İslam Qəribli
220
M. Hadinin “Firdovsi-ilhamat” kitabının titul səhifəsi
Məhəmməd Hadi və mətbuat
221
tasadüfdür, yoxsa təsadüfən daha qəddar, daha qəhhar olan
bəşərmidir?,- suallarına aydın cavab ala bilməyən müəllif
dostunun məsləhəti ilə qərara alır ki, xidməti vəzifəsini yerinə
yetirdikdən sonra, saat beşdə o bədbəxt qadınla görüşüb rubəru,
üzbəüz söhbət etsin, məsələnin mahiyyətini, işin nə yerdə
olduğunu öyrənsin.
Saat on ikidə idarəyə, işə gələn müəllif “övrətin taleyi
kimi siyəhrəng, könlü kimi qəlbişikəstə qələmini ələ alıb vəzifəsi
ilə məşğul olsa”da, “qələmin ucundan təşərröh edən qaralar
övrətin əyyami-siyəhfamını gözləri qarşısına gətirdiyindən” “stol
üstündə yığın-yığın duraraq” ona müntəzir olan işləri ilə əməlli-
başlı məşğul ola bilmir və aşağıdakı fikirlər onu düşüncələrə qərq
edir:
-
Ədalət, o mizani-səadət nə vaxt qurulacaq?
-
Müsavat, o qanuni-insaniyyət nə zaman icra olunacaq?
-
Hürriyyət, o yari-əfsunkar nə gündə ərzi-camal
edəcək?
-
Mürrüvət,
o
feyzi-cahanpira
hansı əyyamda
sayəəndazi-aləmi-bəşəriyyət olacaq?
-
Məhəbbət, o nuri-məalipərvər nə dəmdə şəşəəpaşi-
afaq olacaqdır?
Bu düşüncələrlə işini birtəhər bitirməyə səy edən müəllif
yaşadığı “İslamiyyə” mehmanxanasına gəlib nahar etdikdən və bir
qədər dincəldikdən sonra qadınla görüşüb onun düşdüyü
vəziyyətlə tanış olmaq üçün dostunun mənzilinə yollanır. “Xatun
hüzurə daxil olduqdan sonra” araya bir sükunət çökür və bir neçə
saniyə sürən sükutdan sonra müəllif qadından xahiş edir ki, “sizə
üz vermiş fəlakətin səbəbini olduğu kimi söyləyin və mən də
əhvalınızı olduğu kimi yazıb qövlən qeyrətdən, himmətdən,
mürüvvətdən, namusdan, fəzaili-insaniyyədən boş-boş dəm vuran
müsəlmanların nəzərgahi-ibrətinə vəz etməkdən çəkinməyəcəm.
O qələm isə, onu da sizin haqqınızda oynatmağı müzayiqə etməyəcəyik.
İslam Qəribli
222
Deyərik, çağırarıq, bağırarıq, səda verən olmazmı? Bu yanıqlı
fəryadlardan əsərlənmiş bir qəlb tapılmazmı?”(220, N 179).
Müəllifin bu suallarından təsirlənmiş “bu heykəli-səfalət
ehtizalı, titrək və kəsik səslə... sərgüzəşti-bədbəxtanəsini nəql
edir” və aydın olur ki, əslən şirvanlı olan bu qadının adı
Mişkibikə, atasının adı Rəhimxandır. Şamaxıda tanınmış bir
“familiyaya mənsub” olan bu xanım “sahibsizliyin nəticeyi-
məşumanəsindən naşi iki il bundan qabaq xasiyyəti, təbiəti, ətvari-
mişvari” ona büsbütün məlum olmayan bir adama ərə verilmiş və
altı ay onunla bərabər yaşamışdır. Qadının sözlərinə görə bu
yaşamaq deyil, “cəhənnəm içində həyatla cəngləşmək” imiş. Bəs
bunun səbəbi nə idi? M. Hadi qadının dili ilə səbəbi oxuculara
aşağıdakı kimi təqdim edir: “İxtiyarı əlimdə olmayan könlümün
ərimə qarşı olan məhəbbətsizliyi... Könül bir şeydir ki, zülm və
sitəmlə ələ gətirilməz. Güclə məhəbbət olmadığı kimi,
məhəbbətsiz yaşamaq da mümkün deyildir”(220, N 180).
“Bu əzabdan, əzabi-iztirabdan xilas ola bilmək üçün”
Şamaxının hazırda vəfat etmiş qazısına müraciət etsə də, qazıdan:
“Güclə boşanmaq olmaz, madam ki, ərin boşamayır, şər fəsxi-
nikahə hökm edə bilməz. Sənin ixtiyarın kişinin əlinə
verilmişdir”(220, N 180), - cavabını alan qadın ərinin hədələrinə
dözməyərək “səkkiz baş səfalət qurbanları ilə Şamaxını tərk
etmiş”, doqquz ay Ağabəyli kəndində yaşamış, daha sonra
Sağırlıya gedərək beş həftə də orada güzəran keçirmişlər. Qadın
məlumatı bu sözlərlə tamamlayır: “Şəhər-şəhər, qəryə-qəryə
dolaşmaqdan məqsədimiz isə bu adamın, ərimin əlindən xilas
olmaq istəyidir, bu dərdə bir çarə axtarırıq. Fəqət heyhat!”(220, N
180).
Bu “ədalətsizlik və bərabərsizliyin hökm sürdüyü,
azadlıqdan əsər-əlamət olmadığı bir dövrün”(11, 91) ürək
parçalayan hadisəsini Qafqaz Ruhani İdarəsinin və Şamaxı Şəriət
Məhkəməsinin nəzərinə çatdıran müəllif islamiyyət adından tələb
edir ki, bu işə əncam çəksinlər. Xüsusən “iş başına əyləşən gündən
ədalət, müsavat və hüquqi-insaniyyəni nəzərdə tutan” Şamaxının
Məhəmməd Hadi və mətbuat
223
təzə qazısı Mustafa əfəndidən rica edir ki, “qazılığa bir
məmuriyyə nəzəri ilə deyil, xadimi-ədalət ilə nəzəri baxsın”, bu
biçarə ailənin əzablardan qurtarması üçün yardımçı olsun. Müəllif
eyni zamanda Şirvanın imkanlı adamlarının da yadına salır ki,
maddı imkanlarını bu çarəsizlərdən əsirgəməsinlər.
Qısaca şərhini verdiyimiz məqalənin ümumi ruhundan
aydınlaşan budur ki, ədalət, hürriyyət, bərabərlik olmayan yerdə
qanunsuzluğun baş alıb getməsi adi hal olsa da, buna qarşı
vətənini, millətini, dinini sevən hər bir şəxs imkanları daxilində
mübarizə aparmalı, millət və din adına ləkə gətirən işlər mümkün
qədər minimuma endirilməlidir.
Bir mütəfəkkir olaraq vətənin, millətin xoşbəxtliyindən
bəhs etməkdən yorulmayan, bu saf, pak və müqəddəs arzusuna
çatmaq üçün yollar axtaran M. Hadi ictimai bəlaların,
ədalətsizliyin başlıca səbəbini ən çox maarifsizlikdə, cəmiyyəti
ağuşuna almış cəhalətdə gördüyündən, cəhalətpərəstliyi kəskin
şəkildə tənqid etməklə bərabər, elmə, maarifə təqribedici əsərlər
də yazır, insan və cəmiyyət həyatında maarif və elmnin rolunu
göstərmək üçün Qurandan, hədislərdən sitatlar gətirir, tarixdə
olmuş bir çox hadisələrin günün bir çox həlli vacib olan məsələləri
ilə səsləşdiyini nəzərə alaraq onları oxucuların nəzərinə çatdırır,
bu günkü acınacaqlı hallarına baxıb tarixdən ibrət almağa
çağırırdı. “Elm insana paxlava yedirir” məqaləsi də bu qəbildən
olan əxlaqi-tərbiyəvi və dərin mündəricəli əsərləndəndir(223, N
183). Abbasi xəlifələrindən olan Harun ər-Rəşidin zamanında
olmuş bir görk götürüləsi hadisəni zəmanəsinin halına
uyğunlaşdıraraq oxuculara təqdim edən müəllif yazır ki, islam
aləminin ən böyük üləmalarımdan olan Sabitoğlu Neman
başmaqçılıqla məşğul olub özünü və qoca anasını dolandıran Əbu
Yusif adlı bir uşaqdakı fərasət və istedadı görərək onu oxumağa,
yanında təhsil almağa dəvət edir və bildirir ki, təhsil aldığı müd-
dətdə onun və ailəsinin yaşayışı üçün lazım olan bütün xərcləri
ödəyəcəkdir. “Künyəsi əbu Hənifə olub İmam Əzəm ləqəbi ilə
şöhrətyabi-cahan olan” Nemanın bu alicənab təklifini qəbul edən
Dostları ilə paylaş: |