann nit froget?“ 

„Nein.“ – „Dann hiät diän Boisewicht 

Wier de Schalk un Schelm e ploget!“ 

 

Fix int Hius – den Beßmenstiel –·  

Un diäm Kerel nogeschlieken. 

„Deynen Täi, diu Dunnerkiel 

Kriste gründlich aangestrieken!“ 

 

Tünes sprank in grauter Hast 

Häimlek in dat Schmengedingen*: 

 

 

  

*Milchkammer

 

„Hey, meyn laiwe Settken, saßt 

Diu mik doch sau fix nit fingen.“ 

 

Settken awwer fank ne foort, 

„Weßt wual in de Käierne* kriupen? 

 

 

            

*Kirne

 

Kumm mool hey, diu Hittenboort, 

’t git wier Wüärmäitäi te siupen!“ 

 

„Sau diu mey, sau deh ik dey, 

Settken, loot mik doch gewähren!“ 

„Jammerhase, kumm mool hey, 

Diu saßt mäcken, buißen, blären!“ 

 

Puff un Knuff un Klitsch un Klatsch – 

Fenk dai Leyste aan te wippen, 

Hin un hiär un – kladderadatsch 

Stüärteren run twäi Mielekdüppen. 

 

Plundermielk un saiten Schmant 

flaut diän beiden üm de Ohren, 

Un do siegere dai Verstand, 

Beide wören nöchtern wören. 

 

Un sei gaften iärk de Hand 

No dem äisten argen Schrecken, 

Fengen aan, diän saiten Schmant 

Sik iut dem Gesicht te lecken. 

---

180 

 

Alles engere met me Kuß: 

„Settken, bist meyn leiwe Drache!“ 

„Schmaichle nit, diu Pfiffikus – 

Bittern Täi is saite Rache.“ 

 

 

 

 

H

ASENPUISTER OP DER 

J

AGD

 

 

Herr Hasenpüster aus der Stadt 

Im Sauerland Verwandte hat, 

Woselbst er auch geboren war; 

Ging dort zur Jagd in jedem Jahr. 

 

Dann sprach er wieder kräftig Platt 

Und schnurrt es gar mit einem Rrrrad; 

„’t Suerland is meyn Vaterland, 

Do sprrink ik füärr düärr Grrind un Brrand.” 

 

Herr Püster, korpulent und klein, 

Ein Näschen wie Karfunkelstein 

Bestrahlet ihm, ob früh, ob spat 

Den dunklen Junggesellenpfad. 

 

Nun ging er eines Tags zur Jagd, 

Er zielt und schiebt, es blitzt und kracht, 

Die Häslein huschen – eins, zwei, drei – 

Am Busch, am Strauch, am Baum vorbei. 

 

Mit Eleganz und viel Geschick 

Sie werfen schnell ihr weißes Blick 

Gar höhnisch grinsend in die Höh’ 

Und sausen über Gras und Klee. 

 

Das ward Herrn Püster doch zu kraus – 

Sie streckten gar die Zunge raus! – 

Und lachten all bei jedem Knall: 

„Vorbei, Herr Püster, blas noch mal!“ 

---