135
mannege Huapenunge brieket dann entwei,
jo, et Affscheidniämmen dät deut weih.
Wann de Leiwerke singet gaarnit meh
un de Sunne muarrens oppsteiht spee,
wann de Riep opp allen Wiesen liett
un de leste Sproole Affscheid siett,
mannege Huapenunge brieket dann entwei,
jo, et Affscheidniämmen dät deut weih.
Wann de leste Röuse is vergohn
un de· leste Driuw’ int Kelter dohn,
wann de Feller lieg, verlooten statt
un de lesten Sängers uns verlatt,
mannege Huapenunge brieket dann entwei,
jo, et Affscheidniämmen dät deut weih.
Wo et Froijohr kahm met Sank un Klank
un de Summer später all diärdrank,
wo de Hiärwest brachte Früchte swoor
un opp einmool do et Winter woor,
mannege Huapenunge braak dann noch entwei,
jo, et Affscheidniämmen dät deut weih.
Wann de Mensken in d’r Jugend statt,
met viell Wünsken innen Summer gatt –
un de Liäwenshiärwest kiemmet dann,
fänget fixe öuk de Winter ahn;
mannege Huapenunge geiht dann noch entwei,
jo, et Affscheidniämmen dät deut weih.
T: Gabriel 1924 [enthält auch Prosa], Internetzugang: daunlots nr. 13*;
Schreibweise behutsam verändert, insbesonderer durch Auflösung
zahlreicher Kontraktionen.
L: Schulte 1987 [lokale Wörtersammlung];
Im reypen Koren 2010, S. 188-189 [mit Foto].
137
J
OSEPH
S
CHMELZER
(1880-1974)
Geboren in Olpe; Lehrer in Cochem
Wilde Blaumen
Spaß un Erenst in Olper Platt
[1925]
E
T
O
LPER
S
CHÜTTENFEST
Wann et Koren ripe an der Ere stet,
Un de Sunnenwind het iöwer de Tufeln get,
Wann de Fuare unger der Jiet mellmet,
Un et Beddelaken van Hitze pelmet,
Dat me owends nit rin well in et Nest:
Dann hent de Olper er Schüttenfest.
Wai van buten ickes afkummen kann,
Dei tüt de schwarte un den Schlippen an,
Deit örlik wat Groschens in den Bül
Un siet für de Fraue: Ale, nu mül!
Drei Dae kriste mick nit int Nest,
Ieck föhre noh Olpe opt Schüttenfest. –
Des Fridags Owends kanns der alt seihn
Met der Schüttenkappe rümefleihn.
Dei dauhnt se bit Dienstag nit af. – Ieck wedde,
Se god minseel dermet int Bedde.
Sunnowends margens in der tiehnten Uhre
Steet der Majoer Schürholz op der Lure.
Hei iket int Wiar. „Alwis, wu süht et ut?“
Dann deit he fierlick de Fahne rut.
De Musik kiönnt! Dat is en Word!
Wei dat in Olpe ens het gehort
Un het dann den Spektakel geseihn,
138
Dei kiömmet wier, un müchte fleihn!
Un tüt de Musik de Stroten rop,
Van der Minute steht Olpe op me Kopp.
Get Nomedags et Trümmelzien rund,
Dann schruppent un waschent de Wiwer sik wund,
Dat se fraih genaug op den Ümmerig kumment.
De Mannslüe dür de Tiahne brumment:
Do fehlt en Knoop un do en Schmischen,
Do bügelt amme witten Stümper et Lischen;
Do jolent de Blan ümmen Butzenknoop;
Do liett noch op der Stroote en Hoop,
Dei mut noch für me Zuge dodannent.
„Dei Stripen sal blank sin, wo wi wannent.“
Op me Marte werd tüschen angetracht
In der frischen Sunnendagsnomedagspracht.
Met Donnerbössen, wet Guatt wu alen,
Korten un dicken un langen un schmalen,
Isen un hülten, met un ohne Schluat,
Ower op jeder en Blaimzien, nett un akkrat,
Un dann der* Zug! Viarop twe Trümmelzier,
*sic
Der* blanke Schellenbom met den Bümmelzier.
*sic
Stolz schliepet drop so’n halwen Puark
Den Schüttenvuel: En eicken Knuark
Met bliakern Fliödderiken am bunten Ballige
Un imme Schnawel en blanke Medallige.
Dei vertig Mann Kammiß dohinger
Met allen Döwels Blosedinger.
Bunger vertig nü – un dann et beste –
So wult et de Olper taum Schüttenfeste. –
In Butzen un Hanschen, witt ase Schnei
Der Schüttenvorstand, drei un drei.
Un midden dertüschen, den Zilinder op me Ohre
Der* ale Kiönning van vürtejohre.
*sic
Verwegen de Kappe imme Knicke
De „Schützenbruder“, schrohe un dicke,
Knapp op de Benen un hoge getwisselt,
Kerels as Böme – un schmal gefisselt,
Hennerich, Schnatz un Hannes-Jesep,
Mundes, Christ un Pei[t]er-Jesep,
139
Grisen un schwarten, un hellen un Vösse,
En jeder stramm op der Schulter de Bösse. –
Fiaraff krint de Herens en Ständchen gebracht,
Dobi werent en paar passende Wore gesag[g]t.
Dann geht dorop, un et duert nit lange,
Dann sittet der Vuel op hoger Stange
Un süht de Schütten an der Küke schnuppern
Un an der Teke de Beerzier schlupperen,
Un hört dann nix ase luter wier:
Eine Portion Braten, drei Zuckerbier,
Fünf warme mit Kartoffelzalat,
Sechs Beffs, den Mostert seperat!
Kumm, ale Bubstert, si ens met!
Drink ut! En Saiten fürt Lisett!
Du gecke Mensche, schnuf doch en!
Schüdde op, me steht nit op enem Been!
Fribeer!! Bist de alt wo gewest,
Wo et Fribeer giet op Schüttenfest?
Dann kumm no Olpe! En Fiatter tiehn
Sühst de do op den Böcken liehn.
Du lens di en Glas für des Nomedags
Un kanns dann supen, soviel as de mags.
Do steht amme Faate der Hannes unt Gin.
Der Hennerich met me Meriketrin,
Imme Kapothaiken schmacket den Schum et Drützien,
Un et Threschen imme schamoen Kapützien.
Dat driwet un schüwet un quettet un dränget,
Dat klappert un klingelt un lachet un schänget,
Dat lecket de Schlewen un drinket un iet,
Bit et Fiatzien rootendrüge liett.
Un de Blan de Aiwers raffer hickelent,
Un den Alen op den Stiewen tickelent,
Un ümme de Beerböcke sick frastent
Un dem Vatter in den Geldbül tastent,
Unger den Dennen, der Vuelstange un tüschen
Den Bänken imme Zelte un unger den Dischen
Stott Kiarwe, pinnigevoll gepacket
Met Kniewelen van Bötters, un dat schmacket!!
En stödig Glas Beer in ener Fust,
Dostları ilə paylaş: |