195
Weyweslui un Blagenpööste,
Auk de Bürgemestersfrau
Kuckere tau.
Halli, hallo, – met Siusen Briusen
Genk dai dulle wille Jagd
Ümme Hius un Huaf un Goren,
Miste, Aalkump, Tiun un Schacht –
Blitz un Krach!
Dann düär Schoppen un düär Schüren,
Düär den Kauh- un Kalwerstall –
Flaug de Hahne – laipen Jiägers –
Schüte fellen knall un fall —
Verbey doch all.
Hurra, hurtig, ümmer födder!
Düärnaat was me all van Schwäit,
Doch van Leidenschaft düärglögget!
’t Hähneken, sau stolz un fräit
Woorte bäit.
Hahne, Hahne, bist verluaren!
Fluig doch an den Wängen rop!
Dä! – do bey der Jauchepumpe
Kräig hai ’n Kolwen oppen Kopp;
Dai aarme Tropp!
Weidmanns Heil! Hei was beduselt?
Heißa hopsa floribus!
Hahnenköppen imme Bäcksken
Op me grauten Hoggekluß:
Dat was Schluß.
Bo ik soh dai Heldenschwitte,
Schutte’t mik vam kallen Fuast.
Stramm genk ’t niu no ’m Adlerwäiert,
Stolz schmäit me sik in de Buarst:
O Heldenduarst!
196
Weyweslui het Trönen grienen,
Bo dat Dier seyn Blaut vergaut.
Jo, et was sau ’n störeg Hähnken:
Waug en Pund un siewen Laut –
Niu is ’t daut!
L
ENTEN
Iut Baum un Busk un Hecken sprütt
Dat friske Grain hervüär.
De Blaumenklocken lustig lütt
Im schoinsten Froijohrswiär.
Et trillert, flött un quinkeliert
Im Hagen, Wald un Feld,
Et singet, summt un musiziert,
Biu schoin is doch de Welt!
De Kuckuck raipet iut dem Wald,
Et dampet Biärg un Kopp,
De Haier blös’t, de Schwiepe knallt,
De Herde tüt biärgop.
Et Water strohlt un blitzet hell
Vam Sunnenscheyn im Grund,
An Biek’ un Seypen, Sprink un Quell
Statt Blaimkes feyn un bunt.
De Landmann schaffet unverwandt
Met ümmerfriskem Fleyt,
Bestellet frauh seyn Ackerland,
Ei is jo Säggeteyt.
De Lenten tütt met Sang un Schall
Düär use Biärgland niu,
O laiwe, laiwe Haimatdaal,
Biu schoin, biu schoin bist diu!
197
D
AT WITTE
F
ROIJOHR
Wat briuset de Sturm, wat riusket de Wald,
Wat mag wual dat Huilen beduien? –
Det Froijohr is do met aller Gewalt,
Ik höre de Schnaiklocken luien.
Doch, wat us dai Klöckelkes gistern e lutt,
Is dün Dag all ömmerweys* über us schutt. –
*eimerweise
Met wittem Gewand, ’n grain Kränsken im Hoor,
Kam’t Froijohr met Grillen un Schrullen*.
*verrückten Ideen
Niu hiät seyn Gefolg sik schrecklich dütt Johr
Beynoh op et Dautgohn verkullen*.
*erkältet
Un wann vey ok selber den Schnowwen mool krit,
Dann is dat nau ümmer det Schliemeste nit!
Dat Finkengeschlecht, de Heer un Frau Staar,
Verschliuket Lakritzepastillen,
Het alle ne boisen Rachenkatarrh,
Heer Kuckuck dai drinket Kamillen.
Professer van Stuark op der Fuask-Klapperjagd
Kräig Fuast in de Faite ganz wahn über Nacht.
In Läiwerkes Huisken was et sau blank,
Frau Drossel dai woll se besaiken.
Doch woorten baide Familien krank,
Trotz Buasttäi un Feldawethäiken.
Un Zeisigs· Trilinchen van Baukfinkenstadt,
Is van Influenza taum Stiärwen malat.
En Hase, en Foß, en Dachs, düse drei
Het neulich beym Froijohrsvergnügen
Op Räihkämpers Balle danzet im Schnai
Un den Ziegenpeter e kriegen.
Heer Päitrus, ik bidde, o stuire diär Naut,
Süss stierwet et Froijohr, d’ Gefolgschaft gäit daut.
198
F
RUGGENS
-B
IDDE AN DAI
E
YSHAILIGEN
Ey kallen drai, met Eys un Schnai
Im Mai dott us verschaunen!
Konnt selwer saihn, biu schoine grain
Sind Raiwen, Iärften, Bauhnen.
Van diäm Gekrui, vey Weyweslui
Konnt sieker niks verlaisen
Un latt nit no, bit ey siät: „Jo,
Et sall us niks verfraisen!“
Pankraz, Servaz un Bonifaz,
Ugge Braier hey op Eren,
Sind sehr galant, dat is bekannt,
Un hallet us in Ehren.
Äin Wunsk, Befiäl! sind stets fidel
Un driät us wual op Hängen.
Goh’ vey nit met, tain Piäre tett
Sai nit iut ihren Wängen. –
Nietmools weert nuurt, nit äinmool knurrt!
I, Guatt sall us bewahren!
Nie weert en Mann mool taum Tyrann,
Geschweyge taum Barbaren.
Ey gloiwet nit, bat vey all krit;
Bai wöll sik do beklagen!
Kostüm un Haut, taum Überflaut
Ok Mantel, Kläid un Kragen.
En Engel kann an manchem Mann
Sik wual en Beyspiel niämen.
Wann ev seyd klauk, willfahr ey auk
Un latt ug nit beschiämen!
Dostları ilə paylaş: |