Hüseyn caviD
Yüklə 2,83 Kb. Pdf görüntüsü
|
227 Ş ə m s a Hər fəlakət ölkəmizə Yalnız bir yerdən gəliyor. Əvət, hər nə gəlsə bizə Həp Peyğəmbərdən gəliyor. Əcəl qanat gərib onu Qəhr edərkən bən qurtardım. Dişləri qırıldı, alnı Yaralandı da, bən sardım. Ah, əvət, bir zərbə daha Vurulsaydı məhv olmuşdu. Bən razı olmadım, yoqsa O çoqdan haqqı bulmuşdu. Acımasaydım bən ona, Əvət, bu gün sağ qalmazdı. Bəyəndiyi qadınlarla Zevqə, cünbüşə dalmazdı... İ k i n c i r ə i s (əli qılıcının qəbzəsində titrər və hiddətlə bağırır) Ah, əvət, ar olsun! Bizə Bütün dost, düşman gülüyor. Böylə sürüklənməkdənsə, Qəhrəmanca ölüm xoşdur. Qureyş evladına yazıq. Həpsi durub baqmaq istər. Ya şərəf, ya ölüm! Artıq Yetər şu miskinlik, yetər. B a ş k a h i n Ah, şu müqəddəs yurdumuz Düşmanlara oyuncaqmı? Üç yüz altmış mə’budumuz Bir Tanrıdan qorqacaqmı? 228 K a h i n (yanındakına) Baş kahin yanıldı sanki, Nerdə şimdi üç yüz altmış. Birini çıqmalı, çünki Böyük altın büt çalınmış. Ş ə m s a (çılğınca və sinirli) Vətəndaşlar! Onun qanı Yalnız bənim boynumadır. Hiç təlaş etməyin, onu Bir qız öldürməyə qadir. İki gənc qardaşım, babam Onun əmrilə məhv oldu. Hiç unutmam, bir yıl tamam Anam saçlarını yoldu. Əvət, Əbu Talib oğlu Onun sözlərinə uydu. Qılıcdan keçirib qutlu Bir evi erkəksiz qoydu. Bunca qavğa əl vermədi, Yenə qan salmaq istiyor. Gizli hazırlanır şimdi, Məkkəyi almaq istiyor. İnsafmı əkinçi, səfil Mədinə xalqı yüz bulsun. Cəngavər Qureyşin əsil Evladına qalib olsun? Yoq, bən istəməm yurdumda Uğursuz bayquşlar ötsün. Qarğa, quzğun yapıb yuva, Bacalar dərd, ələm tütsün. 229 Onu ölüm pəncəsindən, Hər kəs bilir, bən qurtardım, Yenə bən məhv eylərim, bən, İstəməm kimsədən yardım. Bu sırada T o p a l , x i d m ə t ç i n i n arqasınca məmnun qəhqəhələrlə daxil olur. Hər kəs onu şaşqın və məraqlı bir halda dinlər. B a ş k a h i n Nə var? Baş rəis gəldimi? T o p a l Xayır, başqa bir xəbər var. B a ş k a h i n Sən də artırma dərdimi, Söylə nə var, nə diyorlar. T o p a l (istehzalı qəhqəhələrlə) Aydın olsun gözləriniz, Çıqmış göylərə Peyğəmbər. Şimdi cənnətdə şübhəsiz Mələklərlə söhbət eylər. B a ş k a h i n Bıraq artıq kinayəyi! Açıq söylə! T o p a l Mədinədən Gələn var, o söylüyor ki, Bu günlərdə düşünürkən Peyğəmbərin başı dönmüş, 230 Bir bayğınlıq gəlmiş ona. Sonra bir mum kibi sönmüş, Qavuşmuşdur Tanrısına. (Hər kəs məmnun) Ş ə m s a (təlaş ilə) Demək ki, ölmüş, öyləmi? T o p a l Əvət, köçmüş yer yüzündən. R ə i s ə Şükür, çoq şükür! (Topala) Ən eyi Bir töhfə var sana bəndən. Ş ə m s a Xayır, xayır, bu şad xəbər Hiç sevindirmiyor bəni, Könül başqa yolda istər Peyğəmbərin ölməsini. İntiqam atəşi bənim Hala qəlbimi yaqıyor. Alevli beynimdə daim Kinli şimşəklər çaqıyor. Gərçi gördüm də arqasız, Öncə yeni həyat verdim. Lakin şimdi onu yalnız Kəndim öldürmək istərdim. 231 İ k i n c i r ə i s Öylə bil ki, sən öldürdün Yoq təəssüfdə bir səmər. (İstehzalı qəhqəhələr ilə) Halbuki Peyğəmbər bu gün Cənnət bağlarında gəzər. Orda yaqut, zəbərcəddən Möhtəşəm köşklər varmış. Bütün ətrafı gül bədən, Gözəl fəriştələr sarmış. Rəqs etdikcə huri-qılman, O həp kəndindən keçiyor. Elmas qədəhlərdə əl’an Gülgün şərablar içiyor. O halda, bilməm biz niçin Böylə nəş’əsiz baqalım? (Rəisəyə baqar) R ə i s ə (bir qıza) Qızım! Söylə, şərab gəlsin! (Qız içəri odaya keçər) İ k i n c i r ə i s (nəş’əli bir tevr ilə məclisdəki şəxslərdən birinə) Nə bəkliyorsun, a zalım? (Ud çalınır) 232 Məzkur şəxs (ərəb məqamlarına uyğun atəşli bir ahəng ilə oqumağa başlar) Of! Yaqar könlümü bir dərin sızı, Yaralamış bəni bir pəri qızı. Bən bir çoban, o bir çoban yıldızı. Hər gecə busələr yollarkən ona, Uzaqdan göz qırpıb gülümsər bana. Aman, yavrum, çabuq qədəhlər dolsun, Məclis güllər açıb bir cənnət olsun. Mey sun, nəş’ə gəlsin, dərd unutulsun. Bəlalı aşiqim elimdən ayrı, Yaralı bülbülüm gülümdən ayrı. Mey sun, gözəllər içsin qana-qana, Ruhlarda qopsun atəşli fırtına. Gözlər süzülsün, saçılsın hər yana İncə qəhqəhələr gül dodaqlardan, Çılğınca busələr al yanaqlardan. X i d m ə t ç i (gəlir, həyəcanlı bir tevrlə Rəisəyə) Əfəndim! Şəhrin hər yanı Atəş, alev püskürüyor. Xalqın işdən anlayanı Əhvalı müşkül görüyor. B i r i n c i , i k i n c i , ü ç ü n c ü r ə i s iztirab və təlaş ilə qarşıkı basamaqlardan çıqar, ətrafa baqarlar. R ə i s ə Ah, şu uğursuz xəbərlər Həp qəlbimi parçalıyor. Hər kəs gəlir, bir söz söylər, İnsan bütün şaş qalıyor. Yüklə 2,83 Kb. Dostları ilə paylaş:
|