m
əhrum olur. Başqa sözlə, statik kadr bütün detalları əhatə etsə də,
onların heç birini aydın göstərə bilmir;
-
Kökl
ənmə planının çəkilməsi daha çox vaxt aparır. Teleoperatorun
statik
plan üçün konkret nöqt
ə seçməsi, daha sonra kameranı
quraşdıraraq 10-15 saniyə görüntü götürməsi, bu zaman daha çox
detal tutmağa çalışması ən azı 4-5 dəqiqə vaxt aparır ki, bu da digər
planların çəkilişi ilə müqayisədə bir qədər çoxdur;
Lakin
qeyd olunan bütün m
ənfi keyfiyyətlərə baxmayaraq, hadisə yerində
olan reportyor v
ə teleoperator köklənmə planı çəkməyə sadəcə olaraq məcburdur.
Əks halda uğurlu süjetdən və ya reportajdan danışmaq olmaz.
Orta plan – daha
çox keçid rolunu oynayır. Bu plan montaj zamanı ümumi
planla iri planın arasına vurulur və bununla da kadr sıçrayışının qarşısını alır.
Bundan
əlavə, orta plan hadisə yerini daha yaxından göstərməklə təsirliliyi bir
q
ədər artırır və müəyyən qədər də çəkiliş məkanında olan obyektlər arasında
əlaqəni təqdim edir. Orta plan müasir televiziya və kino yaradıcılığında geniş
yayılıb. Əsasən müsahibələrdə və stəndapların çəkilişində orta plandan
çox istifadə
olunur.
İri plan – süjetdə dramatizmi artırmaq üçün verilir. Yanan evə boylanan
insanların iri planda gözlərini göstərməklə, yaxud döyüşə atılan idmançının qəzəb
dolu gözl
ərini verməklə rejissor və ya reportyor gərginliyi daha da artırır,
dramatizmi maksimal h
əddə çatdırır. Məhz buna görə də sənədli, yaxud bədii
filml
ərlə yanaşı, gündəlik reportajlarda da iri planlardan geniş istifadə olunur.
İri plan süjetə gərginlik gətirməklə yanaşı, hadisə yerində olan hər hansı
ön
əmli detalı daha aydın formada tamaşaçıya çatdırır və ekran qarşısında əyləşən
şəxs həmin detalın bütün tərəflərini görmək imkanı əldə edir. Lakin bu kadrın
m
ənfi keyfiyyətləri də var:
-
Uğurlu iri planlar çəkmək hər teleoperatorun işi deyil. Başqa sözlə,
m
əhz iri planlar teleoperatorun nə dərəcədə peşəkar olduğunu
nümayiş etdirir. Təcrübəli teleoperator iri plan çəkən zaman kadrı
əsdirmir və maraqlı görüntülər tutmağı bacarır;
-
İri planların çəkilməsi yalnız kadrın əsməsi ilə deyil, daim hərəkətdə
olan obyektin ani v
əziyyətdə kadrdan çıxması problemi ilə müşayiət
olunur. M
əsələn, teleoperator hər hansı insanın gözlərini iri planda
ç
əkməyə çalışır. Çətinliklə də olsa kadrı tutur, lakin bu an həmin
şəxs hərəkət edir, yaxud qəflətən dönərək kameraya baxırsa, çəkilən
kadr yararsız sayılır. Müqayisə üçün
deyək ki, ümumi (köklənmə)
planda bel
ə vəziyyətlər heç bir problem yaratmır;
-
İri planın konkret obyekti iri formada təqdim etməsi bir tərəfdən
h
əmin detalı daha aydın görmək baxımından faydalıdırsa, digər
t
ərəfdən tamaşaçını detallar arasında əlaqəni görmək hüququndan
m
əhrum edir və seyirçi yalnız bir obyektlə kifayətlənir;
-
Ümumi plandan f
ərqli olaraq, montaj zamanı iri planın seçilməsi sizi
ciddi seçim qarşısında qoya bilər.
Çünki reportyorun və ya
rejissorun uğurlu iri plan seçməsi üçün kifayət qədər vaxt və səbr
t
ələb olunur;
Lakin qeyd olunanlara r
əğmən iri planlar olay barədə ətraflı məlumat verir,
geniş təsəvvür yaradır. Odur ki, bu cür planların teleoperatorun diqqətindən
yayınmasına imkan verməyin və onların şəkilməsinə xüsusi nəzər yetirin. Əgər
ç
əkilişin hədəfi uşaqlardırsa, iri planlar maksimum dərəcədə zəngin olmalıdır.
Yadda saxlayın ki, sizin süjetinizin uğurlu alınması ilk növbədə ümumi və iri
planların zənginliyi və müxtəlifliyi ilə birbaşa bağlıdır.
Ara plan (perebivka) – hadis
ənin qısaldılması üçün istifadə edilən
klassik
üsuldur. Bu planların çəkilməsində məqsəd adi həyatda uzun müddət davam edən
h
ər hansı hadisəni maksimal dərəcədə lakonik formada tamaşaçıya çatdırmaqdır.
M
əsələn, avtomobil bir məkandan çıxıb, digər məkana doğru hərəkət edir.
Normalda bu proses 10, 15, 20 d
əqiqə, hətta saatlarla davam edə bilər. Lakin biz
bütün süjeti v
ə ya bütün reportajı bu hadisəyə həsr edə bilmərik. Ən çox halda 5- 6
d
əqiqə davam edəcək reportajda avtomobildən 15-20 saniyə görüntü vermək tələb
olunur. Bu zaman reportyor, montajçı və ya rejissor ara planlara əl atır. Öncə
avtomobilin bir m
əkandan çıxdığını tamaşaçıya göstərməklə ümumi mənzərə
yaradırıq. Daha sonra isə ara planlardan (sürücü, onun əlləri, gözləri, yaxud
maşının iri planda təkəri, avtomobilin içərisində olan hər hansı detal və s.) istifadə
edir, son
olaraq is
ə avtomobilin lazımi nöqtəyə necə yaxınlaşdığını göstəririk.
Bel
əliklə, hər biri 3 saniyədən ibarət olan 5 və ya 6 plan göstərməklə biz,
saatlarla davam ed
ən hadisəni qısaldaraq 15-20 saniyəyə sığışdırmağı
bacardıq.
Eyni üsulla ist
ənilən prosesi qısaldıb, efir variantına salmaq olar. Ara planlardan
istifad
ə etməsək, başqa sözlə, avtomobilin bir nöqtədən çıxdığını və həmin an da
dig
ər nöqtəyə çatdığını tamaşaçıya göstərsək, bu, həm təsvirdə sıçrayışa səbəb
olacaq, h
əm də hadisələrin işıq sürəti ilə bir – birini əvəz etməsi süjetə baxanlarda
haqlı narazılıqlar yaradacaq. Odur ki, televiziyalarda ara planlarsız keçinmək
sad
əcə mümkün deyil. Məhz bu üzdən də, hadisə yerinə yollanan reportyor
komandası çoxlu sayda ara planı çəkməyə çalışır. Ara plan nə qədər çox olarsa, bir
o q
ədər maraqlı və zəngin reportaj ortaya qoymaq mümkündür.
Ümumi
normalara
əsasən 1 dəqiqə 30 saniyəlik və ya 2 dəqiqəlik süjet üçün
teleoperator
əlbəttə ki, çəkiliş şəraiti, yaxud vaxt amili imkan verirsə, təxminən 60