37
ildən sonra hər bir xalq mandat sahibi olan dövlətin himayədarlığından tədricən qurtararaq öz müstəqil həyatını
təmin edə bilər. "Qəyyumluqdan birinci növbədə sizin Azərbaycan qurtarmalıdır!" deyə polkovnik Haske1
xəritədə Azərbaycanı göstərərək bildirdi. - Görünür, ölkəmiz onda çox yaxşı təəssürat yaradıb. Əlbəttə, bütün
bunları görmək bizim üçün çox xoş idi.
Denikin tərəfdən gözlənilən təhdidlərlə bağlı həyəcanımızın müqabilində polkovnik bildirdi ki, onun
fikrincə, Denikin ordusu nəinki bizə, heç Dağıstana və Şimali Qafqaza da təhlükə törədə bilməz. "Əlbəttə, onun
qoşunları həmin rayonları, o cümlədən də Dərbəndi tutacaq, lakin bu müvəqqəti xarakter daşıyacaqdır.
Rusiyanın mərkəzi hissələrində Denikinin kifayət qədər çox işi var və Sizi inandıra bilərəm ki, Sülh Konfransı
artıq Şimali Qafqazda Denikin üçün demarkasiya xətti müəyyənləşdirib və o, həmin xətdən cənuba doğru
hərəkət edə bilməz".
Ermənilərlə bağlı məsələyə qayıdaraq polkovnik Haske1 izah etdi ki, amerikalılar indiyə qədər "erməni"
deyəndə gözləri önünə yalnız Amerikada yaşayan erməniləri gətirirdilər. Hamı bu ermənilərdən danışırdı, hamı
onları əzabkeş sayırdı. "Bizim missiyaların Türkiyəyə və Qafqaza göndərilməsi, onların tərkibində çoxlu
amerikalının iştirakı faydalı olub. İndi artıq inanırıq ki, "nə bütün ermənilər yaxşıdırlar, nə də eyni dərəcədə
bütün Türklər pisdirlər". Daha sonra o, xəritədə Türkiyə və Qafqazı göstərərək əlavə etdi: "Bax bu ölkələri
ümumi bir mandat altında birləşdirmək olardı. Lakin Amerika həmin mandata sahib çıxmayacaq".
Vidalaşmamışdan əvvəl polkovnik dedi ki, gələn həftənin ya çərşənbə, ya da cümə axşamı Tiflisə
qayıdacaq və əgər məktublarımız olarsa, onları məmnuniyyətlə özü ilə götürə bilər. Cavabında polkovnik Rey-ə
məktub göndərəcəyimi dedim. Daha sonra ona öz minnətdarlığımı bildirdim və ümid etdiyimi söylədim ki, yola
düşənə qədər hələ onunla görüşmək və yaşadığımız oteldə duz-çörək kəsmək imkanımız olacaq.
Gördüyünüz kimi, bütün bu müddət ərzində (sentyabrın 26-dan başlayaraq) biz əsas etibarı ilə
amerikalılarla görüşməli olmuşuq. Tanınmış ingilislərlə, təbii ki, ünsiyyət imkanı tapa bilməmişik. Amma
bunun öz səbəbləri var və həmin səbəblərdən aşağıda bəhs edəcəyəm.
Digər ünsürlərə gəldikdə - ötəri şəkildə Milyukovu görmüşəm. Lakin bu ötəriliyin müqabilində məşhur
rus sosialisti Çaykovski ilə yaxından tanış olmuşam. Onun əvvəlki fəaliyyəti və rus sosializminin rəhbərlərindən
biri kimi cəmiyyətdə tutduğu görkəmli mövqe məni Rusiyanın keçmiş ögey oğullarına münasibətdə
Çaykovskinin fikirlərini bilməyə vadar edirdi. Lakin təəssüf ki, Şimali Arxangelsk hökumətinin sədri adlanan
bu adam bütün keçmiş çar səfirləri və elçiləri kimi (onların barəsində artıq Sizə yazmışam) "vahid və bölünməz
Rusiya" ideyasının qızğın tərəfdarlarından, hətta mən deyərdim ki, apoloketlərindən biridir. Tez-tez özünün
xalis demokratizmi və sosializminə istinad edən cənab Çaykovski Ümumrusiya Müəssislər Məclisinin
çağırılması üçün Kolçakın və Denikinin "qələbələrini" gözləyir. Bu Məclisi o, Rusiyanın xilas edilməsinin və
ayrılmış hissələrin yenidən "ana vətənin" ağuşuna qaytarılmasının alfa və omeqası sayır. "Siz bolşeviklərlə bu
cür çılğınlıqla döyüşən generallarımıza inanmırsınız, lakin bolşeviklər məğlub ediləndən sonra generallar
çəkilib gedəcəklər, Rusiyanı isə Demokratiya idarə edəcək".
Hadisələrə bu şəkildə yanaşan cənab Çaykovski Xəzər donanmasının Denikinə verilməsini daha doğru
sayır: "Axı bu Azərbaycan donanması deyil, rus donanmasıdır". O, məni səhər yeməyinə dəvət etmişdi. Burada
bilirsinizmi, kimə rast gəldim? Rostovdan Dövlət Dumasının keçmiş üzvü, naxçıvanlı erməni Əçəmova! Həmin
Əçəmov bütün cəbhələrə işləyir (özü etiraf etdi). O, öz "məsləhətləri" ilə ermənilərə kömək edir, lakin bununla
bir sırada və eyni zamanda həm də rus dövlətçiliyinin xilaskarları sırasında özünə yer tutub... Ruslar ona
minnətdardırlar. Hər halda, səhər yeməyində iştirak edən cənab Minorski (əvvəlcə Tehrandakı rus səfirliyinin
katibi idi, kürdlər haqqında tədqiqat əsərinin müəllifidir, onu çoxdan tanıyıram) bildirdi ki, ruslar indiki şəraitdə
Rusiyaya göstərdikləri mənəvi yardıma görə ermənilərə minnətdardırlar. Çünki ermənilər Rusiyaya qarşı hər
hansı bir etiraz tədbirində iştirak etmirlər. Denikinə və Kolçaka düşmən kimi yanaşmırlar. Bax əsl rus adamı
olan Əçəmovun "məsləhətlərinin" dəyəri budur! Adını çəkdiyim Minorski bu yaxınlarda Tehrandan dönərkən
Bakıda olub. Metropolda yaşayıb. Şəhərdə qayda-qanunun hökm sürdüyünü bildirir, amma onu da əlavə edir ki,
Bakıda demək olar ki, heç bir şey dəyişməyib, şəhər əvvəlki kimi rus ruhundan xəbər verir! Buradan da o, lap
yaxın keçmişə qədər Rusiya müsəlmanları adlandırılan indiki azərbaycanlıların Rusiyaya məhəbbəti və sədaqəti
qənaətinə gəlir.
"Bu yaxşı əlamətdir" - deyə cənab Minorski öz qılıqlı səsi ilə çoxmənalı şəkildə söhbətinə yekun vurdu.
Bir neçə gündən sonra o, mənə, baş çəkdi. Özü ilə birlikdə yeni (əlbəttə, bizim üçün yeni!) Bakı, Tiflis və
Batumi qəzetləri gətirmişdi. Bundan sonra daha görüşmədik. O, qayınatası Şebuninin yanında yaşayır. Həmin
Şebunin isə burada Çaykovski, Lvov, Maklakov, Savinski və Sazonovdan ibarət Rus Məclisinin, yaxud Rusiya
Nümayəndə heyətinin baş katibidir. Maklakovla Sazonovun hələ də rus səfirliyinin binasında yaşamalarına
baxmayaraq onlar işdən demək olar ki, uzaqlaşdırılmışlar. Maklakov on gün bundan əvvəl bir fransız generalı
ilə (Mangin) Denikinin yanına gedib və burada onun daha geri qayıtmayacağını söyləyirlər. Bir sözlə, bu qrup
hələ öz xilaskarları saydıqları generalların qəti qələbəsini gözləyir, bir tərəfdən Antantanın hərəkətlərini tənqid
edir, o biri tərəfdən isə "duz-çörək itirən" "yadellilərin" ünvanına bəzən tənələr, bəzən isə hətta hədələr
yağdıraraq mövcudluqlarını başqa heç bir şeylə büruzə vermir.