F. Köçərli adına Respublika
Yüklə 446,38 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- O.Uayld
26
Biz xoşbəxt olduğumuz zaman həmişə xeyirxahıq, amma xeyirxah olduğumuz zaman həmişə xoşbəxt deyilik.
O.Uayld,
ingilis yazıçısı Kitabxanada xoşbəxtlik günü ilə bağlı ədəbi-bədii gecə keçirmək olar. Bu tədbirdə, insanların can atdıqları ən ali məqsədi – xoşbəxt olmağı tərənnüm edən, onun mənasını ifadə edən əsərlərdən söz açmaq olar. Tədbir zamanı xoşbəxtlik haqqında slayd hazırlamaq olar. Slayd nümayiş olunduqdan sonra kitabxanaçı tədbiri açıq elan edir. Kitabxanaçı: Hörmətli tədbir iştirakçıları! Bu gün biz sizlərlə hamımızın ortaq amalımız, həyatımızın məqsədi olan xoşbəxtliyə həsr olunmuş Ümumdünya Xoşbəxtlik Gününü qeyd etmək üçün bura toplaşmışıq. Xoşbəxtlik – fəlsəfi kateqoriya olub, həyatdan yüksək məmnunluğun ideal vəziyyətini nəzərdə tutur. Bütün filosofların ortaq fikri budur ki, xoşbəxtlik maddi yox, daxili anlayışdır. Yəni insan, daxilən buna qabildirsə, xoşbəxtdir. Bu nöqteyi-nəzərdən, xoşbəxtlik məfhumu əsasən fiziologiya, psixologiya, fəlsəfə və s. tərəfindən araşdırılır. Xoşbəxtliyin fiziologiyası “xoşbəxtlik hormonları” adlandırılan endorfin, serotonin, dofamin hormonları ilə sıx bağlıdır. Onların orqanizmdə sintezi və dövr etməsi endokrin, infeksion və virus xəstəlikləri zamanı pozulur. Bunlar xoşbəxtlik məfhumuna elmi yanaşmalardır. Bəs xoşbəxtlik nədir? Bu haqda yəqin ki, hər kəsin öz fikri var. Çünki bütün insanlar həyatda heç olmasa bir dəfə bu sualı özünə vermişdir. Xoşbəxtlik sanki bir xəyaldır, hər kəs onu tutub 27
saxlamaq və ona sahib olmaq istəyir, lakin eyni zamanda başa düşür ki, o əbədi deyil. Çox zaman insanlar onlar üçün xoşbəxtliyin nə olduğunu bilmədən onun dalınca qaçırlar. Sadəcə sözlər, sadəcə hisslər, sadəcə anlar, saatlar, günlər, əbədiyyət... İndi isə mən sizlərin fikirlərini öyrənmək istəyirəm. Mən sizə vərəqələr paylayacam. Orada yazılmışdır: Xoşbəxtlik – bu... Hər biriniz buraya öz fikrinizi yaza bilərsiniz. Cavablar hazır olduqdan sonra mən onları toplayıb, cavabları oxuyacağam. Biz bu cavablar ətrafında müzakirələr aparacağıq.
Bir vaxtlar bir Müəllim yaşayırdı. Bu qəribə insan bütün ömrü boyu xoşbəxt idi, təbəssüm bircə an da onun üzündən əskik olmurdu. Onun bütün ömrü sanki bayram ətri ilə çulğalanmışdı. O, hətta ölüm yatağında belə şən halda gülümsəyirdi. Elə bil o, ölümün gəlməsinə sevinirdi. Onun tələbələri qayğılı və özlərini itirmiş halda ətrafında oturmuşdular. Nəhayət, onlardan biri dözməyərək soruşdu: “Müəllim, siz niyə gülümsəyirsiniz? Siz bütün ömrünüz boyu gülmüsünüz. Amma biz cəsarət edib heç vaxt soruşa bilməmişik ki, siz bunu necə bacarırsınız? İndi isə biz tamamilə çaşmışıq. Siz ölərkən də gülməyə davam edirsiniz. Axı, burada gülməli nə var? 28
Qoca cavab verdi: “Çox illər əvvəl mən öz Müəllimimin yanına gəldim. O zaman mən sizin indi olduğunuz kimi gənc və təcrübəsiz idim. Mənim cəmi on yeddi yaşım var idi, amma mən artıq əzabkeş idim, haldan düşmüş və həyata qəzəblə dolu. O zaman mənim Müəllimimin yetmiş yaşı var idi və o, heç bir xüsusi səbəb olmadan daim gülürdü. Mən ondan soruşdum ki, buna necə nail olur. O mənə cavab verdi ki, mən öz seçimimdə azadam. Bu da mənim seçimimdir. Hər səhər mən gözlərimi açanda, özümdən soruşuram: sən nəyi seçirsən – xoşbəxtlik, məmnunluq yoxsa, əzab çəkmək? Elə alınır ki, həmin vaxtdan mən hər səhər xoşbəxtliyi seçirəm. Axı bu, çox təbiidir!
Gözəl karyera qurmuş uğurlu məzunlar vaxtilə özlərinə dərs demiş qoca professorun görüşünə gəlirlər. Qısa vaxtda söhbət işin üzərinə gəlir. Tələbələr çoxsaylı çətinliklərdən və həyat problemlərindən şikayətlənirlər. Öz qonaqlarına qəhvə təklif edən professor, mətbəxə gedir və oradan qəhvədan və çoxlu müxtəlif – farfor, şüşə, plastik, büllür, həm bahalı, həm də ucuz fincanların olduğu məcməyi ilə qayıdır. Keçmiş tələbələr qəhvə dolu fincanlarını aldıqdan sonra professor dedi: “Əgər fikir verdinizsə, bütün bahalı fincalar götürüldü, ucuzlar qaldı. Heç kim ucuz və sadə fincanları götürmədi. Özünüz üçün yalnız ən yaxşısını istəmək arzusu sizin problemlərinizin mənbəyidir. Başa düşün ki, fincan özü özlüyündə qəhvəni yaxşı etmir. Bəzən o, sadəcə bahalıdır, bəzən isə bizim nə içdiyimizi gizlədir. Sizin həqiqətən istədiyiniz fincan yox, qəhvə idi. Lakin siz şüurlu şəkildə ən yaxşı fincanları seçdiniz. Sonra isə kimə hansı fincanın düşməsinə nəzər yetirdiniz. İndi isə düşünün: həyat – qəhvədir, iş, pul, mövqe, cəmiyyət – fincanlardır. Bunlar yalnız Yüklə 446,38 Kb. Dostları ilə paylaş:
|