Daunlots 83 korr

190 

 

Kuck mool, diusend Schwerenoiter! 

Bußbaums Oihme foiert aan, 

Bättken met dem· Tiufelnstoiter 

Gäit diän Knechten stramm vüäraan.“ 

 

Nowerslui met langen Schuaken 

Kemen: „Ei, bat git dat hey?“ 

„Daiwe! Räuber! ingebruaken! 

Helpet Lui! Dai fange vey!“ 

 

Üm de Ecken aanflankäiert 

Sprüngen plötzlich mirren mank 

Jaust un Jupp: „Bat is passäiert? 

Briener’t? Oder is bai krank?“ 

 

„Jungens, kummet as’ geraupen, 

Hey sind Waffen, kummet met! 

Heww’ ey nit twäi Keerels laupen 

Saihn, dai us bestualen het?“ 

 

„I verflixt, in uggem Schoppen 

Söh vey iäwen schwaken Scheyn, 

Kucket do, de Düär stäit uapen, 

Söll’n se do nit inne seyn?“ 

 

„Sieker, sieker!“ raipen alle, 

„Dat is kloor, se sittet drin 

As’ en Muisken in der Falle. 

Jungens, Maut! Bai gäit dorin?“ 

 

Statt dai Roiwers riut te wimmeln, 

Konn me äin’ no ’m andern saihn 

Van den Keerels sik verkrümeln. 

Üwerg blieben ganz alläin: 

 

Jaust un Jupp un Bußbaums Bättken 

Un de Stoiter; kuart un gutt: 

An diäm Klaiblaat was kän Blättken, 

Bat nit Glücke härr’ bedutt. 

---

191 

 

„Loot dai faigen Lümmels laupen 

Bättken, gif diän Stoiter hey, 

Ik well mey de Räubers kaupen, 

Schloh se kuart te Kroisebrey. 

 

Blit hey stohn.“ – Met äinem Sprunge 

Flaug hai int der duistern Düär. 

„Jupp, o Jupp, meyn laiwe Junge!“ – 

Bättken woll derhinger hiär. 

 

„Wann dat gutt gäit, ik well’t luawen, 

Jaust, kumm hey, ik birre dik!“ – 

Do sau grade fenk en Duawen 

Aan im Schoppen mörderlik. 

 

Huilen, Joilen – ’t was taum Griusen! 

Schriggen, Raupen: Mord un Brand; 

Un den Stoiter hoort’ me biusen 

Vüär de Pöste, Briär un Wand. 

 

Jupp was fest’ am Iutbetahlen; 

Schwumskere diän Stoiter gutt. 

„Ug sall doch de Duiwel halen, 

Roiwertuig – bums – goh kaputt!“ 

 

Bättken hiät seyn Hiärtken biewert 

Grade as’ ne Lammersteert. 

„Ach, dai Keerels sind geliewert, 

Wann me düse Klöppe hört. 

 

Ik mott helpen! Jaust, ik laupe!“ 

Bättken sprank tem Schoppen rin, 

Biusere met Jupp tehaupe, 

Kräig ne Puff vüär Kopp un Kinn. 

 

„Hopla, Bättken, ’t is te late, 

D’ Stoiter hiät se furt e jaggt! 

Füär dün Kreyg bist diu te schade, 

Kumm, gewunnen is de Schlacht! 

---

192 

 

Suih, ik knuff nit geeren biäne, 

Düttmool awwer woor ’t en Muß! 

Biän ik mettem Stoiter siäne, 

Loipet ohne Rizinus.“ 

 

„Achdiumain – ey Lui un Kinger, 

Bat heww ik ne Angest hat! 

Kummet, Jungens, gatt met rinner, 

Maket ug dat Miul mool naat!“ 

 

Bo sai in der Küken seten, 

Bey nem Gliäsken Branntewin 

Un en Schinkenbuter eten, 

Schutte Bättken fleytig in. 

 

„Drinket, Jungens, larr ’t ug schmecken, 

Sülke Arwet mäket Duarst, 

Extro op diän aisken Schrecken 

Krit ok jeder nau ne Wuarst.“ 

 

„Hurra, Jupp, ik segg et liuter, 

Bättken is ne Edelstäin, 

Un niu goh ik fix mool riuter, 

Blit mool ’n Weylken schoin alläin.“ 

 

Ungefähr no feyf Miniuten 

Plötzlich – schnädderatä rumm trumm – 

Gaft’ et en Gerappel biuten: 

Schnick un Schnack un bumm bumm bumm, 

 

Kliätern,Klapstern, Ränkstern, Schnacken, 

Tratern, Trötern trummeldibus – 

Bättken raip met rauen Backen: 

„Jupp, o Jupp, se rappelt us!“ 

 

Do – met Masken un Zylinder, 

Witten Hansken, Schwalensteert 

Kam op äinmol enner rinder: 

„Hab die Ehre! Also hört! 

---

193 

 

Weil der Brautraub ist mißlungen, 

Räuber in die Falle ging, 

Wurde dies Konzert gebrungen, 

Denn die Braut den Räuber fing. 

 

Und ein Lösegeld bezohlet 

Jetzt der Räuber allsogleich, 

Sonst wird ihm das Fell versohlet 

Mit dem Stoiter pflaumenweich.“ 

 

Hinger Jüppken seyme Rügge 

Unger der Maske lach’re Jaust. 

Bättken helt dat Lachen trügge, 

Stallte sik, as’ wör’t verbaust. 

 

Jupp vergaat Wuarst, Schnaps un Buter, 

Bat hai süss nit lichte deh, 

Danß’re as’ ne hürksken Puter, 

Taug dann ok dat Portemannaie. 

 

„Hey feyf Mark, ik well berappen, 

Sauviel schmitt dai Briutrauf iut, 

Un dat and’re sall wual klappen, 

Bättken, vey sind Bruim’ un Briut!“ 

 

Dat dräif Bättken in de Wulle; 

’t lachet, trippelt hen un hiär, 

Danßet met der Branntweynpulle 

Fixe in de Hiusedüär. 

 

„Jungens, hurtig! Hey en Quäntken! 

Enne richt’ge Roiwerbriut 

Füär dat schoine Rappelständken 

Schürret us en Schnäpsken iut.“ – 

 

Düse Jux is viel beklandert, 

Was düär ’t Kiäspel fix bekannt, 

Jupp un Bättken awwer wandert 

Lustig in den Äihestand. 

---

194 

 

Buar dem Herd, taum Aangedenken 

An dat kühne Roiwerstück, 

Mott dai Tiufelnstoiter schwenken, 

Waken üwer iärem Glück. 

 

 

G

RAUTE 

H

AHNENJAGD

 

 

De Junkerbur harr’· mool twäi Hahnen 

Op der Haunerweyme* stohn. 

 

 

               

*Hühnerbalken

 

Äinen woll hai leßten Sostag 

Op seyn Hahnenköppken schlohn 

 

Füär ne Brohn. 

 

Det Hähneken was awwer flinker 

Ase Unkel Junker was, 

Doch dai dachte: „Ik sin klaiker 

Un verstohe kainen Spaß: 

 

Visier deyn Paß! 

 

Scharpe Schützen well ik halen, 

Dai sallt dey den Daut aandaun; 

Sallt dey buar dem Kamme blitzen, 

Un dann kriste deynen Lauhn, 

 

Diu Kujaun!“ 

 

Richtig kemen aan dai Schauster 

Un de Becker – met Gewiähr. 

Wäih – o wäih, diu aarme Vugel, 

Düse wellt dey an det Liär. 

 

Dunderwiär! 

 

Auk de Schmied un Schiewerdecker, 

Gar de Dierarzt kam nau aan, 

Fauerlui un Piärejungens 

Raipen foort: „Hai mott deraan, 

 

Dai boise Hahn!“ 

 

Nowerskop kam aangesprungen 

Half in Holsken, half in Schauh; 

---