rifah
və məqsədlər, şəxsiyyətin mənəvi axtarışları, onun fikir və problemlərinin
törəmələridir. Bundan əlavə, əvvəllər azərbaycan əxlaqı, eyniyyət, özünüdərk kimi
problemlər, demək olar ki, tədqiq olunmurdu. Əvvəllər, şöbənin estetika bölməsində
kateqorial aparatla bağlı əsərlər, musiqi estetikasına aid olan işlər üstünlük təşkil edirdi,
lakin bu mövzuların dəyərlərlə, həyatla, ünsiyyət və mədəniyyətlə bağlı olan problemləri
unudulmuşdu, yəni estetika öz qınına qapanmışdı.
Lakin, bütün çətinliklərə baxmayaraq, 90-cı illərdən başlayaraq, bu sahədə bəzi əsaslı
müsbət dəyişikliklər baş verməyə başladı. Eyni zamanda bu yeniliklər əsasən etika
şöbəsinə toxunmuş, estetika şöbəsi isə, bir növ, bu dəyişikliklərdən kənarda qalmışdı.
Dəyişikliklərin əsasən, həm kəmiyyət və həm də keyfiyyət cəhətdən pozitiv olması,
Azərbaycanda siyasi etikanın yaranmasına, humanist etikanın əsasının qurulmasına gətirib
çıxarmışdı.
Respublikanın filosofları yaxşı bilirlər ki, Fəlsəfə və Hüquq İnstitutunun etika şöbəsi siyasi
etikanın problemləri, vətəndaş cəmiyyətinin etikası, fərdi əxlaqi şüur məsələləri ilə
məşğuldur. Estetika şöbəsində bəzi əməkdaşların tədqiqatlarında estetik gerçəkliyin və
proseslərin dəyər qavrayışına yönəlmiş meyli özünü biruzə verir. Bunun üçün R.Bədəlov,
H.Əlirzayev və bəzi başqa əməkdaşların tədqiqatlarını göstərmək kifayət edər. Eyni
zamanda XIX əsrin sonu-XX əsrin əvvəlində Azərbaycan estetik fikrinin spesifikliyi və
xüsusiyyətlərini açıq şəkildə öyrənmək meyli özünü təzahür etdirir. Məsələyə tam ciddi
yanaşaraq etiraf etmək lazımdır ki, bu təşəbbüslərdə sovet fəlsəfə məktəbinin "çatışmayan
cəhətləri", təntənəlik, "kəskin məsələlərin hamarlanması", konfliktlərin inkarı, kontekstlərə
və dərin mənalara qarşı etinasızlıq və s. hələ də hiss olunur. Lakin, bütövlükdə ümumi
inkişaf meyli pozitivdir, çünki estetika ictimai-mədəni proseslə, onun dinamikası ilə əlaqəsiz
məhv olmağa məhkumdur.
İlk baxışdan, mənfi hallara onu da aid etmək olar ki, bu işlərdə Rusiya Elmlər
Akademiyasının Fəlsəfə İnstitutu, Rusiya kitabxanaları ilə əlaqələr zəifləyib. Eyni zamanda
Rusiya elmi ilə əlaqələrin zəifliyi əks təsir, yəni Azərbaycanda, o cümlədən etika şöbəsi
tərəfindən azərbaycan mentallığının mənəvi şüurun və azərbaycan siyasi gerçəkliyinin,
siyasi adətlərin daha fəal işlənilməsinə gətirib çıxarıb. Əlbəttə ki, İnstitut əməkdaşlarından
çoxunun Moskvada, etika sektorunda namizədlik və doktorluq dissertsiyalarının müdafiəsi,
yaxud özlərinin estetika şöbəsi ilə elmi kontaktları, "Voprosı filosofii" və "Filosofskie nauki"
jurnalarında çıxan məqalələri onların yaxşı yadındadır. Lakin, onu da görməmək olmaz ki,
bizim şöbələr artıq müstəqil elmi yoldadırlar. Əməkdaşların elmi işləri, məqalələri az-az
olsa da Rusiyada, Almaniyada, Kanadada çap edilir. Bəzi əməkdaşlar xaricdə olan nüfuzlu
Mərkəz və Fondların qrantlarını alır, İtaliyada (Syen şəhərinin universitetində) təkmilləşmə
kursunu keçir, tez-tez beynəlxalq konfranslarda cıxış edirlər. Son 5 il ərzində fəlsəfə elmləri
doktorları R.Bədəlov, E.Zamanova, İ.Məmmədzadə, A.Mustafayev, fəlsəfə elmləri
namizədləri D.Müslümzadə, V.Ömərov respublikada və Rusiyada, İspaniyada, İsveçdə
keçirilmiş konfranslarda öz məruzələri ilə çıxış etmişlər. Eyni zamanda şöbənin gənc
əməkdaşlarından S.Həsənova, M.İbrahimova, M.Səfərova və G.Əfəndiyeva namizədlik
dissertasiyalarını uğurla müdafiə etmişlər. Onu da qeyd etməmək olmaz ki, son 5 ildə şöbə
hər il öz oxucusu olan məcmuələr çap etdirir. Bu kitablara Azərbaycan filosofları tez-tez
istinad edirlər, ən başlıcası odur ki, bu məcmuələrdə etika və estetikanın dəyər elmlərinə
çevrilməsinin metodoloji əsasları xülasə edilmişdir. Bunlardan yalnız axırınçılarını göstərək:
"Etika və estetikanın aktual problemləri", Bakı, 1996, "Keçid dövrünün etik problemləri"
Bakı, 1997; "Siyasi etika və keçid dövrünün bəzi problemləri" Bakı,1998.
Əlbəttə ki, etika və estetika problemlərinə münasibətdə dəyər nöqteyi-nəzərindən
yanaşılmasının əhəmiyyətinin dərk edilməsinə baxmayaraq, məcmuələrdə çap olunan
şöbə əməkdaşlarının işlərində bir sıra çatışmamazlıqlar hiss olunur. Çoxları hələ də
məqalələri dissertasiyaların müdafiəsi naminə, yaxud uzun illər yaranmış "yazmamaq"
vərdişi ilə dərc edirlər. Lakin, dəyər etikası və estetikasına diqqət şöbənin gənc
mütəxəssislərini, ilk növbədə Y.Hüseynovu, İ.Məmmədovu və A.Bağırovu cəlb edir. Misal
üçün, Y.Hüseynov son illərdə əxlaqi seçim problemini, seçim ontologiyası və
fenomenologiyasını işləyib hazırlayır. Onun yazıları nadir hallarda nəşr olunursa da,
özünün ayrı-ayrı məqalə və çıxışlarında tədqiqatının fərdi-metodoloji prinsiplərini dürüst
ifadə edir. Onu da qeyd etmək vacibdir ki, tədqiqatçı sovet vaxtlarında olan bəzi marksistlər
kimi, metodologiyanı kənardan almır, onu özü əldə edir və fəlsəfi ünsiyyətin müstəqil
iştirakçısı olur. Onun alim kimi formalaşması "müəllim-tələbə" münasibətləri çərçivəsinə
qapanmır, bu onun elmi rəhbəri və digər alimlərlə daimi dialoqun aparılması və özünün
fərdi tədqiqatları zəminində baş verir. Öz işinə ciddi münasibətlə A.Bağırov da seçilir. Onun
tərəfindən hakimiyyətin təbiətini tədqiq etmək cəhdləri diqqətə layiqdir və ilk məqalələri
əsas verir ki, şöbə tez bir zamanda bacarıqlı tədqiqatçını əldə edəcəkdir. Bu isə o deməkdir
ki, bu günkü intensiyalar hədər yerə sərf olunmayıb. Təəssüflər olsun ki, şöbənin estetika
hissəsinin gənc alimlərinin yaradıcılığındakı vəziyyət bir o qədər də qənaətbəxş deyil.
Namizədlik dissertasiyasının müdafiəsindən sonra M.İbrahimova, demək olar ki, nəşr
olunmur. X.Quliyeva isə, əksinə, tez-tez nəşr olunur, amma onun işlərində, sözün həqiqi
mənasında, fəlsəfi təfəkkür, düşüncə və estetik əsaslanma çatışmır. Buna baxmayaraq,
şöbə ümid edir ki, bu nöqsanlar əməkdaşlar tərəfindən gələcək işlərində aradan
götürüləcəkdir.
Bu deyilənlərdən sonra, şöbə işçilərinin fərdi elmi işləri, onların elmi axtarışlarının
istiqamətləri, elmi-tədqiqat işlərinin planları üzərində bir az konkret dayanmaq istərdik.
Şöbə "Postsovet Azərbayçanda mənəvi şüurun strukturu və tiplərinin etik aksioloji
aspektlərinin tədqiqi" və "XIX-XX əsrlərdə Azərbaycanda estetik fikrin inkişafı" adlı iki
istiqamətdə iş aparır.
Azərbaycanda vətəndaş cəmiyyətinin perspektivləri problemi aşağıdakı mühüm suallara
cavabların axtarılmasını nəzərdə tutur:
1. Vətəndaş cəmiyyəti Qərbdə necə formalaşıb; vətəndaş cəmiyyəti ideyası ideal tip kimi.
2. Göstərilən ideyanın Qərbdə təşəkkül tapmasında liberalizmin rolu.
3. Siyasi etikanın iqtisadi tərkibi.
4. Azərbaycanda keçid dövrü monolit şüurdan differensiyalaşmağa və şüurun müxtəlif
tiplərinin ayrılmasına doğru hərəkət kimi. Hakim və marginal şüurların rolları.
5. Siyasi adətlər, siyasi elita və siyasi etika şüurun müxtəlif tipləri arasında olan sazişin
nəticəsi kimi. Bu prosesin təşəbbüsündə intellektual və siyasi elitanın rolu. Keçid dövrünün
ideologiyası və əxlaqı. Postsovet məkanın və zamanın spesifikliyi.
Bu sualların tədqiqi üçün metodoloji əsaslar kimi M.Veyberin, əxlaqın fərddən mənəvi
şüurun tipləri haqqında ümumiləşdirilmələrə keçməyə imkan yaradan, "ideal tip" ideyasını;
Deqanın və Pelossinin müxtəlif cəmiyyətləri, əxlaqi-siyasi sistemləri tutuşdurmaga şərait
yaradan müqaisəli metodogiyalarını;
Amerika filosofları S.Almon və S.Verbin, fransız L.Poyin və polşalı E.Vyatrın vətəndaş
cəmiyyəti və şüurun müxtəlif tiplərinin qarşılıqlı münasibətləri haqqında fikirlərini göstərmək
olar.
Metodologiyanın problemləri ilə ötən illər İ.Məmmədzadə məşğul olmuşdur. Metodoloji
məsələlərlə yanaşı, onun tərəfindən əsaslandırılmış, etnik və milli şüurun xususiyyətləri ilə
bağlı Azərbaycanda keçid dövrünün iki mərhələsi haqqındakı ideyası çox vacibdir. Siyasi
mənəviyyatın özünəməxsusluğunun təhlili, şüurun müxtəlif tiplərinin genezisi və təkamülü
haqqında düşüncələr də böyük maraq kəsb edir.
Vətəndaş cəmiyyəti bir ideal kimi bu cür açıqlanır:
Qərb fəlsəfəsində və etikasında cəmiyyət və dövlət; ideyasının bölünməsi; Əxlaqi-siyasi və