Daunlots 83 korr



Yüklə 4,04 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə45/143
tarix19.07.2018
ölçüsü4,04 Mb.
#57074
1   ...   41   42   43   44   45   46   47   48   ...   143

152 

 

So hell un froh, as luter se 



Terheme hent gesungen. 

Se singent en alliöwerall 

Imme Osten, Süden, Westen. 

Et worent unse Jungens jo 

Un worent unse Besten. 

Un sid de Tiden noch so schlecht, 

Un hänt wi kum te iaten: 

Dei Jungens, dei gefallen sid, 

Dei wullt wi nü vergiaten!! 

 

 



N

ACHT


 

 

Hinger den Dennen verbrennt in letzten Farwen der Dag, 



Tüscher den Schöpzieswolliken werent de Sterenzier wach. 

Hoge stieget en letzte Lerche dem Lechte noh. 

Grod un rod in Nieweln op ens de Mond steht do. 

Wek un warem weget dür Busch un Blatt de Wind, 

Strieket sachte de Blaumen, as de Mutter ehr Kind. 

Küsset et sachte, sachte op den Mund un geht. 

Stille de Wind! Un Busch un Blatt un Blaume steht! 

Wind is wid in de Welt gegangen, der Sunne noh. 

Moren, met Sunne un Vüelen, is he wier do. 

Hoge steht de Mond nu un klor un kald un spinnt 

Fine Fiahme op Blaat un Blaume, dei van Silver sind. 

Van den Biargen rinnt et int Dal as Silwersand. 

Blos de Schatten stott duwwelt düster un draient int Land. 

Alles schlöpet dobuten in Hiarrguatts siekerer Wacht. – 

Ok din Herte well nu schlopen gohn. – Godde Nacht!! 

 

 



P

OSCHEFÜER

 

 

Hinger me Krüzbiarg verkrüpet de Dag. 



Luerig is et do buten, 

Un en Lecht üm et andre werd wach 

Hinger den düsteren Ruten. 

Buar den Biargen kiönnt de Nacht. 




153 

 

Stille is’t in den Bömen, 



Un de Sterenzier halent Wacht 

Iöwer der Erde Drömen. – 

Tröpzier van iligen Lüen gohnt 

Buten ut allen Inken, 

Schwarte Massen am[me] Biarge stohnt, 

In den Ogen hell Blinken. 

Liet ok de Welt noch in Winters Macht, 

Spiart doch den Lenten de Ere, 

Halleluja! Dür Dod un Nacht 

Lecht un Liawen is Here! 

Süh! Do blenkert en Füerbrand! 

Süh! Do wier! Do wier! 

Rechter Hand nu! Nu linker Hand 

Winket un wässet en Füer 

Bunger der Rhonard, amme hougen Sten 

Hellop met gleinigen Flüchten, 

Un vamme Ümmrige ok noch en 

Froh ase Freijohrslüchten. 

Wid, as de Biarge wisent, so wid 

Gigen de Steren wier 

Flammet un flackert ümmen Tid 

Hellop Füer an Füer. 

Ümme den Poschebom stark un richt, 

Iöwer de höggesten Äste 

Wegent un weigent de Flammen dicht, 

Stuwent de Funkenreste. 

Hunderte Quetschen in fürigem Kranz 

Ümme de Köppe geschwungen 

Wüppent un hüppent im Ringeldanz. 

Un et juchent de Jungen. 

Un de Alen bim Poschebrand 

Falent in Andacht de Hänge, 

Halent fromm den Haut in der Hand, 

Singent de Poschegesänge. 

Hent de Ogen voll blanken Glanz, 

Mischent sick unger de Jungen, 

Wisent, wu sei imme Füerkranz 

Freiher de Quetsche geschwungen. 




154 

 

Un de Jungens sid lustig derbi, 



Miatent sick imme Schwenken, 

Kloppent an de Quetsche am Auwert bi, 

Dat se länger sall wenken. 

Glaihnig de Backen im Füerglanz 

Un de Ogen voll Lüchten 

Schwenkent se stolz imme Füerkranz 

Ase flammende Flüchten. 

Un de Stecken imme Poschebrand, 

Wacholder, Dännentöppe 

Lüchtent wid dür et Osterland 

Iöwer de höggesten Köppe, 

Knisternt un knatternt hart un froh. 

Dusende Funken flüchtent 

Ümme den Poschebom lichterloh. 

Un de Sternzier lüchtent 

Lange noch in de Osternacht, 

Wann de Blan imme Drömen 

Priöttelnt van Quetschen un Füers Pracht 

Un van den Poschebömen. 

 

 



I

N DER 


M

IÖLLE


 

 

In der Miölle amme Water 



Do klappert et Rad: 

Klipp! Klapp! 

Amme Emmer imme Stalle 

Met deftigen Strichen    

 

 

 



        

*Strieken?

 

Do melket de Mad: 



Stripp! Strapp! 

 

Op hültenen Holschen 



Kiönnt ilig de Knecht: 

Klipp! Klapp! 

De Mad imme Stalle 

Tüt fester* de Strieken    

 

 

 



           

*faster?

 

Un luert int Lecht: 



Stripp! Strapp! 


155 

 

In der Miölle amme Water 



Do klappert et Rad: 

Klipp! Klapp! 

Amme Emmer imme Stalle 

Do knutschet un frengelt 

De Knecht de Mad. 

Stripp! Strapp! 

Klipp! Klapp! 

 

 



 

 

 



C

HRISTNACHT

*   

 

                   



*Vgl. thematisch: Koch 1992, S. 121.

 

 



Marias Hänge weigent 

Dat kleine, fine Kind. 

Engelen harfent un geigent, 

Dür de Ruten lustert der Wind. 

 

Maria is jung an Johren, 



Is schmal un fin un klor, 

Maria is golden in Horen, 

Is, as noch kein Mensche wor. 

 

De Nacht imme Stalle is lechte, 



Un brennt doch kein Tron un Spon. 

An der Porte lurent de Knechte 

Un lotent de Schöpzier stohn. 

 

Dat Kind imme Wingelenpacken 



Schlöpet in Mutters Schot 

Met runden Rösickesbacken, 

Met Hängikes, prall un rot. 

 

Maria hört op te weigen 



Un schlöpet sachte in. 

Stille werd dat Harfen un Geigen, 

De Tümmermann kiömmet rin 



Yüklə 4,04 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   41   42   43   44   45   46   47   48   ...   143




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə