Microsoft Word A. Cemil secilmis eserler temiz variant secilmis eserler 111. doc
Yüklə 1,18 Mb. Pdf görüntüsü
|
Адил Ъямил 254 ÇOBAN, MƏNİ TANIDINMI Bu dağların oğluyam mən, Çoban, məni tanıdınmı? Vallah əminoğluyam mən, Çoban, məni tanıdınmı? Ötən gənclik şirin paymış, Bu da belə bir səfaymış… Ömür yaman bivəfaymış, Çoban, məni tanıdınmı? Bir zəhmli çoban idin, Qurd gözünü ovan idin. Heyif, onda cavan idin, Çoban, məni tanıdınmı? …Gədikləri gəzişərdik, Buz bulaqdan «buz» içərdik. Şehdə, suda büzüşərdik, Çoban, məni tanıdınmı? O zamanlar nəydi dərdim; Yapıncını bürünərdim, Birgünlükdən bilinərdim, Çoban, məni tanıdınmı? Çal tütəkdə «qaytarma»nı, Ötən günə qaytar məni. Yurdun ahı tutar məni — Çoban, məni tanıdınmı? 1984 Сечилмиш ясярляри 255 HƏYATA BAX, HƏYATA Ocağını kim qalayır, ay ana, Odununu kim gətirir, ay ata. Qismət atıb hərəmizi bir yana, Həyata bax, həyata bax, həyata. Bilirəm ki, qar qalanır dağlara, Qış uzanır, ot azalır tayada. Hanı oğul qaya çapa, dağ yara… Həyata bax, həyata bax, həyata. Ömür özü bir şirincə yuxukən Qovuşuruq, danışırıq röyada. Aramızda Araz çayı yox ikən Həyata bax, həyata bax, həyata. Könlüm uçub qənşərinə o kəndin, Yuva qurub qarşıdakı qayada. Doğma torpaq cəzb edəndi, çəkəndi — Həyata bax, həyata bax, həyata. Gül ətrinə, el xətrinə gələrəm, Dağ kəndimiz dağ döşündə bir ada. Atam-anam, bağlanıbsa bənd-bərəm Həyata bax, həyata bax, həyata… 1986 Адил Ъямил 256 BUZ QALASI Kəndimizin qənşərində Bir təpə var – buzlu təpə. Üstündəki yaşıl çəmən Yırğalanır ləpə-ləpə. Köksündəki buz layları Bölünübdür xana-xana. Bapbalaca bacaları Baxa bilmir günbaxana. Salxım-salxım sallanıbdır Göydən yerə buz tağları. Ömrü boyu gün görməyib Buz nəfəsli otaqları; Döşəmə – buz, divar – buzdur, Buzlu təpə ağ saraymı? Bu «sarayın» dər-divarı Susmuş bulaq, donmuş çaymı?.. Qədimlərə gedib çıxır Buz təpənin axır ucu. Əcdadıma gərək imiş Belə nəhəng «soyuducu»… Ovçu babam şikarını Saxlayarmış bu «sarayda». Büz təpənin ömrü keçib Qeylü qalda, Hay-harayda. Сечилмиш ясярляри 257 İşıqlıdır buz qalaça – İşıq salır buz ağlığı. Gör necə də yaxın imiş Keçmişimin uzaqlığı… Min illərin günəşində Əriməyib buz qalası. Varlığını qorumaqda Bu qala bir Qız qalası. 1986 Адил Ъямил 258 SUQOVUŞANDA Kür-Araz boyuna bahar gəlmişdi, Sucanlı sonalar süzüb gedirdi. Özləri budaqda qalan quşların Nəğməsi çay boyu üzüb gedirdi… Bir özgə yaz idi gördüyüm bu yaz — Ürəyim uçurdu o yaza doğru. Mən qəfil görüşə tələsən sayaq Kür də tələsirdi Araza doğru. Açmaq istəyirdi puçur dərdlərim Ana təbiətin yaz havasında. Araz artmamışdı, azalmamışdı, Kür yenə axırdı öz havasında… İlğımlar gözümə tor tutmayırdı, Gözümdə təbiət özü kimiydi. Ağıla dolmuşdu o dəli çaylar — Qovuşan Kür-Araz quzu kimiydi. Keçib sinəsindən ana torpağın Bir yola dönürdü iki çay yolu. Düşündüm… mənzilə yetməyə nə var — Yolumuz qoy olsun təki çay yolu… 1984 Сечилмиш ясярляри 259 QIZIMLA SUAL-CAVAB – Çaylar hardan başlayır? – Bulaqlardan başlayır. – Bulaq hardan başlayır? – Bu dağlardan başlayır? – Dağlar hardan başlayır? – Uzaqlardan başlayır. – Uzaq hardan başlayır? …Di cavab ver… gör bir ha, Uşaq hardan başlayır… 1984 Адил Ъямил 260 OCAQ YERİ Keçir xəyalımdan ocaq yerləri, Yaylaqda yurdumuz yadıma düşür. Sinəmə dağ çəkir o dağ yerləri, Alışan ürəyim, yanan ürəyim Ocaq yerlərinin oduna düşür. Uşaq keçmişimdən ocaqlar baxır, Alovu sönübdür, külü qalıbdır. Yaxın keçmişimdən uzaqlar baxır: Meşə talasında, dağ zirvəsində Mənim ocaq yerim hələ qalıbdır… …Ocaq yerlərini salanda yada Yanıram bəşərin dərdi-sərinə, Alışan ruhumdan qopur bir nida: Bu dünya düşməsin oda, alova, Yer üzü dönməsin ocaq yerinə… 1984 Сечилмиш ясярляри 261 UNUDA-UNUDA Gün hardan çıxıbdır görəsən yenə — Kəndinə gəlmisən, doğma kəndinə… Üzündən-gözündən zəhrimar yağır — Xəyanət etmisən yoxsa «əhdinə»?.. Hamı sənə baxır, sən isə yerə, Gözünü yandıran gözlərdən qaçıb İynəli-tikanlı sözlərdən qaçıb Çıxırsan həyətə gün bata-batda, Sola çevrilirsən, sağa baxırsan, Qürubda qızaran dağa baxırsan, Səninsə üzünə baxmayır dağlar. Dumanı-çiskini, daş-qayasıyla Elə bil üstünə axnayır dağlar… Tək bircə daşına əl vuran kimi Uçur qapınızın köhnə hasarı. Oğul gəlişindən xəbərdar kimi Uzaqdan boylanır ana məzarı, Yolunu salmırsan məzarıstana - «Qorxursan» sellənən göz yaşlarında O qərib, o soyuq məzar islana… Beləcə hər yana baxıb gedirsən, Gəlib çıxdığın tək çıxıb gedirsən. Ağlayan bacını görüb qəfildən Guya kövrəlirsən, guya dolursan. Bu kəndi-kəsəyi, eli-obanı Unuda-unuda unudulursan… 1984 Yüklə 1,18 Mb. Dostları ilə paylaş:
|